De finibus
   Liber, Par.
 1       II,       |         Caepioni. profectus in exilium Tubulus statim nec respondere
 2       II,       |        mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
 3       IV,   9   |      dicens negaret esse malum exilium, publicationem bonorum?
 4        V,  56   | orbitas. Bonum patria: miserum exilium. Bonum valitudo: miser morbus.


De officiis
   Liber, Caput
 5       II, 199   |       mortem, qui dolorem, qui exilium, qui egestatem timet, aut


De re publica
   Liber
 6        I        |        redundasse; (6) nam vel exilium Camilli vel offensio commemoratur
 7        I        |      libertatis; tum exacti in exilium innocentes, tum bona direpta


In Catilinam
   Oratio, Caput
 8        I,  13   |  hostem. Interrogas me, num in exilium; non iubeo, sed, si me consulis,
 9        I,  20   |   placere decreverit te ire in exilium, optemperaturum te esse
10        I,  20   |   libera rem publicam metu, in exilium, si hanc vocem exspectas,
11        I,  22   |    fugam meditere, tu ut ullum exilium cogites? Utinam tibi istam
12        I,  22   |        voce perterritus ire in exilium animum induxeris quanta
13        I,  23   |       invidiam, recta perge in exilium; vix feram sermones hominum,
14        I,  23   |   molem istius invidiae, si in exilium iussu consulis ieris, sustinebo.
15       II,  12   |      Quirites, a me eiectum in exilium esse Catilinam. Quod ego
16       II,  12   |     potuit; simul atque ire in exilium iussus est, paruit, ivit.
17       II,  13   |     consul, qui verbo civis in exilium eicio, quaesivi a Catilina,
18       II,  14   |                         14] In exilium eiciebam, quem iam ingressum
19       II,  14   |  expectant, et ille eiectus in exilium se Massiliam, ut aiunt,
20       II,  14   |   belli iter ad fugam atque in exilium converterit, non ille a
21       II,  14   |     sed indemnatus innocens in exilium eiectus a consule vi et
22       II,  15   |     esse a me, dum modo eat in exilium. Sed, mihi credite, non
23       II,  16   |      optemus potius, ut eat in exilium, quam queramur. ~


Paradoxa Stoicorum
   Parad., Caput
24       II,  18   |        omnino ab hominibus, an exilium, ut ab inprobis demigrandum
25       II,  18   |  quorum laus emori non potest, exilium autem illis, quibus quasi
26       IV,  30   |       nec quid loquare? Nescis exilium scelerum esse poenam, meum
27       IV,  32   |  igitur tot legibus eiectus in exilium nomen exulis non perhorrescis? '


Philippicae
   Oratio, Caput
28       II,  45   |        ferre non posset, se in exilium iturum.~


Tusculanae
   Liber, Caput
29     Tusc, XXXIV |        quid tenebrarum obfudit exilium, aut eorum quae modo dixi
30     Tusc, XVII  |       amissio, si caecitas, si exilium? Si pro singulis malis aegritudines
31     Tusc,   X   |   caecitas, interitus patriae, exilium, servitus denique. In his
32     Tusc, XXXVII|        quod extimescendum sit? Exilium, credo, quod in maxumis
33     Tusc, XXXVII|  paupertate dicuntur? Iam vero exilium, si rerum naturam, non ignominiam
34     Tusc, XXXVII|    sine ignominia'. <An potest exilium ignominia> adficere sapientem?