Cato Maior de senectute
   Caput
 1   1          |       potest esse contemptior quam Milonis Crotoniatae? qui, cum iam


In Vatinium
   Caput
 2  41          |        etiam illud dixeris, causam Milonis, fortissimi viri, coniunctam


Philippicae
   Oratio, Caput
 3       II,  21|            Scilicet is animus erat Milonis, ut prodesse rei publicae


Pro Milone
   Caput
 4   3          |           videtis, non cum virtuti Milonis favet, tum de se, de liberis
 5   2          |          spem ullam esse habituros Milonis inimicos, ad eius non modo
 6   3          |        fuerit, idcirco eam virtuti Milonis potius quam populi Romani
 7   1          |             Sequitur illud, quod a Milonis inimicis saepissime dicitur,
 8   1          |           quinque sunt inventi qui Milonis causam non probarent? Declarant
 9   3          |        putarent, fecerunt id servi Milonis—dicam enim aperte, non derivandi
10   1          |          ei causam, magnam spem in Milonis morte propositam, magnas
11   1          |          vicissim ad Milonem. Quid Milonis intererat interfici Clodium?
12   1          |         Valebat apud vos, iudices, Milonis erga me remque publicam
13   1          |      gloriae suae perdidit. Itaque Milonis consulatus, qui vivo Clodio
14   2          |        accusatorem suum: reus enim Milonis lege Plotia fuit Clodius,
15   3          |                    38. Quid simile Milonis? cuius vis omnis haec semper
16   3          |     curavisset; dein subito, voltu Milonis perterritus, fugeret ad
17   1          |        rogatione suadenda dicerent Milonis manu caedem esse factam,
18   3          | concupierat optatissimum interitum Milonis; odium fuisse illius in
19   1          |         iter expediti latronis cum Milonis impedimentis comparate.
20   3          |   cogerentur occisum esse a servis Milonis in Appia via P. Clodium
21   2          |           sine ratione certa causa Milonis semper a senatu probata
22   2          |     Clodianae, non modo inimicorum Milonis sermones et opiniones, sed
23   1          |            de Circo maximo, servos Milonis, apud se ebrios factos,
24   1          |           domumque custodit contra Milonis impetum armata est, atque
25   2          |        dilectu, urbs ab armis sine Milonis clade numquam esset conquietura,
26   3          |         senatus deditus, et in hac Milonis sive invidia sive fortuna
27   1          |         nullam lacrimam aspexistis Milonis, si voltum semper eundem,
28   2          |            et interimunt hac voces Milonis, quas audio adsidue et quibus
29   1          |          capite potius luitur quam Milonis? Praeclare enim vixero,
30   1          |      tandem animo eritis? Memoriam Milonis retinebitis, ipsum eicietis?
31   2          |         illorum? Mene non potuisse Milonis salutem tueri per eosdem,


Pro Sestio
   Caput
32  87          |      possim, sed quod existimo, si Milonis causam accusatoris voce