Pro Cluentio
   Caput
 1   2| dubitatio posset esse, accusavit Oppianicum: quam constanter et quam
 2   2|        accusatum esse criminibus Oppianicum ut neque accusator timere
 3   3|         fecit illum adulescentem Oppianicum sororis suae filium, eumque
 4   4|         institueret eundem illum Oppianicum, nepotem suum; atque eis
 5    |       aliquando condemnatum esse Oppianicum, sed aliquam diu incolumem
 6   2|     cognoverit, suspicari possit Oppianicum iudicio oppressum et circumventum
 7   2|       esse propositum ut accusem Oppianicum mortuum, sed cum hoc persuadere
 8   2|          fundamento defensionis, Oppianicum hominem sceleratissimum
 9   1|           31. Eodemque veneno C. Oppianicum fratrem necavit. Neque est
10   1|    contentiones inter Habitum et Oppianicum ex utriusque studio defensionis
11   3|           48. Pro di immortales! Oppianicum quisquam his rebus cognitis
12   4|        criminibus accusatum esse Oppianicum uti honeste absolvi nullo
13    |      tela totius accusationis in Oppianicum coniciebantur, aperiebatur
14   1|     fatebatur nullas fuisse, sed Oppianicum, cuius ille minister fuisset,
15   3|        non in Scamandrum, sed in Oppianicum coniciebantur; timor eius,
16   2|        condemnato, tamen Habitus Oppianicum reum statim non fecit. Voluit
17   1|     probabatur.' Si igitur ipsum Oppianicum bis suis iudiciis condemnatum
18   1|          revertendum. Itaque cum Oppianicum iam perditum et duobus iugulatum
19   1|          rationibus utilius quam Oppianicum condemnari; illo absoluto
20    |      Nihil excogitem quam ob rem Oppianicum damnari necesse sit? Quid
21   1|         illum vestrum innocentem Oppianicum sive imprudentia sive misericordia
22   2|       totius ignari negotii, qui Oppianicum numquam vidissent, virum
23    |        nocentem condemnatum esse Oppianicum? quis nunc audet negare?
24    |           Cui tum liceret docere Oppianicum reum factum esse tum denique
25   5|        rem si Staieni damnatione Oppianicum iudicium corrumpere voluisse,
26   5|    iudicium corrumpere voluisse, Oppianicum iudici ad emendas sententias
27   1|        Fidiculanius Falcula, qui Oppianicum condemnarat, cum praesertim, –
28    |      omnibus illis iudicibus qui Oppianicum condemnarant minabatur.
29   1|  defensioni suae condonatum esse Oppianicum: proinde quasi non satis
30   1|         Falcula. Iam ergo aliqui Oppianicum gratis condemnavit; iam
31   1|      initio non sedisse et tamen Oppianicum gratis condemnasse. Verum,
32   2|         hoc verum esse concedis, Oppianicum gratis condemnatum esse
33   2|        deinde bonum virum fuisse Oppianicum, hominem integrum, nihil
34   3|         125. Dum vero eum fuisse Oppianicum constabit qui tabulas publicas
35   2|  contiones habebantur, omnes qui Oppianicum condemnarunt in culpa sunt
36   2|          Nam in P. Popilium, qui Oppianicum condemnarat, subscripsit
37   3|       eius sententia gratis esse Oppianicum condemnatum. Et eundem Popilium
38   3|           quid autem magno opere Oppianicum metuebat, cum ille verbum
39   1|          a matre esse conflatum. Oppianicum veneno necatum esse quod
40   1|    Habito fuerit cur interficere Oppianicum vellet. Inimicitias enim
41   2|          est? quid erat quod iam Oppianicum poena adfectum pro maleficiis
42   1|      Metello consulibus, ut hunc Oppianicum aliud agentem ac nihil eius
43   5|      primum ut illum confirmaret Oppianicum accusatorem filio suo, donis,