Brutus
   Caput
 1 103            |         foederis Numantini bonis iratus accesserat, ab ipsa re publica


De divinatione
   Liber, Par.
 2       II, 138  |      quasi homini aut temporibus iratus, neque porro ita aut adulatus


De haruspicum responso
   Caput
 3   3            |          postulasset. Nihil feci iratus, nihil impotenti animo,
 4  51            |          laudabat, an cum eundem iratus postea vituperabat? An ille


De officiis
   Liber, Caput
 5        I,  32  |       quod de Hippolyti interitu iratus optavit; quo impetrato in
 6        I,  89  |       ira puniendo; numquam enim iratus qui accedet ad poenam mediocritatem
 7      III, 353  |      deum nec nocere. Quid autem iratus Juppiter plus nocere potuisset,
 8      III, 355  |       fuit Juppiter metuendus ne iratus noceret, qui neque irasci
 9      III, 356  |                  105] At enim ne iratus quidem Juppiter plus Regulo


De oratore
   Liber, Caput
10       II, XVII |       futurus est, alienus atque iratus aut etiam amicus adversario
11       II, XLVI |        dicebat, quin mihi Telamo iratus furere luctu fili videretur;
12       II, LXX  |           unde te audisse dicis, iratus dixerit." Adnuit Silus. "


De provinciis consularibus
   Caput
13  42            |       plebem inimicum meum, sive iratus mihi, quod me secum ne in


De re publica
   Liber
14        I       |     Scipio) 'quid? tum cum tu es iratus, permittis illi iracundiae
15        I       |    necassem iam verberibus, nisi iratus essem.' (60) 'optime' inquit


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
16   XXVIII       |    eruditum, cui generi esse ego iratus ne si cupiam quidem possum.
17     XXXI       |         qui plus possent, quibus iratus esse deberem. Quorum quidem—
18   XXXIII       |        Caesar fuisset, si semper iratus, si semper aspernaretur


In Vatinium
   Caput
19   4            |      auris tuas accidat. venisti iratus omnibus; quod ego, simul


Philippicae
   Oratio, Caput
20       II,  76  |           et quidem, ut videris, iratus. Ne tu iam mecum in gratiam
21       II,  80  |                    80] Hic autem iratus quae dixit, di boni! Primum
22      III,  30  |          hic faciet, si poterit, iratus, qui cum suscensere nemini
23       IV,  11  |        vestram ut antea, sed iam iratus sanguinem concupivit. Nullus
24     VIII,  18  |          patriae; cum homini sit iratus, tamen rei publicae causa


Pro Flacco
   Caput
25  10            |      modum se explicent dicendo. Iratus Flacco dixit M. Lurco quod,
26  11            |          homo P. Septimius, quam iratus de iudicio et de vilico!
27   9            |      familiaris, multorum animus iratus, iracundiae occultae, blanditiae


Pro Ligario
   Pars, Caput
28       IX       |   prohibitus non ad Caesarem, ne iratus, non domum, ne iners, non


Pro Marcello
   Caput
29   1            |      leniret; neque omnis quibus iratus esset, eosdem [etiam] exsilio


Pro Milone
   Caput
30   2            |           At valuit odium, fecit iratus, fecit inimicus, fuit ultor


Pro Murena
   Caput
31  62            | consularis candidati delaturum.' Iratus dixisti. 'Numquam' inquit '


Pro Scauro
   Caput
32   1            |      datum cui neque heres neque iratus fuisset. ~[m] bona quam


Pro Sestio
   Caput
33  16            |        ut non nemo putabat, mihi iratus, ignarus quidem certe et


Pro Sulla
   Caput
34  47            |      excusationes iniuriae tuae, iratus animus tuus, aetas, amicitia


Tusculanae
   Liber, Caput
35     Tusc, XXI  |   pulmonibus sisto.~Odi hominem, iratus pugno, nec longius quicquam~
36     Tusc, XXII |       fortem fuisse, quia fuerit iratus. ~[50] De Africano quidem,
37     Tusc, XXII |        tauri cornua conprehendit iratus? Vide ne fortitudo minime
38     Tusc, XXIII|         privatum esse sapientem, iratus videtur fuisse Ti. Graccho
39     Tusc, XXIV |         Sic iracundus non semper iratus est; lacesse: iam videbis
40     Tusc, XXXVI|         inquit 'accepissem, nisi iratus essem!' ~
41     Tusc, XIX  |          cum civili bello victor iratus necessariis Catuli deprecantibus