Liber,  Caput

 1   1,  27|          debet; si tamen dormientis mentem turpi imaginatione non concusserit.
 2   1,  31|          enim et temporali laetitia mentem posuerant, qui de miraculis
 3   2,  1 |        concussamque saeculi actibus mentem inter eos cotidie per studiosae
 4   2,  1 |        tantaque gratia frontispicii mentem ab interna gratia uacuam
 5   3,  11|         uideretur, repente uenit in mentem abbatissae puluis ille praefatus;
 6   3,  13|         uoluntatis totam ex integro mentem uitamque transferre. Uerum
 7   4,  3 |      conturbet audaciam, reducto ad mentem tremendo illo tempore, quando
 8   4,  10|           maneret, repente uenit in mentem, quia, si ad monasterium
 9   4,  24| Respondebant omnes placidissimam se mentem ad illum, et ab omni ira
10   4,  24|        rogabant placidam erga ipsos mentem habere. Qui confestim respondit: ‘
11   4,  24|            respondit: ‘Placidam ego mentem, filioli, erga omnes Dei