De finibus
   Liber, Par.
 1        I,       |          laudatur, industria, ne fortitudo quidem, sed ista sequimur,
 2        I,       |    gerendarum. sic e physicis et fortitudo sumitur contra mortis timorem
 3        V,  51   |      suum cuiusque munus est, ut fortitudo in laboribus periculisque


De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
   Caput
 4  29             | existimantur,—labor in negotiis, fortitudo in periculis, industria


De inventione
   Liber, Caput
 5       II, 163   |                             163] Fortitudo est considerata periculorum


De officiis
   Liber, Caput
 6        I,  62   |        probe definitur a Stoicis fortitudo, cum eam virtutem esse dicunt
 7        I,  80   | decernendi ratio quam decertandi fortitudo, sed cavendum, ne id bellandi
 8      III, 350   |       censes? Magnitudo animi et fortitudo negat. ~
 9      III, 368   |        apud eum quem habet locum fortitudo, quae est dolorum laborumque


De oratore
   Liber, Caput
10       II, LXXXIV|     iustitia, benignitas, fides, fortitudo in periculis communibus


De partitione oratoria
   Caput
11  77             |         venientibus malis obstat fortitudo, quae quod iam adest tolerat


De re publica
   Liber
12        I        |        in laboribus et periculis fortitudo? nempe ab iis qui haec disciplinis


In Catilinam
   Oratio, Caput
13       II,  25   |   denique aequitas, temperantia, fortitudo, prudentia, virtutes omnes


Laelius de amicitia
   Caput
14  47             |  temperantia libidinem, ignaviam fortitudo; itaque videas rebus iniustis


Philippicae
   Oratio, Caput
15     XIII,   6   |        quoniam ab hoc ordine non fortitudo solum, verum etiam sapientia
16     XIII,   6   |      seiungi, seiungamus tamen), fortitudo dimicare iubet, iustum odium


Tusculanae
   Liber, Caput
17     Tusc,   0   |        dixerit. Amittenda igitur fortitudo est aut sepeliendus dolor. ~
18     Tusc,   0   |      dolorem esse nego (cur enim fortitudo desideraretur?), sed eum
19     Tusc,   0   |         autem propria maxime est fortitudo, cuius munera duo sunt maxima,
20     Tusc, XVII  |         Iam tibi aderit princeps fortitudo, quae te animo tanto esse
21     Tusc, XIX   |          vim, nisi ira excanduit fortitudo. Nec vero de bellatoribus
22     Tusc, XXII  |    igitur huc adhibetis iram? An fortitudo, nisi insanire coepit, impetus
23     Tusc, XXII  | iracundiam esse vultis, sustulit fortitudo, iratumne censes conflixisse
24     Tusc, XXII  |     conprehendit iratus? Vide ne fortitudo minime sit rabiosa sitque
25     Tusc, XXIII |       XXIII. Neque enim est ulla fortitudo, quae rationis est expers. [
26     Tusc, XXIII |         robusta illa et stabilis fortitudo, nisi forte, quae vehementer
27     Tusc, XXIII |   perduxit. Non igitur desiderat fortitudo advocatam iracundiam; satis
28     Tusc, XXIV  |          eam stomacho non egere. Fortitudo est igitur 'adfectio animi
29     Tusc, XXIV  |         modo igitur Chrysippus? 'Fortitudo est' inquit 'scientia rerum
30     Tusc,   V   |          cum constantia gravitas fortitudo sapientia reliquaeque virtutes
31     Tusc, XIV   |        vacat. Quae est enim alia fortitudo nisi animi adfectio cum
32     Tusc, XIV   |         vivendum deesse ei, quem fortitudo ab aegritudine et a metu