Academica
   Liber, Caput
 1        I,   8    |     utrisque. Quamqunm oriretur a sensibus tamen non esse indicium
 2        I,   8    |        esse indicium veritatis in sensibus. mentem volebant rerum esse
 3        I,   8    |            res eas quae subiectae sensibus viderentur, quod essent
 4        I,  11    |         mutavit. in qua primum de sensibus ipsis quaedam dixit nova,
 5        I,  11    |        visa sunt et quasi accepta sensibus assensionem adiungit animomorum,
 6        I,  11    |     credendum esse dicebat. E quo sensibus etiam fidem tribuebat, quod
 7        I,  11    |           dixi comprehensio facta sensibus et vera esse illi et fidelis


De divinatione
   Liber, Par.
 8        I         |         animus in somnis liber ab sensibus omnique impeditone curarum,
 9        I, 129    |           vis seiuncta a corporis sensibus, quod maxime contingit aut
10       II, 141    |    divinatio esset. Earumne, quae sensibus perciperentur? At eas quidem
11       II, 144    |       earum rerum, quae subiectae sensibus sunt, una divinatio est
12       II, 145    |  prudentiam, et ab iis rebus quae sensibus aut artificiis perciperentur,
13       II, 159    |    videbatur aut animo per somnum sensibus et curis vacuo provideri.
14       II, 261    |      corporis nec membris uti nec sensibus potest, incidit in visa
15       II, 272    | sustinentur membris et corpore et sensibus, omnia certiora cernunt,


De finibus
   Liber, Par.
16        I,        |        ostendit; iudicia rerum in sensibus ponit, quibus si semel aliquid
17        I,        |       quoniam detractis de homine sensibus reliqui nihil est, necesse
18        I,        |     iucunditate quadam percipitur sensibus, sed maximam voluptatem
19        I,        |        cernimus, id omne oritur a sensibus; qui si omnes veri erunt,
20        I,        |        percipi dicunt, ii remotis sensibus ne id ipsum quidem expedire
21        I,        |           nostra omnem sibi fidem sensibus confirmat, id est incorruptis
22       II,        |        quae dulcem motum afferant sensibus, tum esse in motu voluptatem,
23       II,        |        est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones
24       II,        |                  36] Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem
25       II,        |       dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, <
26      III,        |          positum iudicium eius in sensibus, ut commoneri nos satis
27       IV,   4    |         sine ratione nec rationis sensibus exquiramus? Quid? Ea, quae
28       IV,  14    |                        38] Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione
29       IV,  15    |          quidam Philosophi, cum a sensibus profecti maiora quaedam
30        V,  38    | comprehenditur[que] suis cuiusque sensibus sic, ut, contra si quis
31        V,  40    |  animumque ita constitutum, ut et sensibus instructus sit et habeat
32        V,  40    |  virtutibus nulla desit. Atque in sensibus est sua cuiusque virtus,
33        V,  40    | percipiendis, quae subiectae sunt sensibus. ~
34        V,  43    |     accessit, et animo utuntur et sensibus conitunturque, ut sese erigant,
35        V,  49    |          ita perfecit, ut corpus; sensibus enim ornavit ad res percipiendas


De legibus
   Liber, Caput
36        I,  30    |      quidem facultate par. Nam et sensibus eadem omni<um> conprehenduntur,
37        I,  47    |        quia non idem contingit in sensibus, hos natura certos putamus;


De oratore
   Liber, Caput
38        I, XII    |       gravis et ornata et hominum sensibus ac mentibus accommodata. ~
39        I, XVIII  |         oratio longaque a nostris sensibus abhorrebat.
40       II, XLV    |   commovendis iudicibus eis ipsis sensibus, ad quos illos adducere
41       II, LXXXVII|          autem ex omnibus nostris sensibus esse sensum videndi; qua
42      III, XVIII  |         nihil esse certi quod aut sensibus aut animo percipi possit;
43      III, XXV    |      Licet hoc videre in reliquis sensibus unguentis minus diu nos
44      III,  XL    |    orationis sunt ducta a ceteris sensibus; illa vero oculorum multo
45      III,   L    |         sunt in communibus infixa sensibus nec earum rerum quemquam


Cato Maior de senectute
   Caput
46   1              |           integra mente certisque sensibus opus ipsa suum eadem quae


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
47      VII         |           odium inclusum nefariis sensibus impiorum in me profudistis.


Orator
   Caput
48 173              |          existimo—quid, ipsi suis sensibus non moventur? Nihilne eis


Philippicae
   Oratio, Caput
49     XIII,  45    |       philosophari. 'Si me rectis sensibus euntem di immortales, ut


Pro Cluentio
   Caput
50   3              |        quod in communibus hominum sensibus atque in ipsa natura positum


Pro Murena
   Caput
51  74              |   publicae petas fovendis hominum sensibus et deleniendis animis et


Tusculanae
   Liber, Caput
52     Tusc, XVI    |         ingenii sevocare mentem a sensibus et cogitationem ab consuetudine
53     Tusc,   0    |        asper in corpore alienus a sensibus. Haec duo Graeci illi, quorum
54     Tusc,  XV    |         acerrumis integerrumisque sensibus, adde etiam, si lubet, pernicitatem
55     Tusc, XXXVIII|           sit.~[111] 'Etiamne, si sensibus carebit oculorum, si aurium?' 
56     Tusc, XXXVIII|      voluptates in ipsis habitare sensibus, quae autem aspectu percipiantur,