Brutus
   Caput
 1 290             |          tamen et in scaena esse Roscium intellegat. haec cui contingant,


De oratore
   Liber, Caput
 2        I, XXVIII|          saepe enim soleo audire Roscium, cum ita dicat, se adhuc
 3        I, LXI   |       nostrum quasi quendam esse Roscium; dixistique non tam ea,
 4      III, LIX   |         senes, qui personatum ne Roscium quidem magno opere laudabant;


Pro Roscio Amerino
   Caput
 5  24             |    iactantem se ac dominantem T. Roscium.
 6  27             |         offici remanent. Ea Sex. Roscium inopem, eiectum domo atque
 7  34             |       simillimum? Accusatis Sex. Roscium. Quid ita? Quia de manibus
 8  38             |          Quorum tu nihil in Sex. Roscium ne obiciendi quidem causa
 9  49             |      Quid censes hunc ipsum Sex. Roscium quo studio et qua intellegentia
10  77             |      postulavit; meministisne T. Roscium recusare? Quid? ei servi
11  79             |         nihil eorum fecisse Sex. Roscium sed ne potuisse quidem facere,
12  88             |      dubitemus, uter potius Sex. Roscium occiderit, is ad quem morte
13 102             |        testimonium etiam in Sex. Roscium dicturus est; quasi vero
14 127             | ementiretur, ut malum civem Sex. Roscium fuisse fingeret, ut eum


Pro Roscio Comoedo
   Caput
15   9             |        Nolebas sciri debere tibi Roscium; cur scribebas? Rogatus
16  14             |      fecisse videar cur secundum Roscium iudicari debeat. Pecunia
17  20             |        expressa. Qui quam ob rem Roscium similem sui in fraude et
18  21             |        Quem ad modum, si Fannius Roscium fraudasse diceretur, utrumque
19  21             |          per malitiam fecisse et Roscium per imprudentiam deceptum
20  21             |     utrumque incredibile est, et Roscium quicquam per avaritiam appetisse
21  25             |   arbitrum pro socio adegeris Q. Roscium quaero. Formulam non noras?
22  26             |                     26] Dic nunc Roscium abs te petisse ut familiarem
23  30             |      Statilio, tametsi artificio Roscium superaret, aspicere nemo
24  35             |                      35] Nam ego Roscium, si quid communi nomine
25  36             |        tam imperite facit ut nec Roscium stipulatione adliget neque
26  37             |         Criminatio tua quae est? Roscium cum Flavio pro societate
27  37             |           Defensio mea quae est? Roscium pro sua parte cum Flavio
28  38             | arbiterque? Tu, Piso; tu enim Q. Roscium pro opera <ac> labore, quod
29  38             |       dicere tibi videtur aperte Roscium pro se decidisse?
30  39             |       quod in se fuit, iudicavit Roscium suas, non societatis litis
31  50             |     incredibile; obliviscor enim Roscium et Cluvium viros esse primarios;
32  51             |       sibi soli, societati nihil Roscium petisse. Hoc quoniam sentit
33  52             |   Petisse,' inquit, 'suam partem Roscium a Flavio confiteor, vacuam
34  54             | societatem recideret. Quod si ad Roscium nihil perveniret quod tu