De finibus
   Liber, Par.
 1        I,       |     laborat, nemo igitur est non miser.
 2       II,       |         gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Cenasti in vita
 3       II,       |      aliquando amissis illis sit miser. beatus autem esse in maximarum
 4       II,       |         alias beatus esse, alias miser; qui enim existimabit posse
 5       II,       |  cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum
 6       II,       |         laboriosus videbatur; at miser, si in flagitiosa et vitiosa
 7       II,       |       maiores quam corporis. ita miser sit aliquando necesse est
 8      III,       |          si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam
 9      III,       |          manere in vita, cum sit miser.
10      III,       |  excedens e vita et manens aeque miser est nec diuturnitas magis
11       IV,  24   |        sunt, non est tamen aeque miser, qui patriae consulit, et
12        V,  38   |           ut ait ipse, 'dum fiat miser', inimicus ipse sibi putandus
13        V,  56   |         exilium. Bonum valitudo: miser morbus. Bonum integritas
14        V,  58   |        si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore


De officiis
   Liber, Caput
15      III, 368   |         undique suavitates? Quam miser virtutis famulatus servientis


De oratore
   Liber, Caput
16      III, LVI   |          opere ferretur? "Quo me miser conferam? Quo vertam? In
17      III, LVIII |         me frater, ut meos malis miser mandarem natos ... et ea,


De partitione oratoria
   Caput
18  57             |         miserabile quam ex beato miser, et hoc totum quidem moveat,


Cato Maior de senectute
   Caput
19   1             |        igitur timeam, si aut non miser post mortem aut beatus etiam


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
20    XXXIV        |         supplicio adfecisti, cum miser ille securibus hospitis
21       Fr        |           VIII, 5, 18: Quid quod miser, cum loqui non posset, tacere


In Vatinium
   Caput
22  27             |         homo consularis exclusus miser puncto temporis spoliaretur


Paradoxa Stoicorum
   Parad., Caput
23       II,  19   |         vir et sapiens et fortis miser esse nemo potest. Nec vero,


Philippicae
   Oratio, Caput
24       II,  16   |         vim adferebam senatui. O miser, sive illa tibi nota non
25       XI,   5   |       etiam tum speciem haberet, miser. Ex quo nimirum documentum
26       XI,   7   |  armatorum in Treboni domum, cum miser ille prius latronum gladios
27     XIII,  34   |                     34] [XVII] O miser cum re, tum hoc ipso, quod
28     XIII,  34   |      ipso, quod non sentis, quam miser sis! Sed maximum crimen


Pro Cluentio
   Caput
29                 |   adflixerit innocentem, ne iste miser, si, id quod difficile factu


Pro Murena
   Caput
30  50             |          posse nisi eum qui ipse miser esset; integrorum et fortunatorum
31  88             |  sententiis adflixeritis, quo se miser vertet? domumne? ut eam
32  89             |          Ibit igitur in exsilium miser? Quo? ad Orientisne partis


Pro Plancio
   Caput
33   1             |        etiam magis sum non dicam miser—nam hoc quidem abhorret
34   1             | adsidenti, maerenti vana quaedam miser atque inania falsa spe inductus


Pro Quinctio
   Caput
35    XVIII        |        et, diutius in tanto metu miser periculoque versabitur?
36     XXXI        |    iniuriis non turpis ad te sed miser confugit; e fundo ornatissimo


Pro Rabirio Postumo
   Caput
37  46             |           46] At hoc etiam optat miser ut vel condemnetur a vobis, <


Pro Sestio
   Caput
38  59             |         consecutus: ille Cyprius miser, qui semper amicus, semper


Pro Sulla
   Caput
39  88             |        id metuit, ne denique hic miser coniurati et conscelerati


Tusculanae
   Liber, Caput
40     Tusc,   V   |       ita videtur. Nemo ergo non miser. Prorsus nemo. Et quidem,
41     Tusc, VII   |         sint. Non dicis igitur: 'miser est M.Crassus', sed tantum: '
42     Tusc, VII   |         M.Crassus', sed tantum: 'miser M.Crassus'? Ita plane. ~
43     Tusc, VII   |       falsum. cum igitur dicis: 'miser M.Crassus', aut hoc dicis: '
44     Tusc, VII   |        Crassus', aut hoc dicis: 'miser est Crassus', ut possit
45     Tusc, XXXVII|         Gracchum. num quis horum miser hodie? ne tum quidem post
46     Tusc, XXXVII|   extremum; nec enim potest esse miser quisquam, sensu perempto. ~
47     Tusc,   0   |       decreverit? quis autem non miser non modo tunc, cum premetur
48     Tusc,   0   |     inserens~Perrupit artus; qua miser sollertia~Transverberatus
49     Tusc, XXVI  |          de Bellerophonte: ~'Qui miser in campis maerens errabat
50     Tusc, XXVII |       meo gnato facere, dum fiam miser.' ~Hic decernit, ut miser
51     Tusc, XXVII |        miser.' ~Hic decernit, ut miser sit. Num quis igitur quicquam
52     Tusc, XXVII |          se dignum deputat, nisi miser sit. Vides ergo opinionis
53     Tusc, XXXVI |         me frater, ut meos malis miser~Mandarem natos' -~Eorum
54     Tusc,  VI   |        semper impendet, esse non miser? Quid, si idem, quod plerumque
55     Tusc, XII   |        beatos, improbos miseros.—Miser ergo Archelaus?—Certe, si
56     Tusc, XIX   |      contra non solum eo videtur miser, quod ea fecit, sed etiam