De finibus
   Liber, Par.
 1        I,    |      finis, quid extremum, quid ultimum, quo sint omnia bene vivendi
 2        I,    |      nec infimum nec medium nec ultimum nec extremum sit, ita ferri,
 3        I,    |    igitur, quid sit extremum et ultimum bonorum, quod omnium philosophorum
 4        I,    |     sententiae consentaneum est ultimum esse bonorum eum voluptate
 5        I,    |      est vel summum bonorum vel ultimum vel extremum -- quod Graeci
 6       II,    |        finem sive extremum sive ultimum definiebas id esse, quo
 7       II,    |     esse dicat, id extremum, id ultimum bonorum, id ipsum quid et
 8       II,    |  Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille; sin
 9       II,    |    praeclara ducebat quam illum ultimum casum, quem propter fidem
10       II,    |        sapientia neque expectat ultimum tempus aetatis, quod Croeso
11      III,    |        tamen ut hoc sit bonorum ultimum, propterea quod non inest
12      III,    |         aut sagittam, sicut nos ultimum in bonis dicimus, [sic illi
13      III,    |       adsequatur, sit hoc quasi ultimum, quale nos summum in vita
14      III,    |      medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.
15      III,    |        dicere tum extremum, tum ultimum, tum summum; licebit etiam
16      III,    |          qui summum bonum, quod ultimum appello, in animo ponerent.
17      III,    |         qui cum scientia vivere ultimum bonorum, et qui nullam rerum
18      III,    |       appellamus extremum, quod ultimum, crescere putent posse—isdem
19      III,    |    fingamus esse quasi finem et ultimum, ita iacere talum, ut rectus
20      III,    |      bonorum alia sint ad illud ultimum pertinentia (sic enim appello,
21       IV,  13|     omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum. Omnis
22       IV,  13|      sit omnium naturarum illud ultimum, de quo quaeritur? Tum enim
23       IV,  13|         naturis id cuique esset ultimum, quod in quaque excelleret.
24       IV,  13| excelleret. Tale enim visum est ultimum Stoicorum.
25       IV,  13|   appetenda sunt, cur, quod est ultimum rerum appetendarum, id non
26       IV,  13|      rationem, necesse est huic ultimum esse virtute agere; rationis
27       IV,  17|        ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret.
28       IV,  17|         fugere debeant? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me
29        V,  34|        his quid sít extremum et ultimum, fons reperiendus est, in
30        V,  37|         homini id esse in bonis ultimum, secundum naturam vivere,
31        V,  43|      quasi expetimus, summum et ultimum nec ulla in re peccare posset.


De provinciis consularibus
   Caput
32  31          |       Romano ab Oceano usque ad ultimum Pontum tamquam unum aliquem


Cato Maior de senectute
   Caput
33   4          |     emancipata est, si usque ad ultimum spiritum dominatur in suos.
34   2          |        studia teneamus usque ad ultimum tempus senectutis. M. quidem


Orator
   Caput
35 200          |        verba spectare debent ad ultimum.


Pro Murena
   Caput
36  65          |    vellet protulisse ut, cum ad ultimum animo contendissemus, ibi