Brutus
Caput
1 292 | Epicuro, qui id reprehendit, adsentior. sed in historia, qua tu
2 295 | illius aetatis principem, adsentior—sic enim accepimus —; sin
3 295 | orationes. paulum hic tibi adsentior, modo ita laudes ut antiquas;
4 296 | sunt a te dicta, quibus ego adsentior. omitto ceteros; venio ad
5 296 | horum laudibus tibi prorsus adsentior, sed tamen non isto modo:
De divinatione
Liber, Par.
6 I, 34 | 34 Iis igitur adsentior, qui duo genera divinationum
7 I, 105 | quidem auguri vehementer adsentior; solus enim multorum annorum
8 II, 208 | iure potuerunt? Equidem adsentior C. Marcello potius quam
9 II, 233 | adhuc disputasti prorsus adsentior, et, vere ut loquar, quamquam
De finibus
Liber, Par.
10 III, | ponendam. quibus ego vehementer adsentior, ne, si voluptatem natura
11 III, | tamen eodem spectant. ego adsentior Diogeni, qui bonum definierit
De legibus
Liber, Caput
12 I, 8 | Atticvs: Ego uero huic potius adsentior. Sunt enim maxumae res in
13 II, 74 | 11] Quintus: Adsentior frater, ut quod est rectum
14 II, 75 | optimis. ~Quintus: Prorsus adsentior. ~
15 II, 80 | dicere? ~Quintus: Prorsus adsentior. Verum ut modo tute dixisti,
16 II, 96 | neglegentia. Ita neque illi adsentior qui hanc scientiam negat
17 II, 97 | istique rationi potissimum adsentior. Sed redde cetera. ~XIV
18 II, 97 | lege dictum puto. ~Atticus: Adsentior, quoniam omnis haec in religione
19 II, 98 | mulierum. ~Atticus: Ego vero adsentior, excepto praesertim in ipsa
20 II, 101 | sint ut lege praescribitur. Adsentior enim Platoni nihil tam facile
21 II, 108 | consecrentur, Platoni prorsus adsentior, qui si modo interpretari
22 III, 158 | Quintus: Haud equidem adsentior. Tu tamen ad reliqua pergas
De oratore
Liber, Caput
23 I, IX | solebat, "cetera" inquit "adsentior Crasso, ne aut de C. Laeli
24 I, XXVIII| adiuvaretur, valde tibi adsentior inque eo vel maxime probavi
25 I, LXI | incitandos iuvenis vehementer adsentior; cetera, quae conlegisti
26 II, V | Otium autem quod dicis esse, adsentior; verum oti fructus est non
27 II, X | Sed perge porro; tibi enim adsentior vestrum esse hoc totum diserte
28 II, XII | Plane" inquit Catulus "adsentior."
29 II, LVI | re tibi, Antoni, utrumque adsentior et multum facetias in dicendo
30 II, LVII | Quid, si" inquit Iulius "adsentior Antonio dicenti nullam esse
31 III, XXIV | quid dicas; et hercule adsentior; satis video tibi homini
32 III, XLVIII| moderetur. Namque ego illud adsentior Theophrasto, qui putat orationem,
De provinciis consularibus
Caput
33 25 | vobiscum : sed nunc isdem vobis adsentior, cum quibus antea sentiebam.
34 25 | vobis obtempero, vobis adsentior, qui, quamdiu C. Caesaris
De re publica
Liber
35 I | sentio loquar—non nimis adsentior in omni isto genere nostro
36 I | inquit, 'et prope modum adsentior.' ~(62) Et Scipio: 'tum
37 II | iustitiae.' tum Scipio: 'adsentior vero renuntioque vobis,
38 III | quam tu soles ferre, tamen adsentior nullum esse de tribus his
39 III | probandum minus. illud tamen non adsentior iusto praestare regi optimates;
Philippicae
Oratio, Caput
40 VI, 12 | pestem! clamori enim vestro adsentior. Non modo hic latro, quem
41 VII, 27 | rebus refers, P. Servilio adsentior.~
42 XI, 15 | causa dissidere. Itaque non adsentior solum, sed etiam gratias
43 XIII, 50 | viri clarissimi, Servilio adsentior et hoc amplius censeo, '
Pro Balbo
Caput
44 | firmiores. Reprendo neminem, sed adsentior non omnibus; neque esse
Tusculanae
Liber, Caput
45 Tusc, XI | nescio quo modo, dum lego, adsentior, cum posui librum et mecum
46 Tusc, VI | nobilis, 'minime' inquit 'adsentior is qui istam nescio quam
47 Tusc, VIII | quod requiram. Ego enim adsentior eorum quae posuisti alterum
|