Liber,  Caput

 1   1,  14|     ueritati aliquatenus propior uideretur, in hunc quasi Brittaniae
 2   1,  19|       quae manu extensa iacentem uideretur adtollere, eumque consistere
 3   1,  34|  Israeliticae gentis conparandus uideretur, excepto dumtaxat hoc, quod
 4   2,  13|        qui praedicabatur, cultus uideretur. ~Cui primus pontificum
 5   2,  15| Samaritanorum et Christo seruire uideretur et diis, quibus antea seruiebat;
 6   2,  20|      praesidii nisi in fuga esse uideretur, Paulinus adsumta secum
 7   3,  11|        salutis furenti superesse uideretur, repente uenit in mentem
 8   4,  21|         reges populosque feroces uideretur exorta, Theodorus Deo dilectus
 9   4,  23|         cum nihil cuiusquam esse uideretur proprium. Tantae autem erat
10   4,  28|       omnino spes uenae fontanae uideretur inesse. Quod dum facerent,
11   5,  3 |   nimietate doloris iam moritura uideretur. Rogauit ergo episcopum
12   5,  5 |         iamiamque moriturus esse uideretur; cui etiam loculus iam tunc
13   5,  12|   altitudini ullus esse terminus uideretur. Coepi autem mirari, quare
14   5,  12|      siue solis meridiani radiis uideretur esse praeclarior. Erantque
15   5,  12|         iam permodicus mihi odor uideretur; sicut etiam lux illa campi
16   6     |      nigerrimo et horrendo scuto uideretur esse coopertus. ~Anno DCCXXXIIII,