Brutus
Caput 1 262 | parata, unde sumerent qui vellent scribere historiam, ineptis
De finibus
Liber, Par. 2 II, | instituitque ut ii, qui se audire vellent, non de se quaererent, sed
3 IV, 3 | eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere.
4 IV, 7 | custodem et procuratricem esse vellent, quae esset naturae comes
5 V, 38 | cruciari dies, noctes torqueri vellent, nec vero sese ipsi accusarent
De inventione
Liber, Caput 6 II, 5 | quam sese uni alicui certe vellent addicere, minus in arrogantiam
7 II, 14 | iter familiarius facere vellent. Quare cum in eandem tabernam
8 II, 133 | age porro, quid? Si ipsi vellent iudices adscribere, passurusne
9 II, 136 | etiamsi necesse non esset, ut vellent contra iudicare. ~
De lege agraria
Oratio, Caput 10 II, 89 | Capuam totam transferre vellent -- profecto nomen illius
De legibus
Liber, Caput 11 III, 165 | lex aut quid verba ista vellent. ~Marcus: Dicam Tite et
De officiis
Liber, Caput 12 I, 84 | ne minimam quidem facere vellent, ne re publica quidem postulante,
13 I, 119 | potissimum vitae cursum sequi vellent; in qua deliberatione ad
De oratore
Liber, Caput 14 I, XXXV | celerius esse multo quam ipsi vellent ab eo peroratum. Tum Scaevola "
15 I, XLIV | qui perfecti oratores esse vellent, iuris civilis esse cognitionem
16 II, XXIII | se similis plerique esse vellent.
17 II, XLVII | Didium, cum intercedere vellent rogationi, nemo poterat
18 II, LXXXVI| interisse: quos cum humare vellent sui neque possent obtritos
19 II, LXXXVI| ea, quae memoria tenere vellent effingenda animo atque in
20 III, XVI | philosophi Socraticos et dici vellent et esse arbitrarentur. ~
21 III, XXXIII| excellere sapientiae gloria vellent, omnia, quae quidem tum
De re publica
Liber 22 I | considerent; quod cum facere vellent, intervenit vir prudens
In L. Calpurnium Pisonem
Caput 23 XIV | illam viam et perpetuam esse vellent? Mihi me dius fidius in
24 XV | rem publicam salvam esse vellent consulis voce et litteris
Orator
Caput 25 53 | alii tenues alii temperati vellent videri, quot orationum genera
Philippicae
Oratio, Caput 26 II, 89 | nostris, cum me ad te ire vellent, ut ad defendendam rem publicam
27 III, 25 | tribuerunt, quam fortasse vellent, M. Piso, necessarius meus
Post reditum in senatu
Caput 28 24 | qui rem publicam salvam vellent, ad me unum hominem fractum
Pro Balbo
Caput 29 | oratione et gravi secum, si vellent, contendere iubebat, ab
Pro Caecina
Caput 30 100 | civitate legis vim subire vellent, non prius civitatem quam
Pro Caelio
Caput 31 62 | sin se in intimum conicere vellent, nec satis commode calceati
Pro Cluentio
Caput 32 5 | pollicitus eis sum me omnia quae vellent esse facturum. ~
33 1 | incognita, primo condemnare vellent, non liquere dixerunt. Non
Pro Fonteio
Caput 34 21 | deverterentur neque Tolosam ire vellent; Elesiodulis C. Annium senos
Pro Milone
Caput 35 1 | debere arbitrarentur; et, si vellent, fortasse vix possent frangere
Pro Murena
Caput 36 50 | replere, erepta reciperare vellent, spectarent quid ipse deberet,
37 82 | demoveri volunt. Nec minus vellent, Cato, te quoque aliqua
Pro Plancio
Caput 38 1 | tribulis suos gratiosi esse vellent; ~
39 2 | et ceteri, qui defugiunt, vellent me labore hoc levare! sed
Pro Rabirio
Caput 40 20 | rem publicam salvam esse vellent, arma capere et se sequi
41 34 | rem publicam> salvam esse <vellent>.' Huic voci fave<te, Quirites,
Pro Roscio Amerino
Caput 42 25 | omnia Chrysogonum, quae vellent, esse facturum pollicerentur.
43 148 | huius hospitiis et gratia vellent omnes huic hospites adesse
Pro Sestio
Caput 44 24 | provincias acciperent quas ipsi vellent, exercitum et pecuniam quantam
45 24 | exercitum et pecuniam quantam vellent, ea lege, si ipsi prius
46 40a | praeesse et parare, si vellent, exercitum posse, idque
47 46 | ulcisci dolorem aliquem suum vellent, alii rem ipsam publicam
48 64 | audiret, si maxime queri vellent? de Cyprio rege quererentur
49 114 | comitiis quod boni viri vellent nisi repulsam tulit. videtis
50 128 | qui rem publicam salvam vellent convocarentur. quod numquam
Tusculanae
Liber, Caput 51 Tusc, XVIII | illa detraxissent, nisi si vellent voces inanis fundere: nihil
52 Tusc, XXVII | forte, cum se in luctu esse vellent, aliquid fecerunt humanius
53 Tusc, XXIII | rem publicam salvam esse vellent, se sequi iussit. ~[52]
|