Liber,  Caput

 1   1,  12|          inrumpit, quamuis ad se inuicem pertingere non possint.
 2   1,  22|     desertarum; pugnabant contra inuicem, qui hostem euaserant, ciues.
 3   2,  2 |     respondebant; conferentes ad inuicem, quia ‘si modo nobis adsurgere
 4   3,  6 |      prouinciae, quae eatenus ab inuicem discordabant, in unam sunt
 5   3,  14|       Siquidem congregato contra inuicem exercitu, cum uideret se
 6   3,  19|       ignes in aere non multo ab inuicem spatio distantes. Et interrogans
 7   3,  19|          paulatim ignes usque ad inuicem sese extenderunt, atque
 8   4,  3 |          dilectionis et pacis ad inuicem et ad omnes fideles seruarent;
 9   4,  4 |   adduxerat, collocauit. Qui cum inuicem concordare non possent,
10   4,  16| septentrionali erumpunt, sibimet inuicem cotidie conpugnantes occurrunt
11   4,  23|      monasterio, de seruanda eas inuicem, immo cum omnibus pace euangelica
12   4,  29|       loquaris; postquam enim ab inuicem digressi fuerimus, non ultra
13   4,  29|         saeculo carnis obtutibus inuicem aspiciemus. Certus sum namque,
14   4,  29|          quia et digredientes ab inuicem non se ultra corporaliter
15   4,  29|         spiritus eorum mox beata inuicem uisione coniuncti sunt,
16   5,  6 |          cursu maiore equos suos inuicem probare liceret. At ille
17   5,  13|    corporis mei, moxque ut ad se inuicem perueniunt, moriar, et paratis