Commentariolum petitionis
Caput
1 IX | temporibus descendito; magnam adfert opinionem, magnam dignitatem
2 IX | multitudine esse. Praeterea magnam adfert laudem et summam dignitatem,
De divinatione
Liber, Par.
3 I, 64 | confirmat Posidonius, quod adfert, Rhodium quendam morientem
4 I, 109 | sunt observatione diuturna; adfert autem vetustas omnibus in
5 II | res tum natura, tum casus adfert (nonnumquam etiam errorem
De finibus
Liber, Par.
6 III, | autem honestas actiones adfert et efficit, [id] efficiens
De haruspicum responso
Caput
7 42 | quid est, quid valet, quid adfert, ut tanta civitas, si cadet,—
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
8 15 | mali, sed etiam metus ipse adfert calamitatem. Nam cum hostium
De legibus
Liber, Caput
9 II, 89 | nos incolere voluerunt. Adfert enim haec opinio religionem
De officiis
Liber, Caput
10 III, 254 | languere patior, quam mihi adfert necessitas, non voluntas. ~
De oratore
Liber, Caput
11 I, XXXIII | ad dicendum venit, hanc adfert facultatem, ut, etiam subito
12 II, XXXII | 138] ac, si quid adfert praeterea hominis aut dignitas
13 II, XXXVIII| dissolvi, et genus sermonis adfert non liquidum, non fusum
14 II, LXXVI | est duplex; altera, quam adfert natura causarum, altera,
15 II, LXXX | solum quod obscuritatem adfert, sed etiam quod eam virtutem,
16 III, XI | quamquam est caput; verum id adfert ratio, docent litterae,
17 III, XXXIII | effert se, si unum aliquid adfert, aut bellicam virtutem aut
Cato Maior de senectute
Caput
18 5 | vitae tempus maturum mortis adfert. ~
In Catilinam
Oratio, Caput
19 I, 25 | neque enim tibi haec res adfert dolorem, sed quandam incredibilem
Laelius de amicitia
Caput
20 104 | orbatus essem, magnum tamen adfert mihi aetas ipsa solacium.
Orator
Caput
21 120 | et auctoritatem orationi adfert et fidem.
22 170 | invidiosus numerus nihil adfert aliud nisi ut sit apte verbis
23 209 | semper utare, cum satietatem adfert tum quale sit etiam ab imperitis
Philippicae
Oratio, Caput
24 III, 2 | est inparatis. Dies enim adfert vel hora potius, nisi provisum
25 IV, 1 | defendendae rei publicae adfert et spem recuperandae. Quamquam
26 V, 31 | expectatio dubitationem belli adfert. Bello autem dubio quod
27 VIII, 9 | multis inprobis et spem adfert et audaciam. Viderunt enim
28 XI, 25 | Quid, si etiam tarditatem adfert ista sententia ad Dolabellam
29 XIII, 44 | memorabilis ac divina virtus lucem adfert rei publicae (nisi forte
Pro Deiotaro
Caput
30 34 | invidemus. Nam si locus adfert invidiam, nullus locus est
Pro Murena
Caput
31 4 | et locorum, quod natura adfert ut eis faveamus qui eadem
Pro Roscio Comoedo
Caput
32 20 | summum, si quam coniecturam adfert hominibus tacita corporis
33 29 | iccc quod sit in societatem adfert! nisi idcirco moleste pateris
Pro Sulla
Caput
34 54 | Quid ergo indicat aut quid adfert aut ipse Cornelius aut vos
Timaeus
Caput
35 <LIV2 | semper est; alterum quod adfert ad opinionem sensum rationis
Tusculanae
Liber, Caput
36 Tusc, XXIII | aeternum est; quod autem motum adfert alicui quodque ipsum agitatur
37 Tusc, XXXII | appareat. alteram autem adfert rationem, nihil esse quod
38 Tusc, XXXIII | constet, rationem cur ita fiat adfert. quod si tanta vis est ad
39 Tusc, XXXIII | faciant, nihil necessitatis adfert, cur nascantur animi, similitudo.
40 Tusc, XXXIV | beatioris vitae; mali vero quid adfert ista sententia? fac enim
41 Tusc, XXXIX | quam, ut cetera auferat, adfert certe senectus. Quae vero
42 Tusc, XLI | somniorum placatissimam quietem adfert, di boni, quid lucri est
43 Tusc, XLIX | extinctionem, sed commutationem adfert loci, quid optabilius? sin
44 Tusc, XVI | commentatioque parendi, quae non hoc adfert, ut semper maereamus, sed
45 Tusc, XVI | Nam revocatio illa, quam adfert, cum a contuendis nos malis
46 Tusc, XVI | medicina, sed tamen magna, quam adfert longinquitas et dies. Iubes
47 Tusc, XXIII | nihil detrahit, tantum modo adfert, nihil evenisse quod non
48 Tusc, XXV | honeste ac splendide tantam adfert consolationem, ut eos qui
49 Tusc, XXIX | voluntate maereat? natura adfert dolorem, cui quidem Crantor,
|