Brutus
   Caput
 1 317          |          pro M. Canuleio, pro Cn. Dolabella consulari, cum Cotta princeps


Philippicae
   Oratio, Caput
 2        I,  27|           Irasci quidem vos mihi, Dolabella, pro re publica dicenti
 3        I,  29|      immortales!—te enim intuens, Dolabella, qui es mihi carissimus,
 4        I,  30|                      30] Dicerem, Dolabella, qui recte factorum fructus
 5        I,  30| gratulabantur. Recordare, quaeso, Dolabella, consensum illum theatri,
 6        I,  31|                   31] Hanc tu, P. Dolabella, (magno loquor cum dolore)
 7       II,  75|        potuit. Quonam modo igitur Dolabella pervenit? Aut non suscipienda
 8       II,  75|         Omnibus adfuit his pugnis Dolabella, in Hispaniensi etiam vulnus
 9       II,  76|       mensas hospitum convomeres, Dolabella pro te in Hispania dimicaret?
10       II,  79|         cum ipso. Nihil queror de Dolabella, qui tum est inpulsus, inductus,
11       II,  79|        multo in istum et paratius Dolabella quam nunc ego.~
12       II,  84|         tu voles, vitiosus consul Dolabella; rursus, cum voles, salvis
13       II,  99|         patruo hanc tibi esse cum Dolabella causam odi dicere ausus
14     VIII,  25|      praeterea, ut, quos ipse cum Dolabella dederit agros, teneant ii,
15       XI,   1|        taeterrima et spurcissima, Dolabella et Antonius, quorum alter
16       XI,   2|   similitudo. Ergo id, quod fecit Dolabella, in quo potuit, multis idem
17       XI,   4|        invasit Antonius, in Asiam Dolabella, in alienam uterque provinciam.
18       XI,   4| mendicitatis suae, consecutus est Dolabella.~
19       XI,   6|            Antoni crudelitatis in Dolabella cernitis; ex hoc illa efficta
20       XI,   6|        Num leniorem, quam in Asia Dolabella fuit, in Italia, si liceat,
21       XI,   8|                             8] Ac Dolabella quidem tam fuit immemor
22       XI,   8|       suos. [IV] O multo miserior Dolabella quam ille, quem tu miserrimum
23       XI,   9|         cogitur. 'Cruciatus est a Dolabella Trebonius.' Et quidem a
24       XI,   9|         in hoste, quid in cive de Dolabella iudicandum est? An vero
25       XI,  10|     caveamus Antonium. [V] Etenim Dolabella non ita multos secum habuit
26       XI,  14|          quod scelus omittet, cum Dolabella tantis se obstrinxerit parricidiis
27       XI,  16|      quoniam hostis est iudicatus Dolabella, bello est persequendus.
28       XI,  16|    addictus. Quam ob rem, quoniam Dolabella hesterno die hoste decreto
29       XI,  27|           nos nihil referretur de Dolabella persequendo, tamen ego pro
30       XI,  29|        firmentur, censeo: 'cum P. Dolabella, quique eius crudelissimi
31      XII,  21|          cara est, praesertim cum Dolabella fecerit, ut optanda mors
32     XIII,  11|  dissipavit. Albanum, Formianum a Dolabella recuperabit, etiam ab Antonio
33     XIII,  25|        agere ut iure damnatus sit Dolabella,'—Turpem vero actionem,
34     XIII,  35|        quos si non stetisset, non Dolabella prius imperatori suo quam
35     XIII,  36|         omnium facinorum sibi cum Dolabella societatem initam confiteri?
36     XIII,  37|           ita sibi convenisse cum Dolabella, ut ille Trebonium et, si
37     XIII,  39|    persecuti sumus hoste iudicato Dolabella, Caesaris mors facillime


Pro Caecina
   Caput
38  23          |           His rebus ita gestis P. Dolabella praetor interdixit, ut est


Pro Quinctio
   Caput
39     VIII     |      quoad potest producit, a Cn. Dolabella denique praetore postulat
40     VIII     |        loco causam esse dicturum. Dolabella—quem ad modum solent homines


Pro Scauro
   Caput
41 45f          |           multis unus ei restaret Dolabella paternus inimicus, qui cum