Brutus
   Caput
 1 223     |         aetatum ordinem, nuper L. Quinctius fuit; aptior etiam Palicanus


Pro Cluentio
   Caput
 2   2     | Oppianicus neque patronus eius L. Quinctius; qui cum esset illo tempore
 3   2     |    Condemnato Oppianico statim L. Quinctius, homo maxime popularis,
 4   1     |            causam autem ageret L. Quinctius, homo cum summa potestate
 5   3     |            Oppianicus querebatur; Quinctius flagitabat; sine Staieno
 6   1     |          Paucos dies exspectasset Quinctius. At neque privatus accusare
 7   1     |          dixit; in summam enim L. Quinctius invidiam contionibus eum
 8   1     |                          110. Nam Quinctius quidem quam causam umquam
 9   3     |           vitiis nobilissimus. Ut Quinctius – nihil enim dicam de ceteris –


Pro Quinctio
   Caput
10        I|         disertissimo comparer, P. Quinctius, cui tenues opes, nullae
11       II|   civitatis spem summam habere P. Quinctius, debeat. Quid ergo est?
12       II|       Deinde habet adversarium P. Quinctius verbo Sex. Naevium, re ura
13       II|       veritatem, misericordiam P. Quinctius confugerit, cum adhuc ei
14      III|     contracta sit cognoscatis. C. Quinctius fuit P. Quincti huius frater,
15      III|     consuetudine ac familiaritate Quinctius fecit, ut dixi, societatem
16      III|        habeo dicere ea quae me P. Quinctius cupit commemorare; tametsi
17       IV|       gesserat, moritur in Gallia Quinctius, cum adesset Naevius, et
18       IV|          in Galliam proficiscitur Quinctius, ibi cum isto Naevio familiariter
19       IV|        auctionem in Gallia P. hic Quinctius Narbone se facturum esse
20       IV|      loquebatur Naevius, credidit Quinctius eum qui orationem bonorum
21       IV|          Naevius. Cum pecuniam C. Quinctius P. Scapulae debuisset, per
22       IV|         te, C. Aquili, decidit P. Quinctius quid liberis eius dissolveret.
23        V|                     V. Haec omnia Quinctius agebat auctore et consuasore
24        V|           numeraturum se dicebat. Quinctius porro istum posse facere
25        V|         inquit, "ista videbimus," Quinctius; "nunc hoc velim cures,
26        V|       Destitutione illa perculsus Quinctius a Scapulis paucos dies aufert,
27       VI|         si quid agere secum velit Quinctius, non recusare. Hic cum rem
28       VI|        Deinde Romae dies XXX fere Quinctius commoratur; cum ceteris
29       VI|        diem II kalend. Februarias Quinctius Scipione et Norbano coss.
30       VI|          Haec dum Romae geruntur, Quinctius interea contra ius, consuetudinem,
31      VII|           atque eiectus e praedio Quinctius accepta insigni iniuria
32     VIII|                 VIII. Venit Romam Quinctius, vadimonium sistit. VIII.
33     VIII|         praetore postulat ut sibi Quinctius iudicatum solvi satis det
34     VIII|      POSSESSA SINT. Non recusabat Quinctius quin ita satis dare iuberetur,
35     VIII|       venire. Clamabat porro ipse Quinctius sese idcirco nolle satis
36       IX|         Conturbatus sane discedit Quinctius; neque mirum, cui haec optio
37       XI|          privatim quicquam debuit Quinctius. Quis huic rei testis est?
38       XI|        fuit in Gallia tecum simul Quinctius. Doce te petisse ab eo istam
39       XI|     debuisse concedam. Moritur C. Quinctius qui tibi, ut ais, certis
40       XI|    pecuniam debuit. Heres eius P. Quinctius in Galliam ad te ipsum venit
41      XII|     videor dicere. Debuit tibi C. Quinctius, numquam petisti; mortuus
42     XIII|           mea tot annos utitur P. Quinctius. Vtatur sane; non peto."
43     XIII|       prope dicam non minore quam Quinctius. ~Quid agimus, Hortensi?
44      XIV|            de fortunis omnibus P. Quinctius deturbandus est; potentes,
45      XVI|          es: "Horae duae fuerunt: Quinctius ad vadimonium non venit.
46    XVIII|           statim ut Romam rediit, Quinctius quo die vadimonium istuc
47    XVIII|       Discedens in memoriam redit Quinctius quo die Roma in Galliam
48    XVIII|         in hac eius modi causa P. Quinctius laborabit et, diutius in
49      XIX|       CAVSA LATITARIT. Non est is Quinctius; nisi si latitant qui ad
50      XXI|    Quinctium. Venit ad vadimonium Quinctius. Iacet res in controversiis
51      XXI|           quid adfertur qua re P. Quinctius negetur absens esse defensus?
52     XXII|          et consessum non modo P. Quinctius qui de capite decernit,
53    XXIII|           nemone fuit cui deberet Quinctius? Fuerunt, et complures fuerunt,
54      XXV|         Optime. De saltu deicitur Quinctius—quo die? possumus hoc quoque
55    XXVII|          ut tecum simul possideat Quinctius, ita possideto ut Quinctio
56      XXX|         obsecret obtesteturque P. Quinctius per senectutem ac solitudinem
57      XXX|       comparat se tecum gratia P. Quinctius, Sex. Naevi, non opibus,
58     XXXI|        dicere. Omnia circumspexit Quinctius, omnia periclitatus est,