Brutus
   Caput
 1 128             |          non indisertus, tristis exitus habuit consulatus. nam invidiosa
 2 329             |       tua; sed fortunatus illius exitus, qui ea non vidit cum fierent,


De divinatione
   Liber, Par.
 3        I, 29    |        ait idem augur et censor, exitus adprobavit; quae si falsa
 4       II, 154   |    nostrae civitatis gravissimos exitus in Consolatione conlegimus.
 5       II, 156   |      Caesar." Non igitur fatalis exitus habuerunt. Vultis autem
 6       II, 156   |      enim posset iis esse laetum exitus suos cogitantibus? Ita,
 7       II, 185   |        quae aut nullos habuerint exitus aut contrarios?
 8       II        |   ceciderint, uno astro fuerint; exitus quidem omnium unus et idem


De finibus
   Liber, Par.
 9        V,  50   |        Orestes!' Cum autem etiam exitus ab utroque datur conturbato


De haruspicum responso
   Caput
10  54             |          discordiarum solet esse exitus inter claros et potentis


De inventione
   Liber, Caput
11        I,  42   |     avaritia. ~E v e n t u s est exitus alicuius negotii, in quo
12        I,  74   |      exponere, in iis, in quibus exitus perspicuus est, consecutione
13        I,  98   |        98] C o n c l u s i o est exitus et determinatio totius orationis.
14       II,  13   |          igitur generum fines et exitus diversi sunt, eorum praecepta
15       II, 118   |        neque administratio neque exitus ullus exstet; nos quod dicamus,


De lege agraria
   Oratio, Caput
16       II,  10   |    extremi exitiorum solent esse exitus; nec, si qui agros populo


De legibus
   Liber, Caput
17       II, 105   |       nominari —, qui sint rerum exitus consecuti: nos, qui illam
18      III, 157   |       tulisset. Atque haec rerum exitus indicavit: quis enim non


De officiis
   Liber, Caput
19       II, 180   |   prospero flatu eius utimur, ad exitus pervehimur optatos et cum
20       II, 184   |           sed reliquorum similes exitus tyrannorum, quorum haud
21       II, 187   |       aut de imperio gerebantur, exitus erant bellorum aut mites


De oratore
   Liber, Caput
22       II, LIII  |        principia tarda [sunt] et exitus item spissi et producti
23       II, LXXVII|       plenissimae, quae plurimos exitus dant ad eius modi digressionem,
24      III,  VI   |           qua causae rerum atque exitus cognoscuntur, mirus quidam


De partitione oratoria
   Caput
25  32             |    admirationes, exspectationes, exitus inopinatos, interpositos
26  73             |        et admiratio et improvisi exitus habent aliquam in audiendo


Philippicae
   Oratio, Caput
27        I,  35   |     oratione te flectam? Si enim exitus C. Caesaris efficere non
28       II,   1   |      quorum facta imitere, eorum exitus non perhorrescere. Atque
29        X,  20   |         sed ut concedam incertos exitus esse belli Martemque communem,
30     XIII,   5   |        continebimus? At incertus exitus belli. Est omnino fortium


Pro Caelio
   Caput
31  65             |      traderet. Mimi ergo est iam exitus, non fabulae; in quo cum
32  66             |        suspicio in causa, nullus exitus criminis reperietur. Itaque


Pro Cluentio
   Caput
33   1             |     infamiae finis aliquis atque exitus reperiatur. Quam ob rem
34   1             |         incertum fuisset quisnam exitus illius iudicii futurus esset,


Pro Deiotaro
   Caput
35  24             | difficilis tibi Alexandriae fore exitus propter regionis naturam


Pro Marcello
   Caput
36   3             |          tum, cum esset incertus exitus et anceps fortuna belli:
37   3             |      immortalium, C. Caesar, hic exitus futurus fuit, ut devictis


Pro Milone
   Caput
38   3             |         poenienda: proinde quasi exitus rerum, non hominum consilia
39   2             |        Adde casus, adde incertos exitus pugnarum Martemque communem,


Pro Plancio
   Caput
40   1             |   principia et hi recentes rerum exitus declararunt, quorum alter


Pro Sestio
   Caput
41 118             |         tua post principia atque exitus vitiosae vitae -- !~sedebat