De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
   Caput
 1   6          |           certissma populi Romani vectigalia et maxima, quibus amissis
 2  14          |        Nam ceterarum provinciarum vectigalia, Quirites, tanta sunt, ut
 3  16          |           existimatis aut eos qui vectigalia nobis pensitant, aut eos
 4  17          |      curae esse debent. Etenim si vectigalia nervos esse rei publicae
 5  18          |           nos publica his amissis vectigalia postea victoria recuperare.
 6  19          |           vestri, salus sociorum, vectigalia maxima, fortunae plurimorum
 7  45          |          atque exercitu socios et vectigalia conservaturus sit, qui ipso


De lege agraria
   Oratio, Caput
 8        I,   2|            Perscribit in sua lege vectigalia quae xviri vendant, hoc
 9        I,   3|       nostros fuerunt, quod, quae vectigalia illis consulibus populo
10        I,   5|          imperio ac felicitate ad vectigalia populi Romani adiunctus
11        I,   7|           permittitur. Censoribus vectigalia locare nisi in conspectu
12        I,  13|       manubias remittit, in huius vectigalia invadit. Iubet enim pecunia,
13        I,  13|         non intellegamus haec eos vectigalia quae Cn. Pompeius adiunxerit
14        I,  15|          orbem terrarum, vendamus vectigalia, effundamus aerarium, ut
15       II,  47|           imperat ut xviri vestra vectigalia vendant nominatim, Quirites.
16       II,  55|          dissoluta atque perdita! Vectigalia locare nusquam licet nisi
17       II,  56|           ausus est; xviri vestra vectigalia non modo non vobis, Quirites,
18       II,  62|         xviri utantur. Nova porro vectigalia videt ea fore quae Pompeius
19       II,  62|           denique, postremo etiam vectigalia vestra venierint, accesserint
20       II,  69|         Et vos non dubitatis quin vectigalia vestra vendatis plurimo
21       II,  71|           cum omnis urbis, agros, vectigalia, regna vendiderit, tum harenam
22       II,  80|           magnifica populi Romani vectigalia perlevi saepe momento fortunae
23       II,  80|            quid omnia transmarina vectigalia iuvabunt tenuissima suspicione
24       II,  83|       nuntius auditus est. Cetera vectigalia belli difficultatibus adfliguntur;
25       II,  98| auctoribus excogitasti, ut vetera vectigalia nostra <expilaretis,> exploraretis


De legibus
   Liber, Caput
26      III, 139|        templa vias aquas aerarium vectigalia tuento, populique partis


De officiis
   Liber, Caput
27       II, 249|        autem, ut gloria divitiis, vectigalia urbana rusticis. ~
28      III, 338|           quam senatus. 'At aucta vectigalia, utile igitur.' Quousque


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
29    XXXIV     |         ac praedatores effecisti; vectigalia nostra perturbarunt, urbes


Philippicae
   Oratio, Caput
30        I,  24|   immunitatibus infinitis sublata vectigalia a mortuo. Ergo haec uno,
31       II,  92|    conscripti, perdidistis, neque vectigalia solum, sed etiam imperium
32      VII,  15|       exules sine lege restituit, vectigalia divendidit, provincias de
33     XIII,  31|        possent, consecuti sumus? 'Vectigalia Iuliana Lupercis ademistis.'