1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1883
Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | ecquid forte Roma novi. <Tum> Atticus 'Omitte ista quae
2 I, 2 | 2] Tum ille: 'Rem a me saepe deliberatam
3 I, 3 | 3] Tum ego 'Sunt' inquam 'ista
4 I, 4 | 4] Tum ille: 'Istuc quidem considerabo,
5 I, 4 | conspectu consedimus omnes. ~Tum Varro ita exorsus est: '
6 I, 5 | quisquis Minervam docet.' ~Tum Atticus 'Tu vero' inquit '
7 I, 6 | alios esse Academicos qui tum appellarentur alios Peripateticos
8 I, 12 | novam diciplinam putandam.' ~Tum Varro 'Tuae sunt nunc partes'
9 I, 12 | ista sit iusta defectio.' ~Tum ego 'Cum Zenone' inquam '
10 I, 12 | continere temeritatem, quae tum esset insignis cum aut falsa
11 III | quis non cum miserrimum tum etiam stultissimum dixerit? ~* * * ~
Brutus
Caput
12 1 | cum consuetudine iucunda tum multorum officiorum coniunctione
13 4 | suorum civium tempore et tum occidit, cum lugere facilius
14 7 | praestantis in re publica viri tum bene moratae et bene constitutae
15 7 | civis auctoritas et oratio, tum profecto fuit, cum patrocinium
16 8 | maturitatem et quasi senectutem, tum arma sunt ea sumpta, quibus
17 9 | cum in ceteris civitatibus tum maxume in nostra, quibus
18 9 | rerumque gestarum gloria tum etiam sapientiae laude perfrui
19 10 | homines cum inter se coniuncti tum mihi ita cari itaque iucundi,
20 11 | 11] Tum Atticus: eo, inquit, ad
21 11 | pristina studia revocavi. Tum ille: legi, inquit, perlubenter
22 13 | 13] Tum Brutus: volui id quidem
23 14 | 14] Tum ille: nempe eum dicis, inquit,
24 14 | librum mihi saluti fuisse. Tum Atticus: optatissimum mihi
25 17 | 17] Tum ille: ego vero et exspectabo
26 18 | adsiduum tamen et acrem fore. Tum Pomponius: ego vero, inquit,
27 21 | libera. Nempe igitur hinc tum, Pomponi, ductus est sermo,
28 22 | civitate cum alia ceciderunt tum etiam ea ipsa, de qua disputare
29 23 | 23] Tum ille: ceterarum rerum causa,
30 24 | Cum idem placuisset illis, tum in pratulo propter Platonis
31 28 | quem constat cum prudentia tum etiam eloquentia praestitisse;
32 29 | Thucydidi scriptis, qui ipse tum fuit, intellegi maxume potest.
33 30 | facta quodam modo oratio, tum etiam magistri dicendi multi
34 30 | multi subito exstiterunt. tum Leontinus Gorgias, Thrasymachus
35 31 | doctissumi viri; primumque tum philosophia non illa de
36 32 | melius quam superiores, tum primus intellexit etiam
37 33 | verum tamen natura magis tum casuque nonnunquam, quam
38 35 | 35] Tum fuit Lysias ipse quidem
39 40 | alterum suavitatem, nisi iam tum esset honos eloquentiae;
40 44 | possum religiosissumum. sed tum fere Pericles Xanthippi
41 44 | doctrinam; quae quamquam tum nulla erat dicendi, tamen
42 46 | intervallo iudiciis repeterentur, tum primum, quod esset acuta
43 52 | fuerint non necessaria. Tum Brutus: ista vero, inquit,
44 56 | seditionemque cum auctoritate tum oratione sedavit. sed eos
45 56 | habitos esse aut omnino tum ullum eloquentiae praemium
46 58 | ollis popularibus olim,~qui tum vivebant homines atque aevum
47 59 | virum excellentem praeclare tum illi homines florem populi
48 66 | apertis [autem] cum brevitate tum nimio acumine, officit Theopompus
49 68 | horridiora verba. ita enim tum loquebantur. id muta, quod
50 68 | loquebantur. id muta, quod tum ille non potuit, et adde
51 77 | indicant cum oratiunculae tum historia quaedam Graeca
