De divinatione
Liber, Par.
1 II, 163 | 0 mortalem beatum, cui certo scio ludum numquam
De finibus
Liber, Par.
2 II, | 65] hunc vos beatum; ratio quidem vestra sic
3 II, | si modo sit aliquid esse beatum, id oportere totum poni
4 II, | semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? dempta enim
5 II, | ipsa sapientia positum est beatum esse, sed in iis rebus,
6 II, | Metrodorus, paene alter Epicurus, beatum esse describit his fere
7 II, | ageremus', inquit, 'vitae beatum et eundem supremum diem,
8 II, | Sed dum efficere vultis beatum sapientem, cum maximas animo
9 II, | necesse est is, quem vos beatum semper vultis esse, nec
10 III, | dixerunt, atque ita sapientem beatum fore, nihil aliud alii momento
11 III, | ponunt, non posse sapientem beatum esse, cum eculeo torqueatur?
12 IV, 3 | Quam tantam volunt esse, ut beatum per se efficere possit.
13 V, 49 | Praeclare enim Plato: 'Beatum, cui etiam in senectute
14 V, 54 | vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
15 V, 55 | hoc idem Epicurus, semper beatum esse sapientem—quod quidem
16 V, 55 | probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quod autem
17 V, 55 | aliquem beatum nec satis beatum? Quod autem satis est, eo
18 V, 56 | in quo uno positum est beatum esse, qui potest esse quisquam
19 V, 56 | sapiens. at Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem
20 V, 56 | quem hunc appellas, Zeno? Beatum, inquit. Etiam beatissimum?
21 V, 56 | in qua sit ipsum etíam beatum. ~
22 V, 56 | eum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; si
De legibus
Liber, Caput
23 I, 59 | ipsam causam, cernat se beatum fore. ~
Cato Maior de senectute
Caput
24 1 | dixisse; 'Recte vero te, Cyre, beatum ferunt, quoniam virtuti
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
25 II, 18 | aerumnae premunt omnes, qui te beatum, qui te florentem putas, <
26 II, 19 | quicquid est laudabile, idem et beatum et florens et expetendum
Philippicae
Oratio, Caput
27 I, 31 | multum a me dissentientes, beatum putant, anteponis? Quae
28 I, 35 | valebit oratio. Quem qui beatum fuisse putant, miseri ipsi
29 XIII, 33 | arbitrabantur; te videlicet salvum, beatum, florentem esse cupiebant!~
Pro Murena
Caput
30 26 | interea ne pulchrum se ac beatum putaret atque aliquid ipse
Pro Roscio Amerino
Caput
31 135 | neminem putet, ut se solum beatum, solum potentem putet. Quae
Timaeus
Caput
32 <LIV2 | ille aeternus hunc perfecte beatum deum procreavit. Sed animum
Tusculanae
Liber, Caput
33 Tusc, 0 | Metrodorus quidem perfecte eum beatum putat, cui corpus bene constitutum
34 Tusc, XVII | dicere solebat: eum esse beatum, qui praesentibus voluptatibus
35 Tusc, XVII | mali; haec cogitantem fore beatum, praesertim cum et ante
36 Tusc, X | ulla alia huic verbo, cum beatum dicimus, subiecta notio
37 Tusc, X | praestare semper sapientem beatum fore, cum vel in omnibus
38 Tusc, X | numerent, idem dicant semper beatum esse sapientem. Quos si
39 Tusc, XII | fortunatissimus haberetur, nonne beatum putaret, 'Haud scio' inquit; '
40 Tusc, XIII | idem virtus. Et si omne beatum est, cui nihil deest, et
41 Tusc, XV | videris, hunc dubitabis beatum dicere? Atqui sapiens semper
42 Tusc, XV | honesta sunt, efficiendum est beatum; ea mixta ex dissimilibus
43 Tusc, XV | quo detracto quid poterit beatum intellegi? Etenim, quicquid
44 Tusc, XXI | Dionysius nihil esse ei beatum, cui semper aliqui terror
45 Tusc, XXV | animi, id est virtutibus, beatum est omnesque sapientes is
46 Tusc, XXVI | fortunae, tum dicere se beatum in summo cruciatu atque
47 Tusc, XXVI | sed cum is dicat semper beatum esse sapientem, cui dicere
48 Tusc, XXVII| qui adeptus sit, cur eum beatum modo et non beatissimum
49 Tusc, XXIX | est: necesse est semper beatum esse sapientem—, [84] sed
50 Tusc, XXXI | qui eum diem, quo moritur, beatum appellat maxumisque doloribus
51 Tusc, XXXVI| popularis offensio sapientem beatum esse prohibebit? Vide ne
52 Tusc, XLI | dicant, ei tamen semper beatum censent esse sapientem,
|