De finibus
   Liber, Par.
 1       II,        |           quod cibo et potione et aurium delectatione et obscena


De oratore
   Liber, Caput
 2        I, LXI    |          nihil praeter voluptatem aurium quaeritur, in eis offenditur,
 3      III,  IX    |        varietate, nulla nostrarum aurium satietate.
 4      III, XXV    |         scriptis et in dictis non aurium solum, sed animi iudicio
 5      III, XXXVII |          habendus quidam atque is aurium quodam iudicio ponderandus
 6      III, XLIV   | consuetudinem delectationis atque aurium causa, quem ad modum scribit
 7      III, XLIV   |       modo delectatione vincerent aurium satietatem. Haec igitur
 8      III, XLV    |    orationis genus idque ad omnem aurium voluptatem et animorum motum
 9      III, XLVII  |        non syllabarum numero, sed aurium mensura, quod est acrius
10      III,   L    |          iudiciis repudientur aut aurium satietate.


De partitione oratoria
   Caput
11  72              |         versuum, sed ad explendum aurium sensum, apto quodam quasi


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
12    XXVII         |  disputationibus suis oculorum et aurium delectationi abdominis voluptates


Orator
   Caput
13  38              |       certamen, sed ad voluptatem aurium scripserat.
14  58              |        quo magis naturam ducem ad aurium voluptatem sequatur industria.
15  67              |        Quicquid est enim quod sub aurium mensuram aliquam cadit,
16 153              |   contrahuntur non usus causa sed aurium. Quo modo enim vester Axilla
17 159              |           iuvare. Voluptati autem aurium morigerari debet oratio.
18 160              |   aliquando, idque sero, convicio aurium cum extorta mihi veritas
19 160              |        lacrimas dicimus, quia per aurium iudicium licet. Burrum semper
20 160              |      tamen et Phryges, et Pyrrhum aurium causa dicimus.
21                  |    neglegenda fuit nobis voluntas aurium, quibus probari nitebamur,
22 164              |          id iudicium esse alterum aurium diximus. Et finiuntur aut
23 177              |       Ipsae enim aures vel animus aurium nuntio naturalem quandam
24 178              |         inventus est terminatione aurium, observatione prudentium,
25 198              |     terminata est, quod voluptate aurium iudicatur. ~
26 203              |   verborum; si unde ortus sit, ex aurium voluptate; si componendorum
27 208              |           habet oratori voluptati aurium servienti. ~
28 237              |      vulgi adsensum spectet et ad aurium voluptatem, quae duo sunt


Pro Cluentio
   Caput
29   3              |      nuntiaret ei filium eius, M. Aurium, vivere et in agro Gallico
30   4              |          illa ad investigandum M. Aurium cum eodem illo indice in
31   1              |         corrupit; deinde ipsum M. Aurium non magna iactura facta
32   1              |      Oppianici, si interfectum M. Aurium esse comperisset delaturum
33   2              |  revertuntur: interfectum esse M. Aurium renuntiant. Animi non solum
34   3              |         sibi esse imperatum ut A. Aurium, illum qui sibi delationem
35   3              |         ostentarat, et alterum A. Aurium et eius L. filium et Sex.
36   1              |              illam cuius virum A. Aurium occiderat, – concupivit.
37   3              |         nupsit; praetereo quod A. Aurium, cuius illa quondam socrus,


Pro Fonteio
   Caput
38  24              |          Vnum est enim et simplex aurium iudicium et promisce et


Pro Roscio Amerino
   Caput
39 134              |   pistores, lecticarios; animi et aurium causa tot homines habet


Tusculanae
   Liber, Caput
40     Tusc,  IX    |     deleniens; et qualis est haec aurium, tales sunt oculorum et
41     Tusc, XXXVIII|     sensibus carebit oculorum, si aurium?'  Etiam; nam ista ipsa
42     Tusc,  XL    |           ut paulo ante caecos ad aurium traducebamus voluptatem,