52 79 | Rhodios; quem civem cum gravem tum etiam eloquentem constat
53 80 | tuebatur. et vero etiam tum Catone vivo, qui annos quinque
54 82 | 82] Tum ipse L. Cotta est veterator
55 85 | 85] Erat omnino tum mos, ut in reliquis rebus
56 86 | consulibus rem esse prolatam. tum Laelium, cum eum socii domum
57 89 | fuisse. quae quidem vis tum maxume cognitast, cum Lusitanis
58 90 | 90] Tum igitur nihil recusans Galba
59 90 | implorans cum suos pueros tum C. Gali etiam filium flens
60 90 | clarissimi patris; isque se tum eripuit flamma, propter
61 95 | Popillius cum civis egregius tum non indisertus fuit; Gaius
62 95 | excultus atque expolitus, tum eius elegans est habitum
63 97 | 97] Tum L. Cassius multum potuit
64 97 | deductus Briso putabatur. tum duo Caepiones multum clientes
65 99 | sane et bonam et nobilem. Tum Atticus: quid ergo? estne
66 100 | 100] Tum ego: audivi equidem ista,
67 107 | erat cum litteris Latinis tum etiam Graecis, ut temporibus
68 107 | omnibus in rebus vementem tum acrem aiebat in dicendo
69 108 | 108] Tum etiam P. Lentulus ille princeps
70 118 | 118] Tum Brutus: quam hoc idem in
71 129 | iure civili et cum virtute tum etiam ipso orationis genere
72 132 | orationibus eius potest tum facillume ex eo libro, quem
73 133 | 133] Tum Brutus: mihi quidem, inquit,
74 133 | sententia dicenda cum prudentia tum elegans quoddam et eruditum
75 134 | cum quosdam audires qui tum erant praestantes, videretur
76 136 | 136] Tum etiam C. L. Memmii fuerunt
77 137 | de industria cum verbis tum etiam ipso sono quasi subrustico
78 141 | cum haec magna in Antonio tum actio singularis; quae si
79 142 | aptumque cum ad fidem faciendam tum ad misericordiam commovendam:
80 144 | copiosius; idque cum saepe alias tum apud centumviros in M.'.
81 145 | 145] Ita enim multa tum contra scriptum pro aequo
82 145 | exemplorumque copia; atque ita tum ab his patronis aequalibus
83 145 | aut esset aut non esset, tum verbis erat ad rem cum summa
84 147 | 147] Tum Brutus: etsi satis, inquit,
85 150 | 150] Tum Brutus: cum ex tua oratione
86 150 | et Scaevolam cognovisse, tum de te et de Ser. Sulpicio
87 156 | 156] Tum Brutus: ita prorsus, inquit,
88 157 | cum per se dolendum est tum multo magis consideranti
89 161 | scio, quattuor et triginta tum habebat annos totidemque
90 163 | enim omnibus memoriam sui tum etiam disciplinam dicendi
91 164 | quorum potentiam popul ariter tum dicendum fuit. multa in
92 170 | Latinis habita in senatu. ~Tum Brutus: quid tu igitur,
93 183 | Sulpicius cum meo iudicio tum omnium facile primas tulerunt. ~
94 183 | inquit, cum tuo iudicio tum omnium? semperne in oratore
95 190 | 190] Tum Brutus: quid tu, inquit,
96 198 | captio cum in ceteris rebus tum in testamentis, si neglegerentur
97 198 | sententia. haec cum graviter tum ab exemplis copiose, tum
98 198 | tum ab exemplis copiose, tum varie, tum etiam ridicule
99 198 | exemplis copiose, tum varie, tum etiam ridicule et facete
100 201 | revortar ad eos ipsos; tum reliquos, ut institui, deinceps
101 203 | tragicus orator. vox cum magna tum suavis et splendida; gestus
102 207 | aut ad Caesarem; Cotta <tum et> Sulpicius expetebantur.
103 216 | cum tardus in cogitando tum in struendo dissipatus fuit.
104 219 | 219] Tum Brutus admirans: tantamne
105 227 | actio paulum cum vitio vocis tum etiam ineptiis claudicabat.
