Liber,  Caput

 1   1,  1 |  reptile uideri soleat, nullus uiuere serpens ualeat; nam saepe
 2   2,  1 |         qualiter ipsi rectores uiuere, qua discretione singulas
 3   2,  2 |        de labore manuum suarum uiuere solebant. Horum ergo plurimi
 4   3,  23|        uel homines bestialiter uiuere consuerant. ~Studens autem
 5   3,  23|      ad corpus sui patris, aut uiuere, si sic Deo placeret, aut
 6   3,  27|    uotum, quia adeo peregrinus uiuere uellet, ut numquam in insulam,
 7   3,  30| perfidiae sordibus inter idola uiuere cupientes. Quibus ita gestis,
 8   4,  23|     solummodo, sed multis bene uiuere uolentibus exempla operum
 9   4,  28|      ut de opere manuum mearum uiuere queam, libens ibi morabor;
10   4,  29|       tui oris imperium semper uiuere studui, et, quicquid ignorantia
11   5,  6 |     amatus.” “Potes,” inquit, “uiuere?” Et ego: “Possum,” inquam, “
12   5,  12|        apud homines sum iterum uiuere permissus; non tamen ea
13   5,  12|        et rursum inter homines uiuere debes, si actus tuos curiosius
14   5,  12|       repente me inter homines uiuere cerno.’ ~Haec et alia, quae
15   5,  15|   extremo mundi angulo positis uiuere praesumeret, mutatus mente
16   5,  21|     cum quo in aeternum beatus uiuere cupis, etiam nunc habitum