De divinatione
   Liber, Par.
 1        I, 93     |          Quorum quidem vim, ut tu soles dicere, verba ipsa prudenter
 2        I, 97     |       paruit! nam et cum duo visi soles essent, et cum tres lunae,


De finibus
   Liber, Par.
 3      III,        |      iudicem. attendes igitur, ut soles, diligenter eamque controversiam
 4      III,        |         tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Sed non alienum


De oratore
   Liber, Caput
 5        I, LVII   |          militis, patrem eius, ut soles, dicendo a mortuis excitasses;
 6       II, III    |    ornatius? Sed sive iudicio, ut soles dicere, sive, ut ille pater
 7       II, XLII   |           mihi semper deus videri soles."
 8      III, XXXVIII|        aut "nuncupare" aut, ut tu soles, Catule, "non rebar" aut "


De partitione oratoria
   Caput
 9   2              |           igitur, ut tu me Graece soles ordine interrogare, sic


De re publica
   Liber
10        I         |       neque leves sunt qui se duo soles vidisse dicant, ut non tam
11        I         |         minime vero', Africanus; 'soles enim tu haec studiose investigare
12        I         |          sentirem de hoc quod duo soles visos esse constaret.' (
13        I         |    interdictum aliquod inter duos soles putat esse componendum,
14        I         |       natus, quaerit quo modo duo soles visi sint, non quaerit cur
15        I         |        magna, tamen eam vinces ut soles; neque enim est periculum
16      III         |           id lenius ferri quam tu soles ferre, tamen adsentior nullum


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
17     XVII         |           pudentiorem fuisse quam soles, aut tuum factum non esse


In Vatinium
   Caput
18  13              |         nemo per tuum latus, quod soles dicere, saucietur; in tuis
19  14              | respondeas tu, qui te Pythagoreum soles dicere et hominis doctissimi
20  29              |       quem tu etiam nos criminari soles, qui illi sumus amicissimi,
21  41              |        esse quam te (non) numquam soles confiteri, alter tuis consiliis,


Laelius de amicitia
   Caput
22  16              |       Scaevolae, si quem ad modum soles de ceteris rebus, cum ex


Paradoxa Stoicorum
   Parad., Caput
23       IV,  32    |         id fecisse etiam gloriari soles. Quo modo igitur tot legibus


Philippicae
   Oratio, Caput
24       II,   5    |         quos tu clarissimos viros soles appellare, tantam essent
25     VIII,   1    |         es eos, quibus cedere non soles, sustinere. Nam cum senatus


Pro Deiotaro
   Caput
26   9              |         Caesar, tum semel exorari soles. Nemo umquam te placavit


Pro Ligario
   Pars, Caput
27       XI         |           quaeso, considera, quod soles; possum fortissimos uiros
28      XII         |           te, qui obliuisci nihil soles nisi iniurias,—quam hoc


Pro Rabirio
   Caput
29  10              |           sublatum esse criminari soles, meum crimen est, non Rabiri.


Tusculanae
   Liber, Caput
30     Tusc, XVIII  |        idem. cum os perfricuisti, soles dicere? Sunt haec tua verba
31     Tusc,   V    |     Faciam equidem; tu, tamen, ut soles, dices ista ipsa obscura