106 228 | omnis vincat superiores, tum indicat tamen quantum absit
107 229 | cum eorum qui adfuerunt tum ipsorum consulum, qui omnibus
108 231 | iam sunt mortui nominabo. ~Tum Brutus: non est, inquit,
109 232 | 232] Tum ego: vere tibi, inquam,
110 232 | dicendi tuis, quae cum omnibus tum certe mihi notissimae sunt,
111 240 | cum M. Pisone cum amicitia tum studiis exercitationibusque
112 244 | 244] Tum Atticus: tu quidem de faece,
113 250 | conscientia optumae mentis tum etiam usurpatione et renovatione
114 250 | similem in dicendo viderim, tum vero nunc a doctissimo viro
115 254 | 254] Tum Brutus: amice hercule, inquit,
116 258 | locutos videmus —: sed omnes tum fere, qui nec extra urbem
117 260 | sputatilica esse crimina. tum C. Rusius: 'circumvenior,
118 261 | oratoria ornamenta dicendi, tum videtur tamquam tabulas
119 262 | 262] Tum Brutus: orationes quidem
120 264 | obscura, quia peracuta, tum rapida et celeritate caecata
121 266 | 266] Tum Brutus Torquati et Triari
122 267 | studiosus et valde cum doctus tum etiam exercitatus orator
123 267 | orator et cum auguralis tum omnis publici iuris antiquitatisque
124 272 | multa et firma ad probandum tum concinnae acutaeque sententiae;
125 279 | 279] Tum Brutus: atque dubitamus,
126 279 | unus restat, Hortensium; tum de nobismet ipsis, quoniam
127 282 | enim cum institutus optume tum etiam perfecte planeque
128 283 | litteris eruditior quam Curio tum etiam accuratius quoddam
129 284 | 284] Tum Brutus: Atticum se, inquit,
130 292 | proposita oratione digressio. ~Tum Atticus: aliquotiens sum,
131 292 | Tu vero, inquam, Tite. ~Tum ille: ego, inquit, ironiam
132 294 | prudentia et diligentia tum omni virtute excellentem
133 296 | sed cum in ceteris rebus tum in dicendo semper, quo iam
134 298 | enim sunt libri cum aliorum tum in primis Catonis. intelleges
135 300 | 300] Tum Brutus: de isto postea;
136 301 | maiores <erant>, excellente tum Crasso et Antonio, dein
137 303 | eaque erat cum summo ingenio tum exercitationibus maxumis
138 305 | 305] Reliqui qui tum principes numerabantur in
139 305 | erat enim tribunus plebis tum C. Curio, quamquam is quidem
140 306 | consule et Pompeio fuit. tum P. Sulpici in tribunatu
141 309 | a quo cum in aliis rebus tum studiosissime in dialectica
142 311 | Censorinus Murena sublati. tum primum nos ad causas et
143 316 | Adramyttenus Xenocles. hi tum in Asia rhetorum principes
144 316 | scriptoremque praestantem tum in notandis animadvertendisque
145 317 | 317] Duo tum excellebant oratores qui
146 319 | quinquennium fere versatus, tum in patrocinio Siciliensi
147 320 | ceteris eloquentiae partibus, tum maxume in celeritate et
148 321 | omni genere exercitationis tum maxume stilo nostrum illud
149 321 | in causis et industriam tum propter exquisitius et minime
150 326 | cum incitata et vibrans tum etiam accurata et polita.
151 326 | saepe videbam cum inridentem tum etiam irascentem et stomachantem
152 328 | 328] Tum Brutus: ego vero, inquit,
Commentariolum petitionis
Caput
153 II | quos meminimus Gallis, qui tum Titiniorum ac Nanneiorum
154 II | partium, cum semper natura tum etiam aetate quietum, suis
155 V | cupiat valde elaborandum est, tum ut tribules, ut vicini,
156 VIII | studiosissimum humanitatis; tum autem, quod equester ordo
157 X | amicorum studia constitueris, tum etiam obtrectatorum atque
158 XI | aliquem adsentando facit, tum improba est, cum amiciorem,
159 XIV | auctoritatem vimque dicendi, tum profecto equestris ordinis
De consulatu suo
Caput
160 2 | Capitolinis iniecit sedibus ignis.~Tum species ex aere vetus venerataque
161 2 | vitali rore rigabat:~quae tum cum pueris flammato fulminis
162 2 | avolsa pedum vestigia liquit.~Tum quis non, artis scripta
163 2 | Cladem pestemque monebant,~tum legum exitium constanti
164 2 | claros spectaret in ortus:~tum fore ut occultos populus
De divinatione
Liber, Par.
