Brutus
   Caput
 1 219            |          ante posuisset, huic minime mirum est ex tempore dicenti solitam


De divinatione
   Liber, Par.
 2       II, 199  |            fuerit anguis non tam est mirum, in Solonio praesertim,
 3       II, 202  |                        69 Quid minus mirum quam illam monstruosissumam
 4       II, 214  |         auctoritatem multitudo? Quid mirum igitur si in auspiciis et
 5       II, 247  |             Ille autem Graecus, quid mirum si magnitudine timoris,
 6       II, 279  |           semper eodem modo? Ut mihi mirum videatur, cum mendaci homini


De fato
   Caput
 7   6            |                              6] quid mirum igitur ex spelunca saxum
 8   8            |         natura a natura distat, quid mirum est has dissimilitudines


De finibus
   Liber, Par.
 9      III,      |             illum, a quo, sic minime mirum est primo nos sapientiae
10        V,  46  |           pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria


De haruspicum responso
   Caput
11   8            |              pollui questus est! Non mirum si hoc vobis ridiculum videtur:


De inventione
   Liber, Caput
12       II,  19  |    explicatione curandum est, ut non mirum videatur, si quod ad facinus
13       II,  34  |             illud extremum, non esse mirum, si nunc primum deliquerit:


De officiis
   Liber, Caput
14      III, 310  |            cumbarum?" Et ille: "Quid mirum?" inquit, "hoc loco est


De oratore
   Liber, Caput
15        I, XLIX |            tradidit, in quo per mihi mirum visum est, Scaevola, te
16       II, XIII |                          55] "Minime mirum," inquit Antonius "si ista
17       II, XIX  |              de altera parte dicendi mirum silentium est.
18       II, XLIII|               perferentis iniuriarum mirum quiddam valet; et hoc vel
19       II, XLVI |             ut dixi, ne hoc in nobis mirum esse videatur, quid potest
20       II, LXIX |                quid ploras, pater?" "Mirum ni cantem: condemnatus sum."


De re publica
   Liber
21        I       |       hominum doctorum oratione mihi mirum videri solet, quod qui tranquillo


Cato Maior de senectute
   Caput
22   4            |          Quamquam in aliis minus hoc mirum est; nemo enim est tam senex


Laelius de amicitia
   Caput
23  29            |          hoste etiam diligamus, quid mirum est, si animi hominum moveantur,
24  32            |      referunt longe dissentiunt, nec mirum; nihil enim altum, nihil


Orator
   Caput
25  41            |             maior indoles; ut minime mirum futurum sit si, cum aetate


Philippicae
   Oratio, Caput
26        I,   5  |         exsecratae columnae, ut mihi mirum videatur tum valde reliquum
27       IV,  12  |              consociati fuistis. Nec mirum; agitur enim, non qua condicione
28        V,   8  |      tempestatis] imbris ac turbinum mirum videretur. Quam legem igitur
29      XII,   5  |         legationem suscepissem.' Nec mirum, P. Servili. Tuis enim severissimis
30      XII,  10  |              putabantur; quos minime mirum est communicata cum iis
31     XIII,  27  |              simillimis; illud tamen mirum, quod in hoc Planco proverbii


Pro Archia
   Caput
32   3            |                3] Sed ne cui vestrum mirum esse videatur me in quaestione


Pro Caecina
   Caput
33  65            |           defensione tua mihi maxime mirum videbatur, te dicere iuris
34  67            |    ingeniosis hominibus defendi mihi mirum videri solet, nec iuris


Pro Cluentio
   Caput
35   3            |           spe optime confirmato: nec mirum, quae se non nuptialibus


Pro Marcello
   Caput
36   3            |              iratior. Atque id minus mirum fortasse tum, cum esset


Pro Murena
   Caput
37  24            |             largitioni resistat. Non mirum, si ob hanc facultatem homines
38  27            |        vocari. Iam illud mihi quidem mirum videri solet, tot homines,
39  38            |         valuerit praerogativum, quid mirum est in hoc felicitatis famam


Pro Quinctio
   Caput
40      III       |      contentus esse non poterat. Nec mirum, si is qui vocem venalem
41        V       |            et consuasore Naevio. Nec mirum, si eius utebatur consilio
42       IX       |            discedit Quinctius; neque mirum, cui haec optio tam misera


Pro Rabirio
   Caput
43  25            |                      25] Itaque mihi mirum videtur unde hanc tu, Labiene,


Pro Rabirio Postumo
   Caput
44  41            |            oblivisci aliorum non sit mirum vel, si meminerit, oblitum


Pro Roscio Amerino
   Caput
45   5            |          Quod adhuc vos ignorare non mirum est propterea, quod consulto
46  22            |                       22] Neque enim mirum, cum eodem tempore et ea,
47  52            |          fere quisquam vocabat.' Nec mirum, qui neque in urbe viveret
48 131            | animadvertere non potuisse? nisi hoc mirum est quod vis divina adsequi


Pro Roscio Comoedo
   Caput
49  33            |              tunc fuit. Neque id est mirum. Tum enim propter rei publicae
50  40            |           Fannio; nunc vero, id quod mirum et incredibile est, requiro:


Pro Sulla
   Caput
51  31            |          coniuratos relictus, nemini mirum est; difficile est enim


Timaeus
   Caput
52 <LIV2          |           consentiat, haut sane erit mirum, contentique esse debebitis


Tusculanae
   Liber, Caput
53     Tusc,   0  |                            11 Minime mirum id quidem. Nam efficit hoc
54     Tusc, XXXIV|            qui illa coxerat: 'Minime mirum; condimenta enim defuerunt.' '