Liber,  Caput

 1   1,  2 |        Cassobellauno duce inmensa hostium multitudo consederat, ripamque
 2   1,  5 |            quo ad repellendam uim hostium castra muniuntur, fit de
 3   1,  12|     praesidio ualli fines suos ab hostium inruptione defenderent.
 4   1,  12|         autumni adueniens, magnas hostium strages dedit, eosque, qui
 5   1,  12|       urbes, quae ibidem ob metum hostium factae fuerant, ubi et Seuerus
 6   1,  12|       contra non cessant uncinata hostium tela; ignaui propugnatores
 7   1,  20|      percurrit, et e regione, qua hostium sperabatur aduentus, uallem
 8   1,  20|      agminis. Et iam aderat ferox hostium multitudo, quam adpropinquare
 9   2,  2 |        lapsos. Brocmail ad primum hostium aduentum cum suis terga
10   2,  12| temporumque curriculis uagabundus hostium uitabam insidias?’ Abeunte
11   2,  12|         affatus: ‘Ecce,’ inquit, ‘hostium manus, quos timuisti, Domino