Brutus
Caput
1 78 | paratus. de minoribus autem C. Sulpicius Galus, qui maxume omnium
2 182 | propemodum fuerunt C. Cotta P. Sulpicius Q. Varius Cn. Pomponius
3 183 | 183] ex his Cotta et Sulpicius cum meo iudicio tum omnium
4 203 | 203] fuit enim Sulpicius omnium vel maxume, quos
5 207 | Caesarem; Cotta <tum et> Sulpicius expetebantur. ita ab his
6 226 | ageret eius conlega ille ipse Sulpicius, hic plura et acutiora dicebat.
7 227 | quaedam in foro solitudo. Sulpicius occider at, Cotta aberat
8 304 | altero tribunus militum, Sulpicius legatus; aberat etiam M.
9 307 | 307] Occiderat Sulpicius illo anno tresque proxumo
10 333 | Antonius, Crassus, post Cotta, Sulpicius, Hortensius. nihil dico
De oratore
Liber, Caput
11 I, VII | tribunatum plebis petebat, et P. Sulpicius, qui deinceps eum magistratum
12 I, XXI | 96] Hoc loco Sulpicius "insperanti" inquit "mihi
13 I, XXII | 102] "Atqui" inquit [Sulpicius] "hoc ex te, de quo modo
14 I, XXIX | Num tu igitur" inquit Sulpicius "me aut hunc Cottam ius
15 I, XXX | 136] Tum Sulpicius "o diem, Cotta, nobis" inquit "
16 I, XXXII| 148] "Hanc ipsam" inquit Sulpicius "nosse volumus; ac tamen
17 I, XLVII| 205] "Nobis vero" inquit Sulpicius "ista sunt pergrata perque
18 I, XLVII| enuntiet?" "Vt videtur," inquit Sulpicius; "nam Antonio dicente etiam
19 I, LXII | sane dubitare visus est Sulpicius et Cotta, utrius oratio
20 II, III | Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet, Antonius autem
21 II, IV | experiar equidem illud, ut ne Sulpicius familiaris meus aut Cotta
22 II, VII | quemque iam dudum et Cotta et Sulpicius exspectat?"
23 II, XXIII| persequatur; quod si haec noster Sulpicius faceret, multo eius oratio
24 II, XXIII| 97] Hic Sulpicius "me quidem" inquit "recte
25 II, XXV | quidem in illa causa neque Sulpicius fecit neque ego facere conatus
26 II, L | 202] Hic Sulpicius, "vere hercle," inquit "
27 II, LVII | 231] Tum Sulpicius "quid igitur? Patiemur"
28 II, LVII | 232] Hic cum Sulpicius reticuisset, "quasi vero"
29 II, XC | 366] Tum Sulpicius "an ergo" inquit "oblitus
30 III, III | eiectus est e civitate; Sulpicius autem, qui in eadem invidiae
31 III, VIII | praesentes duo prope aequales Sulpicius et Cotta. Quid iam inter
32 III, VIII | mentem orationemque defigit; Sulpicius autem fortissimo quodam
33 III, XII | Hic cum adrisisset ipse Sulpicius, "sic agam vobiscum" inquit
34 III, XXXVI| 147] Hic Sulpicius "ego vero," inquit "Crasse,
Orator
Caput
35 106 | Cotta visus esset, numquam Sulpicius, numquam Hortensius; nihil
36 106 | ample Cotta, nihil leniter Sulpicius, non multa graviter Hortensius;
Philippicae
Oratio, Caput
37 VIII, 22 | Caesar valeret, Servius Sulpicius viveret! multo melius haec
38 IX, 1 | tantoque munere, sed cum Ser. Sulpicius aetate illis anteiret, sapientia
39 IX, 2 | metu profecti sunt, Ser. Sulpicius cum aliqua perveniendi ad
40 IX, 12 | monumentum clarius Ser. Sulpicius relinquere potuit quam effigiem
41 IX, 15 | res ita censeo: 'cum Ser. Sulpicius Q. f. Lemonia Rufus difficillimo
42 IX, 15 | magno usui rei publicae Ser. Sulpicius et privatus et in magistratibus
43 IX, 17 | 17] Et cum Ser. Sulpicius Q. f. Lemonia Rufus ita
44 IX, 17 | versus adsignet, quo Ser. Sulpicius inferatur; quod sepulchrum
Pro Murena
Caput
45 56 | commemorare potuit. Accusat Ser. Sulpicius, sodalis filius, cuius ingenio
|