De divinatione
   Liber, Par.
 1        I, 1  |          versari quandam inter homines divinationem, quam Graeci mantikh/n appellant,
 2        I, 4  |              altero somniante, furoris divinationem Sibyllinis maxime versibus
 3        I, 5  |                 qui deos esse diceret, divinationem funditus sustulit; reliqui
 4        I, 5  |         balbutientem de natura deorum, divinationem probaverunt, sed non uno
 5        I, 34 |            eorum, quos interpretantur, divinationem videntur accedere.
 6        I, 71 |                 potest autem quis, cum divinationem habeat, errare aliquando
 7        I, 71 |              satis est ad confirmandam divinationem semel aliquid esse ita divinatum,
 8        I, 71 |             innumerabilia; esse igitur divinationem confitendum est." ~
 9        I     |         praesentiunt, sed nullam eorum divinationem voco, ne illam quidem, qua
10        I, 113|                sint, qui omnino nullam divinationem probent. ~
11        I     |         divinare videantur, esse tamen divinationem; homines autem, ut in ceteris
12        I, 125|              esse appareat, esse certe divinationem, idque esse omnibus confitendum. ~
13        I, 132|              vanitate, malitia exclusa divinationem probo". Quae cum dixisset
14       II, 140|               ipse divinarem, qui esse divinationem nego.
15       II, 144|             nec materia invenitur, cui divinationem praeficere possimus. ~
16       II, 145|                perciperentur, abducere divinationem eamque ita definire: divinationem
17       II, 145|      divinationem eamque ita definire: divinationem esse earum rerum praedictionem
18       II, 146|     fortuitarum rerum praesensio, quam divinationem vocas? Quae enim praesentiri
19       II, 159|               provideri. Duxisti autem divinationem omnem a tribus rebus, a
20       II, 173|             tollens, recte non dubitat divinationem tollere; sed non, ut hic
21       II, 173|           negoti, non potest hominibus divinationem impertire; vester autem
22       II     |            aliquam istorum esse negem! Divinationem nego. Caeli enim distributio,
23       II, 203|              dicemus, cum ad naturalem divinationem venerimus. Restat etiam
24       II, 207|              augurum disciplinam esse? Divinationem nego. "At haruspices divini;
25       II, 240|                 potest autem, cum quis divinationem habeat, errare aliquando
26       II, 240|              satis est ad confirmandam divinationem semel aliquid ita esse divinatum
27       II, 240|             innumerabilia; esse igitur divinationem confitendum est." Festive
28       II, 263|                  130 Chrysippus quidem divinationem definit his verbis: "vim
29       II, 264|               Vide igitur, ne, etiamsi divinationem tibi esse concessero, quod


De fato
   Caput
30  33          |             oracula ceteraque, quae ad divinationem pertinent, comprobare, eis


De inventione
   Liber, Caput
31       II, 153| ratiocinationem huiusmodi: coniecturam divinationem esse et stulti scriptoris


De legibus
   Liber, Caput
32       II,  95|               sentias. ~Marcus: Egone? Divinationem, quam Graeci mavtikev appellant,
33       II,  95|          ostendere, non video cur esse divinationem negem. ~


Tusculanae
   Liber, Caput
34     Tusc, XXX|            dicati sint, sed quod ab eo divinationem habere videantur, qua providentes