Liber,  Caput

 1   1,  7 |        quam uerbis non poterat, cordis eius emollire constantiam.
 2   1,  31|  memoriam reuoces, ut surgentem cordis gloriam memoria reatus premat.
 3   2,  9 |   quidem tacito, sed in intimis cordis multa secum conloquens,
 4   2,  10|     insinuationem sui reseratis cordis ianuis, quae de semet ipsa
 5   2,  11|       summis conatibus duritiam cordis ipsius religiosa diuinorum
 6   2,  11| consequi meruisti. Frigiditatem cordis ipsius Sancti Spiritus adnuntiatione
 7   3,  26|          non saeculo; tota cura cordis excolendi, non uentris.
 8   4,  3 |       et discussis penetralibus cordis nostri, atque expurgatis
 9   4,  25| lacrimas uir Dei, et tristitiam cordis uultu indice prodebat. Quod
10   4,  27|     praesentium latebras ei sui cordis celare praesumeret; omnes
11   5,  21|  apostoli Petri sunt, in abdito cordis amplectimini, si quae eius