De divinatione
   Liber, Par.
 1        I, 5  |        argumenta, cur esset vera divinatio, conlecta sunt; e quibus,
 2        I, 10 |         reciprocantur, ut et, si divinatio sit, di sint et, si di sint,
 3        I, 10 |         sint et, si di sint, sit divinatio. Quorum neutrum tam facile
 4        I, 10 |     potest fieri ut nulla ab iis divinatio generi humano tributa sit."
 5        I, 24 |    responsio omnisque opinabilis divinatio; coniectura enim nititur,
 6        I     |         non vitiosi est corporis divinatio. ~
 7        I, 83 |       nec, si dant vias, non est divinatio: est igitur divinatio." ~
 8        I, 83 |        est divinatio: est igitur divinatio." ~
 9        I, 110|                       110 Altera divinatio est naturalis, ut ante dixi;
10        I     |     vigilet. Haec somniantis est divinatio. ~
11        I, 127|         vident, quibus naturalis divinatio data est, et ii, quibus
12        I, 127|          superiorum efficitur ea divinatio, quae artificiosa dicitur,
13        I, 128|          modi argumenta, cur sit divinatio, ducuntur a fato. ~
14       II, 141|         solebat, quarumnam rerum divinatio esset. Earumne, quae sensibus
15       II, 141|     rerum quae sensu accipiuntur divinatio adhibetur. Atqui ne in iis
16       II, 144|     subiectae sensibus sunt, una divinatio est nec earum quae artibus
17       II, 144|   versari possit. Sed nec omnium divinatio est, ut ratio docuit, nec
18       II     |        Vide igitur, ne nulla sit divinatio. Est quidam Graecus vulgaris
19       II, 146|         positae sunt, praesensio divinatio est. ~
20       II, 152|         Si omnia fato, quid mihi divinatio prodest? Quod enim is qui
21       II, 152|    incidisset. Quid ergo adiuvat divinatio, aut quid est quod me moneant
22       II, 152|     omnia fato; nulla igitur est divinatio.
23       II, 153|     fuisset. Ubi est igitur ista divinatio Stoicorum? Quae, si fato
24       II, 153|         nullum est fatum; ita ne divinatio quidem, quoniam ea rerum
25       II, 157|          esse certa non possunt, divinatio nulla est; sin autem idcirco
26       II, 157|          sunt et fatalia, rursus divinatio nulla est; eam enim tu fortuitarum
27       II, 174|         solent: "si di sunt, est divinatio; sunt autem di; est ergo
28       II, 174|          sunt autem di; est ergo divinatio." Multo est probabilius: "
29       II, 174|      probabilius: "non est autem divinatio; non sunt ergo di." Vide
30       II, 174|      committant ut, si nulla sit divinatio, nulli sint di. Divinatio
31       II, 174|        divinatio, nulli sint di. Divinatio enim perspicue tollitur,
32       II     | coniectura omnis, in qua nititur divinatio, ingeniis hominum in multas
33       II, 210|      auspicantur. Ubi ergo avium divinatio? Quae, quoniam ab iis qui
34       II, 235|       nec, si dant vias, non est divinatio: est igitur divinatio."
35       II, 235|        est divinatio: est igitur divinatio."
36       II, 239|          si dant vias, nulla est divinatio. " Fac dare deos, quod absurdum
37       II, 239|           Extremum : 'Est igitur divinatio." Sit extremum, effectum
38       II, 281| Explodatur haec quoque somniorum divinatio pariter cum ceteris. Nam,


De fato
   Caput
39  11          |        firmabitur. Etenim si est divinatio, qualibusnam a perceptis


Pro Cluentio
   Caput
40   3          |       obfuit ei maxime. Iam ista divinatio est; qua si uti licet, vide