Liber,  Caput

 1   1,  5 |   turribus conmunitum, a mari ad mare duxit. Ibique apud Eboracum
 2   1,  12|        putabant, murum a mari ad mare recto tramite inter urbes,
 3   1,  13| explicant: ‘Repellunt barbari ad mare, repellit mare ad barbaros;
 4   1,  13|        barbari ad mare, repellit mare ad barbaros; inter haec
 5   1,  21|    Germaniae uerbum praedicabat, mare conscendit, et consentientibus
 6   1,  25|          enim caput protendit in mare. In hac ergo adplicuit seruus
 7   2,  10|      caelum uidelicet et terram, mare et omnia, quae in eis sunt,
 8   2,  16|       ripam, pertingens usque ad mare, praefectumque Lindocolinae
 9   2,  16|    perambulare insulam a mari ad mare, nullo se ledente ualeret.
10   3,  2 |          impetus totam a mari ad mare praecinxere Brittaniam,
11   3,  15|          quod tibi do, mittas in mare; et statim quiescentibus
12   3,  15|     temtabant nautae anchoris in mare missis nauem retinere, neque
13   4,  1 |         est. Qui cum pariter per mare ad Massiliam, ac deinde
14   4,  13|          uictum quaerere. Namque mare et flumina eorum piscibus
15   4,  13|   homines antistitis miserunt in mare, et diuina se iuuante gratia,
16   5,  11|       successore eius, qui trans mare ordinandus ierat, ad sedem
17   5,  24| Brittaniam uallo a mari usque ad mare praecinxit. ~Anno CCCLXXXI,