De finibus
   Liber, Par.
 1       IV,   9    |      consecuti essent, summe esse miseros, neque inter eorum vitam
 2       IV,  19    |         non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes omnes summe
 3       IV,  23    |        non sint, omnes aeque esse miseros, Stoici hoc videlicet viderunt,
 4       IV,  24    |            Si nihil est, quod tam miseros faciat quam inpietas et


De inventione
   Liber, Caput
 5        I, 103    |          eruditus, in mortuos, in miseros et misericordia dignos,


De legibus
   Liber, Caput
 6        I,  51    |  detrimenta aut cruciatus aliquos miseros esse dicimus, an propter


De oratore
   Liber, Caput
 7       II, LVIII  |        ridiculi vulnerari volunt; miseros inludi nolunt, nisi se forte


De provinciis consularibus
   Caput
 8  10              |           10] Iam vero publicanos miseros (me etiam miserum illorum


In Catilinam
   Oratio, Caput
 9       IV,  11    |           animo sepulta in patria miseros atque insepultos acervos


Philippicae
   Oratio, Caput
10       XI,   8    |           maiores, quos tamen non miseros, sed laboriosos solemus


Pro Ligario
   Pars, Caput
11       VI         |       superata. ~[18] Liceat esse miseros—quamquam hoc uictore esse


Pro Milone
   Caput
12   3              |           bellum patriae faciet.' Miseros interdum civis optime de
13   3              |                 97. nec tamen eos miseros qui beneficio civis suos


Pro Murena
   Caput
14  50              | fortunatorum promissis saucios et miseros credere non oportere; qua


Pro Sestio
   Caput
15  32              |          prohibuit? quis tyrannus miseros lugere vetuit? Parumne est,


Tusculanae
   Liber, Caput
16     Tusc,   V    |          nam si solos eos diceres miseros quibus moriendum esset,
17     Tusc,   V    |     sempiternam. necesse est enim miseros esse eos qui centum milibus
18     Tusc,  VI    |            Ubi sunt ergo ii, quos miseros dicis, aut quem locum incolunt?
19     Tusc,  VI    |       Prorsus isto modo, et tamen miseros ob id ipsum quidem, quia
20     Tusc,  VI    |        sit orbatus, omnis denique miseros, qui hac luce careant. Revolveris
21     Tusc, VII    |      iocaris, quasi ego dicam eos miseros, qui nati non sint, et non
22     Tusc, VII    |         nati non sint, et non eos miseros, qui mortui sunt. Esse ergo
23     Tusc, VII    |         non sint, cum fuerint, eo miseros esse. Pugnantia te loqui
24     Tusc, VII    |       Metellorum, sepulcra vides, miseros putas illos? Quoniam me
25     Tusc, VII    |            posthac non ita dicam, miseros esse, sed tantum miseros,
26     Tusc, VII    |          miseros esse, sed tantum miseros, ob id ipsum, quia non sint.
27     Tusc, VII    |         Age, iam concedo non esse miseros, qui mortui sint, quoniam
28     Tusc, VII    |         omnino non essent, eos ne miseros quidem esse posse. quid?
29     Tusc, VIII   |            qui mortui essent, eos miseros non esse, perfice, si potes,
30     Tusc,  XI    |           Sin intereant? Non esse miseros, quoniam ne sint quidem;
31     Tusc,  XI    |        animis manentibus, aut non miseros sensu carentis. ~
32     Tusc, XXXIV  |        cum id agam ne post mortem miseros nos putemus fore, etiam
33     Tusc, XLIV   |         non eos qui inhumati sint miseros iudicare. 'prius quam ferae
34     Tusc, XXX    |   consolatores ipsos confiteri se miseros, cum ad eos impetum suum
35     Tusc, XXXVIII|           aegritudini dediderunt, miseros adflictos aerumnosos calamitosos. ~[
36     Tusc, XII    |            bonos beatos, improbos miseros.—Miser ergo Archelaus?—Certe,