De oratore
   Liber, Caput
 1       II,   V     |        et porticus etiam ipsos, Catule, Graecos exercitationis
 2       II,  VI     |         agit." In qua permaneo, Catule, sententia meque, cum huc
 3       II, VII     |       Caesar "equidem," inquit "Catule, iam mihi videor navasse
 4       II,   X     |      nam Crassus heri, cum vos, Catule et Caesar, non adessetis,
 5       II, XIV     |   dixisset, "quid est," inquit "Catule?" Caesar; "ubi sunt, qui
 6       II, XIV     |  dicendo posse tantum." "Atqui, Catule," inquit Antonius "non ego
 7       II, XVII    |           72] "dicam enim tibi, Catule, non tam doctus quam, id
 8       II, XIX     |                     77] "Erras, Catule," inquit Antonius "nam egomet
 9       II,  XX     |     possit, hominis est, ut tu, Catule, de quodam clamatore dixisti,
10       II, XXI     |      nostro exordiar, hunc ego, Catule, Sulpicium primum in causa
11       II, XXVIII  |                122] Namque ego, Catule, - dicam enim non reverens
12       II, XXXIII  |   nescias, heri nobis ille hoc, Catule, pollicitus [se] ius civile,
13       II, XXXV    |        ut opinor - sed tu haec, Catule, melius - nulla dant praecepta
14       II, XXXVI   |    verum" inquit "ex me audies, Catule: semper ego existimavi iucundiorem
15       II, XXXVI   |         attendere. Itaque feci, Catule, et istorum omnium summatim
16       II, XLII    |      nihil est enim in dicendo, Catule, maius, quam ut faveat oratori
17       II, XLII    |    inquit "deus in isto genere, Catule: non hercule mihi nisi admonito
18       II, LXXII   |         hoc loco vos inter vos, Catule? ~
19       II, LXXVI   |        Itaque nunc illuc redeo, Catule, in quo tu me paulo ante
20       II, LXXXVIII|  verecundi; qui quidem, cum te, Catule, tum etiam L. Crasso audiente,
21      III,  VI     |     illa Platonis vera et tibi, Catule, certe non inaudita vox,
22      III,  XI     |     retinere videatur; ut tuus, Catule, sodalis, L. Cotta, gaudere
23      III, XXII    |      Crassus "hoc tibi" inquit "Catule, primum persuadeas velim,
24      III, XXII    | intellegi non potest. Me autem, Catule, fateor neque hodie in istis
25      III, XXIII   |             86] Ac, si quaeris, Catule, de doctrina ista quid ego
26      III, XXXIII  |        non in hac" inquit "una, Catule, re, sed in aliis etiam
27      III, XXXVIII |    nuncupare" aut, ut tu soles, Catule, "non rebar" aut "opinabar";
28      III, XLVII   |         ab oratore Aristoteles, Catule, vester, qui natura tamen
29      III, XLIX    |         quos tu maxime diligis, Catule, dicta sunt; quod eo saepius
30      III,   L     |        Sidonius, quem tu probe, Catule, meministi, solitus est
31      III, LVI     |        Graccho, quem tu melius, Catule, meministi, quod me puero
32      III,  LX     |    Gracchus, quod potes audire, Catule, ex Licinio cliente tuo,
33      III, LXI     |        Quam ob rem recte vides, Catule; nihil enim isti adulescenti