Liber,  Caput

 1   1,  27|      mens in contemplationis se lucem suspendere, in ira suum
 2   3,  8 |  transiens supernam migrauit ad lucem, multi de fratribus eiusdem
 3   3,  8 | dignoscere quid esset, uiderunt lucem caelitus emissam fuisse
 4   3,  11|   exorto, diceret, quod et ipsa lucem nocte illa supra reliquias
 5   3,  29|        conuertendas. Dedi te in lucem gentium, ut sis salus mea
 6   3,  29|         te in foedus populi, in lucem gentium, ut aperires oculos
 7   4,  8 |       perennem esset exitura ad lucem. Cuius ueritas uisionis
 8   4,  10|        perditam posset recipere lucem. Nec distulit, quin continuo,
 9   4,  10|          quasi ad hoc solummodo lucem amitteret temporalem, ut,
10   4,  19|     sepulchro esset prolatum in lucem, ita incorruptum inuentum
11   4,  23|    domus culmine, fusam desuper lucem omnia repleuisse; cui uidelicet
12   5,  10|      eorum posset inuenire, ubi lucem de caelo terris radiasse
13   5,  14|    distantia diuisit Deus inter lucem et tenebras! Beatus protomartyr
14   6     |        nigredine subsequente ad lucem propriam reuersa. ~[Anno