Liber,  Caput

 1   1,  15|       ab eo tempore usque hodie manere desertus inter prouincias
 2   1,  25| promitteret. Qui, haec audiens, manere illos in ea, quam adierant,
 3   2,  14| prouincia Deirorum, ubi saepius manere cum rege solebat, baptizabat
 4   3,  7 |         episcopali, suae gentis manere pontificem; qui precibus
 5   3,  17|       saepius ibidem diuerti ac manere, atque inde ad praedicandum
 6   4,  11|         propter regnum caelorum manere desiderans. ~Qui cum ingrauescente
 7   4,  19| nobiscum usque in finem saeculi manere pollicetur. Nam etiam signum
 8   4,  27|         clero, et abbas solebat manere cum monachis; qui tamen
 9   5,  2 |         maxime in quadragesima, manere cum paucis, atque orationibus
10   5,  3 |     tametsi tumor adhuc brachii manere uidetur.’ Abeuntibus autem
11   5,  6 |         morem cum clericis suis manere, uerum solus in oratione
12   5,  12|    precibus insistere, fixusque manere, ascendente aqua fluminis
13   5,  21|    intonsis in carcere crinibus manere solebat. Ecce uterque uir