De divinatione
   Liber, Par.
 1        I, 10 |     quidem Stoicorum," inquam, "Quinte, defendis, siquidem ista
 2        I, 11 |          inquam, "philosophiae, Quinte, semper vaco; hoc autem
 3       II, 140|   Adcurate tu quidem", inquam, "Quinte, et stoice Stoicorum sententiam
 4       II, 145|             13 Sed animadverti, Quinte, te caute et ab iis coniecturis
 5       II, 233|        et somniandi; de quibus, Quinte," inquam, "si placet, disseramus." "
 6       II, 234|           Non ignoro," inquam, "Quinte, te semper ita sensisse,
 7       II     |         LXVII Omnium somniorum, Quinte, una ratio est; quae, per
 8       II, 283|       eaque inter nos, si tibi, Quinte frater, placebit, quam saepissime


De legibus
   Liber, Caput
 9        I,   1|       Atticvs: Quo tandem modo, Quinte? Aut quale est istuc quod
10        I,   3|          Sed hoc iam non ex te, Quinte, quaero, uerum ex ipso poeta,
11        I,   5|       cum in illa ad ueritatem, Quinte, <quaeque> referantur, in
12        I,  12|     censeo. ~Marcvs: Si quidem, Quinte, nullum esset in experiundo
13        I,  18|     uias. ~Marcvs: Non ita est, Quinte, ac potius ignoratio iuris
14        I,  57|          Marcvs: Prudentissime, Quinte, dicis. Nam quae a me adhuc
15        I,  58|       huius uero disputationis, Quinte, proprium, id quod expectas,
16       II,  70|        Marcus: Praeclare exigis Quinte — at ego effugisse arbitrabar —,
17       II,  72|           Marcus: A parvis enim Quinte didicimus, 'si in ius vocat'
18       II,  75|          12] Quaero igitur a te Quinte, sicut illi solent: quo
19       II,  81|          Sunt certa legum verba Quinte, neque ita prisca ut in
20       II, 106|      evadere. ~Marcus: Non enim Quinte recte existimamus quae poena
21      III, 144|       novi. ~Marcus: Rectissime Quinte animadvertis. Haec est enim
22      III, 149|  multitudinis. ~Marcus: Non est Quinte ita. Non ius enim illud
23      III, 155|     quidem tribunatus praeclare Quinte perspicis, sed est iniqua
24      III, 158| Metellum incitasset, ferremus o Quinte frater, consolarenturque
25      III, 165| dissentiam. ~Marcus: Non facies Quinte. Nam ego in ista sum sententia
26      III, 171|        fit illud quod a te modo Quinte dictum est, ut minus multos


De oratore
   Liber, Caput
27        I,   I|      repetenti perbeati fuisse, Quinte frater, illi videri solent,
28       II,   I|          1] Magna nobis pueris, Quinte frater, si memoria tenes,
29      III,   I|            1] Instituenti mihi, Quinte frater, eum sermonem referre
30      III,  IV|                13] Mihi quidem, Quinte frater, et eorum casus,


Pro Milone
   Caput
31   2          |      alterum putant? Quid tibi, Quinte frater, qui nunc abes, consorti