Liber,  Caput

 1   1,  10|  temporibus Pelagius Bretto contra auxilium gratiae supernae uenena
 2   1,  12|         Romam legati, flebili uoce auxilium inplorantes, ne penitus
 3   1,  14|      diuinum, ubi humanum cessabat auxilium, de ipsis montibus, speluncis,
 4   1,  14|           transmarinis partibus in auxilium uocarent; quod Domini nutu
 5   1,  16|       fuerant, et unanimo consensu auxilium caeleste precantes, nc usque
 6   1,  17|            Gallicanis antistitibus auxilium belli spiritalis inquirant.
 7   1,  20|   iudicarent, sanctorum antistitum auxilium petierunt; qui promissum
 8   1,  20|             diuinitatis expectatur auxilium. Institutio uel forma castitatis
 9   2,  7 |       diuinum, ubi humanum deerat, auxilium, iussit se obuiam saeuientibus
10   2,  20|           Caedualla rex Brettonum, auxilium praebente illi Penda uiro
11   3,  13|         mihi et indigno uenia, per auxilium eorum, qui illi fideliter
12   3,  24|           respexit ille ad diuinae auxilium pietatis, quo ab impietate
13   3,  24|            duces regii XXX, qui ad auxilium uenerant, pene omnes interfecti;
14   4,  26| repellebant, et inuocantes diuinae auxilium pietatis, caelitus se uindicari
15   4,  26|          episcopo, maximum regendi auxilium, simul et suae uitae solacium
16   4,  31|            pia intentione per eius auxilium Dominum sibi propitium fieri
17   5,  21|  auctoritate perficeret, quaesiuit auxilium de gente Anglorum, quos