Liber,  Caput

 1   1,  7 |   Christianum esse prodiderat, nequaquam minas principis metuit;
 2   1,  27|     fieri modis omnibus licet; nequaquam enim in sacris eloquiis
 3   2,  1 |  cateruas pugnantium infidelis nequaquam metueret, iam nunc fidelis
 4   2,  5 |        ab illo essent admoniti nequaquam ita fieri posse, ut absque
 5   3,  11|                 11] INTER quae nequaquam silentio praetereundum reor,
 6   3,  11|      insanos conprimere conati nequaquam ualebant, dicebat presbyter
 7   3,  12|      sancti infirmitas tangere nequaquam praesumsit; quin in tantum
 8   3,  17|        operibus uiri praefati; nequaquam in eo laudans aut eligens
 9   3,  25|        inquisitionem accendit, nequaquam tamen Finanum emendare potuit;
10   4,  9 | leuiter indignata, subiunxit: ‘Nequaquam hoc laeta ferre queo.’ Rursumque
11   4,  22|      factum esse constat, quod nequaquam silentio praetereundum arbitror,
12   4,  24|  miratus, cur hoc rogaret, qui nequaquam adhuc moriturus esse uidebatur,
13   4,  28|      litteris ad se praemissis nequaquam suo monasterio posset erui,
14   5,  6 |       ipse optimum donauerat), nequaquam inpetrare potui. ~‘At cum
15   5,  19|   annos episcopatu fungebatur, nequaquam damnari debere, sed ad integrum