Liber,  Caput

 1 Prae,  Pr|        siue ipsius Nothelmi uiua uoce referenda, transmisit. Qui
 2 Prae,  Pr|    aliorum fidelium uirorum uiua uoce didicimus. Quae autem in
 3   1,  12 |  mittuntur Romam legati, flebili uoce auxilium inplorantes, ne
 4   1,  25 |   Christi hanc laetaniam consona uoce modularentur: ‘Deprecamur
 5   2,  4  |       debiti culminis, et crebra uoce sanctae exhortationis, et
 6   2,  12 |          eum, et quasi familiari uoce affatus: ‘Ecce,’ inquit, ‘
 7   3,  2  |        hoc facto, elata in altum uoce cuncto exercitui proclamauerit: ‘
 8   3,  13 |        tremens suspiria, flebili uoce talia mecum querebatur: “
 9   3,  29 |         patriam, ut ipse et uiua uoce, et per diuina oracula omnem
10   4,  2  |     consecratum, respondens ipse uoce humillima: ‘Si me,’ inquit, ‘
11   4,  8  | extinguerent. Quod cum frequenti uoce repeteret, nec tamen ei
12   4,  18 |          canendi ac legendi uiua uoce praefati monasterii cantores
13   4,  19 |       audiuimus abbatissam intus uoce clara proclamare: “Sit gloria
14   4,  25 |   timerem; et quasi familiari me uoce alloquens, ‘Bene facis,’
15   4,  28 |   offerret, non eleuata in altum uoce, sed profusis ex imo pectore
16   5,  13 |       clamabat statim miserabili uoce: ‘Quid uis modo? quid huc
17   5,  19 |          sine cibo et potu, sine uoce et auditu, quatriduo perseueraret,