Academica
   Liber, Caput
 1        I,   7   |            non numquam quidem eandem fortunam, quod efficiat multa improvisa


De divinatione
   Liber, Par.
 2       II, 138   |           aut adulatus aut admiratus fortunam sum alterius, ut me meae
 3       II, 151   |                 19 Aut si negas esse fortunam, et omnia, quae fiunt quaeque
 4       II, 169   |            ut se exta ad immolatoris fortunam accommodent? Non perspicitis
 5       II, 212   |       Deiotarum, quae vetat spectare fortunam, dum praestetur fides. Aves
 6       II, 220   | fortunatiorem quam Praeneste vidisse Fortunam. ~Ergo hoc divinationis
 7       II, 223   |            esse similis, vitam atque fortunam plerumque disparem. Procles
 8       II, 242   |           quae est propria fortunae, fortunam esse causam, non naturam


De finibus
   Liber, Par.
 9        I,       |         Epicurus, quod exiguam dixit fortunam intervenire sapienti maximasque


De haruspicum responso
   Caput
10  55             |            opibus valent nescio quam fortunam tamen ac tempus exspectant:


De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
   Caput
11  47             |          virtutem, sed etiam propter fortunam saepius imperia mandata
12  47             |           non ut in illius potestate fortunam positam esse dicam, sed


De inventione
   Liber, Caput
13        I,  34   |              nomen, naturam, victum, fortunam, habitum, affectionem, studia,
14       II,  33   |           aut victum aut studium aut fortunam aut aliquid eorum, quae
15       II, 109   |       misereri oportere, qui propter fortunam, non propter malitiam in
16       II, 178   |             his rebus usus sit.  Nam fortunam quidem et laudare stultitia


De legibus
   Liber, Caput
17       II, 104   |              vereor ne supra hominis fortunam esse videatur, tamen quoniam


De officiis
   Liber, Caput
18       II, 230   |       collocandis mores hominum, non fortunam sequi. Honesta oratio est,
19       II, 231   |        factum sit, se spectatum, non fortunam putat, non modo illi qui


De oratore
   Liber, Caput
20       II, XLVII |              ad communem imperatorum fortunam defendendam invocarem, non
21      III,  II   |             hominum spem fragilemque fortunam et inanis nostras contentiones,
22      III, III   |               cum sibi non incolumem fortunam, sed exsilium et fugam deprecaretur,


De provinciis consularibus
   Caput
23  41             |             possem, quamvis excipere fortunam, subire vim atque iniuriam


In Catilinam
   Oratio, Caput
24        I,  15   |         aliquam aut timorem tuum sed fortunam populi Romani obstitisse? ~
25       IV,  16   |          cognoscere, qui sua virtute fortunam huius civitatis consecuti


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
26      XIV        |           fuisse illam expetendamque fortunam. Atque ut tuum laetissimum
27      XVI        |       disputabo; nunc meam spoliatam fortunam conferam cum florente fortuna
28    XVIII        |    scopulique rei publicae, vos meam fortunam deprimitis, vestram extollitis,
29      XLI        |          eventis sed factis cuiusque fortunam ponderari, neque in tabellis


Philippicae
   Oratio, Caput
30      III,  36   |           rei publicae potestatem et fortunam dederunt. Ad ea enim praesidia,
31     XIII,   7   |              decertandi oblatam esse fortunam. Aut enim interfectis illis


Post reditum ad Quirites oratio
   Caput
32   7             |      consularis subiit indignissimam fortunam praestantissima sua gloria,
33   8             |         reddidissetis, eandem subire fortunam. tanto in me amore exstitit,


Post reditum in senatu
   Caput
34  37             |          reciperasset, eandem subire fortunam atque idem sibi domicilium


Pro Archia
   Caput
35  26             |              Magnus, qui cum virtute fortunam adaequavit, nonne Theophanem


Pro Fonteio
   Caput
36  51             |                                49] O fortunam longe disparem, M. Fontei,


Pro Milone
   Caput
37   2             |              me meritis, nisi ut eam fortunam, quaecumque erit tua, ducam


Pro Murena
   Caput
38  43             |      consulatus petitionem, disparem fortunam provincialium negotiorum


Pro Rabirio Postumo
   Caput
39                 |                      XI. Noli igitur fortunam convertere in culpam neque+


Pro Sestio
   Caput
40  59             |             reges stabilem esse suam fortunam arbitrentur, cum hoc illius
41 146             |             in eandem illam recidere fortunam quam tantam importare meis


Pro Sulla
   Caput
42  91             |              falsam spem, o volucrem fortunam, o caecam cupiditatem, o


Tusculanae
   Liber, Caput
43     Tusc, XXXVI |          Metelli sperat sibi quisque fortunam, proinde quasi aut plures
44     Tusc,   0   |             idque moriens: ~Conqueri fortunam adversam, non lamentari
45     Tusc,  IX   |          ductum est a nimis intuendo fortunam alterius, ut est in Melanippo: ~'
46     Tusc, XXVIII|        obduruisseque iam sese contra fortunam arbitrantur, ut ille apud
47     Tusc, XXXI  |             putet, ipse iam dicet: ~'Fortunam ipsam anteibo fortunis meis'.~
48     Tusc, VII   |           paruisset, ut esset contra fortunam semper armatus, ut omnia
49     Tusc,  IX   |          nonne consentaneum est plus fortunam, quae domina rerum sit et
50     Tusc,  IX   |         referret. Quid melius quam: 'fortunam exiguam intervenire sapienti'?
51     Tusc,  IX   |     acerrumis tum, cum maxime contra fortunam glorietur? ~[27] Quod idem
52     Tusc, XXI   |      delectat, ipse eam degustare et fortunam experiri meam?' Cum se ille
53     Tusc, XXVI  |         oblivisci licebit sui et tum fortunam contemnere, cum sit omne