Brutus
Caput 1 22 | et exquisita doctrina et singularis industria. cum enim in maxumis
2 141 | magna in Antonio tum actio singularis; quae si partienda est in
3 274 | potius inter multos prope singularis fuit: ita reconditas exquisitasque
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput 4 49 | sit eximia belli scientia, singularis virtus, clarissima auctoritas,
5 64 | quae est in Cn. Pompeio singularis, sed aliae quoque virtutes
De lege agraria
Oratio, Caput 6 II, 46 | Denique, si qui est honos singularis, nihilne interest, utrum
7 II, 97 | progredientur, cuncta secum ferent. Singularis homo privatus, nisi magna
De officiis
Liber, Caput 8 I, 76 | domi. Nec plus Africanus, singularis et vir et imperator in exscindenda
9 I, 108 | in M. Druso adulescente singularis severitas, in C. Laelio
10 II, 181 | imperatorum, ut nuper summi et singularis viri, invidiae praeterea
De oratore
Liber, Caput 11 I, XXXVIII| incredibilis quaedam et prope singularis et divina vis ingeni videtur,
12 II, LXXIV | excellentis cuiusdam est ingeni ac singularis; cui quidem portenti simile
13 III, IX | dicebat Isocrates doctor singularis se calcaribus in Ephoro,
De provinciis consularibus
Caput 14 | honores C. Caesari et prope singularis, Si, quod ita meritus erat,
De re publica
Liber 15 I | dominandi cupidum aut imperii singularis, populo oppresso dominantem,
Philippicae
Oratio, Caput 16 II, 39 | 39] Quid vero ille singularis vir ac paene divinus de
17 II, 68 | tibi obiecta sit species singularis viri, perterritum te de
18 III, 1 | provinciam D. Bruti, summi et singularis viri, cum exercitu impetum
19 III, 26 | spectata multis magnisque rebus singularis integritas minus admirabilem
20 V, 39 | duos Cn. Pompei, summi et singularis viri, filios incolumis haberemus,
21 VII, 10 | honores et debitos, sed tamen singularis et immortalis decrevistis
Pro Deiotaro
Caput 22 26 | arbitror, sed praecipue singularis et admiranda frugalitas:
Pro Milone
Caput 23 1 | tueatur dignitatern suam: singularis illa et huic uni concessa
Pro Rabirio
Caput 24 26 | sapientia, eximia virtus, singularis humanitas fuit, M. Scaurum,
Pro Roscio Amerino
Caput 25 62 | hominis perditissima, tum singularis audacia ostendatur necesse
26 124 | enim causa nova profecto et singularis est.
Pro Sestio
Caput 27 13a | quamquam non est omittenda singularis illa integritas provincialis,
Pro Sulla
Caput 28 34 | maximi animi, summi consili, singularis constantiae, cum esset aeger,
29 75 | est, incredibilis fuit ac singularis furor, ex multis ab adulescentia
30 83 | amplissimus, gloria rerum gestarum singularis, cum, quotiens quisque est
Tusculanae
Liber, Caput 31 Tusc, XXVII | venire possint nisi a deo. singularis est igitur quaedam natura
|