Brutus
Caput
1 9 | ceteris civitatibus tum maxume in nostra, quibus cum auctoritate
2 29 | ipse tum fuit, intellegi maxume potest. grandes erant verbis,
3 44 | traduxerat. huius suavitate maxume hilaratae Athenae sunt,
4 47 | iudicaret hoc oratoris esse maxume proprium, rem augere posse
5 78 | C. Sulpicius Galus, qui maxume omnium nobilium Graecis
6 89 | fuisse. quae quidem vis tum maxume cognitast, cum Lusitanis
7 112 | erat ille princeps, vel maxume; significabat enim non prudentiam
8 112 | prudentiam solum, sed, quod maxume rem continebat, fidem. habebat
9 139 | armatura, sic ab illo in maxume opportunis orationis partibus
10 141 | enim quae vocant Graeci, ea maxume ornant oratorem eaque non
11 200 | suspensos teneri aut, id quod maxume opus est, misericordia odio
12 201 | omnis fluxit oratio, cum hos maxume iudicio illorum hominum
13 203 | enim Sulpicius omnium vel maxume, quos quidem ego audiverim,
14 207 | propterea quod Antonius, qui maxume expetebatur, facilis in
15 249 | velim tibi eum placere quam maxume. ~Atqui et ita est, inquit,
16 290 | de ipso quidem Demosthene maxume. ~
17 319 | in patrocinio Siciliensi maxume in certamen veni designatus
18 320 | eloquentiae partibus, tum maxume in celeritate et continuatione
19 321 | genere exercitationis tum maxume stilo nostrum illud quod
20 322 | et ad oratoris prudentiam maxume necessariam; nemo qui memoriam
21 322 | quod unum est oratoris maxume proprium, quocumque res
22 324 | 324] Maxume vero perspecta est utriusque
De divinatione
Liber, Par.
23 I, 63 | imagines mortuorum, tumque vel maxume laudi student, eosque, qui
24 I, 63 | vixerunt, peccatorum suorum tum maxume paenitet.
25 I, 70 | intellegentiae sit particeps, eam tum maxume vigere, cum plurimum absit
26 I, 93 | immolabant, extorum cognitioni se maxume dediderunt, quodque propter
27 I, 94 | Cilices, quod pastu pecudum maxume utuntur, campos et montes
28 II, 166 | placuisse physicis, eisque maxume, qui omne, quod esset, unum
29 II, 191 | aliqua contagione terrena maxume potest sanguini similis
30 II, 223 | natura et ad quam quisque maxume rem aptus futurus sit; cetera
31 II, 227 | tempestas; quod qui navigant maxume animadvertunt, cum in flectendis
32 II, 281 | et hac disputatione id maxume egimus. Multum enim et nobismet
33 II, 283 | contentioque est, non quod eos maxume contemnamus, sed quod videntur
De legibus
Liber, Caput
34 I, 49 | dicetur. Vt enim quisque maxume ad suum commodum refert,
35 II, 89 | Pythagora doctissimo viro, tum maxume et pietatem et religionem
De officiis
Liber, Caput
36 II, 199 | admirabilitatem magnam facit et maxume iustitia, ex qua una virtute
De re publica
Liber
37 III | primum in illa incorrupta maxume gente Aegyptiorum, quae
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
38 I, 6 | imperia neque eas, quibus maxume astricti sunt, voluptates
Tusculanae
Liber, Caput
39 Tusc, XV | sint, cernere naturae vim maxume, veri simile est, cum optumus
40 Tusc, XV | est, cum optumus quisque maxume posteritati serviat, esse
41 Tusc, XXIV | memoria loquor, et eorum maxume qui in aliquo maiore studio
42 Tusc, XIV | omnis, cum secundae res sunt maxume, tum maxime~Meditari secum
43 Tusc, XXX | suorum. ~[74] Sed nimirum hoc maxume est premendum, cum constet
44 Tusc, XXXIII| putet esse rectum, se quam maxume excruciari luctuque confÏci,
45 Tusc, XXXI | sequentem eam rationem, quae maxume probatur de bonis et malis,
46 Tusc, XXXIII| tota poÎsis est amatoria. Maxume vero omnium flagrasse amore
47 Tusc, XXXV | clavum eiciendum putant; maxume autem, admonendus <est>,
48 Tusc, XIV | consisteret. ~[42] Qui autem illam maxume optatam et expetitam securitatem—
49 Tusc, XXV | ad res ponderandas, tum maxume ingenua delectatio et digna
|