165 I | adsentiendo errorque turpis est, tum in eo loco maxime, in quo
166 I, 8 | hominum deleat religionem." Tum Quintus: "Dicitur quidem
167 I, 11 | antiquissimam sententiam, tum omnium populorum et gentium
168 I, 12 | et natura quaedam, quae tum observatis longo tempore
169 I, 12 | tempore significationibus, tum aliquo instinctu inflatuque
170 I | cum multa alia mirabilia, tum illud in primis: cum Summanus
171 I | Iovis optumi maxumi, qui tum erat fictilis, e caelo ictus
172 I | Capitolinis iniecit sedibus ignis.~Tum species ex aere vetus venerataque
173 I, 20 | vitali rore rigabat;~quae tum cum pueris flammato fulminis
174 I, 20 | avolsa pedum vestigia liquit.~Tum quis non artis scripta ac
175 I, 20 | cladem pestemque monebant;~tum legum exitium constanti
176 I, 20 | claros spectaret in ortus:~tum fore ut occultos populus
177 I | aliquanto minus quam olim), sic tum avibus magnae res impetriri
178 I | Romulus regiones direxìt tum, cum urbem condidit. Qui
179 I, 32 | novacula posse praecidi; tum Attum iussisse experiri.
180 I, 38 | oraculorum veritas excellit, sic tum, nisi summa veritate, in
181 I, 39 | portentorum, qui Galeotae tum in Sicilia nominabantur,
182 I, 40 | attulit artubus lumen,~talia tum memorat lacrimans, exterrita
183 I, 42 | exsacrificabat hostiis balantibus.~Tum coniecturam postulat pacem
184 I, 49 | exercitu progredi coepisse; tum ei ducem illum praecepisse
185 I, 49 | elatumque cupiditate respexisse; tum visam beluam vastam et immanem
186 I, 50 | exemplorum est historia, tum referta vita communis.
187 I, 51 | occidere cum maxuma gloria. Et tum quidem incolumis exercitum
188 I, 53 | quae erat urbs in Thessalia tum admodum nobilis, ab Alexandro
189 I, 53 | Eudemi e corpore excesserit, tum domum revertisse videatur.
190 I, 55 | admonitionem fuisse tertiam. Tum illum etiam debilem factum
191 I | redisse, perisse ceteros, qui tum navigassent.
192 I, 57 | esse duxisset, recubuisse; tum ei dormienti eundem illum
193 I, 58 | contremuisse timore perterritum; tum te repente laetum exstitisse
194 I, 59 | in eo tibi salutem fore. Tum et se exclamasse Sallustius
195 I, 61 | sedata atque restincta, tum eveniet, duabus animi temerariis
196 I, 61 | somniandum acremque praebeat: tum ei visa quietis occurrent
197 I, 63 | et a contagione corporis, tum meminit praeteritorum, praesentia
198 I, 63 | vixerunt, peccatorum suorum tum maxume paenitet.
199 I, 68 | reditum ac domum itionem dari. Tum neque te ipsum non esse
200 I, 68 | Varronem et M. Catonem, qui tum ibi erant, doctos homines,
201 I, 70 | intellegentiae sit particeps, eam tum maxume vigere, cum plurimum
202 I, 72 | id cum Sulla fecisset, tum ante oppidum Nolam florentissuma
203 I, 74 | ut nihil intermitterent; tum augures dixisse Boeotios
204 I, 76 | et aliud alio dissupavit, Tum ea, quae praeposita erat
205 I, 77 | committendi differebat. Tum Flaminius ex eo quaesivit,
206 I, 79 | lateque diffundunt, quam tum terrae cavernis includunt,
207 I, 79 | terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant.
208 I, 81 | nefarium bellum intulisset. Tum enim ferunt ex oraclo ecfatam
209 I, 92 | maiores nostros senatus, tum cum florebat imperium, decrevit
210 I, 94 | et huic nostrae Umbriae. Tum Caria tota praecipueque
211 I, 99 | verbum cum re convenisse, tum insolenter, credo ab Epicureo
212 I, 100 | mare pervenire non posset, tum salutare nostris fore? Ex
213 I, 100 | legatos ad senatum misissent, tum ex iis quidam dixisse dicitur
214 I | filiolam suam Tertiam, quae tum erat admodum parva, osculans
215 I | inquit, "Persa periit." Tum ille artius puellam complexus: '
216 I, 105 | inridebant collegae tui eumque tum Pisidam, tum Soranum augurem
217 I, 105 | tui eumque tum Pisidam, tum Soranum augurem esse dicebant;
218 I, 107 | Curantes magna cum cura, tum cupientes~regni dant operam
219 I | quod terrae motus instaret, tum cum et urbs tota corruit
220 I, 118 | est toto confusa mundo, et tum ipsum, cum immolare velis,
221 I, 120 | in avibus divina mens, ut tum huc, tum illuc volent alites,
222 I, 120 | divina mens, ut tum huc, tum illuc volent alites, tum
223 I, 120 | tum illuc volent alites, tum in hac, tum in illa parte
224 I, 120 | volent alites, tum in hac, tum in illa parte se occultent,
225 I, 120 | illa parte se occultent, tum a dextra, tum a sinistra
226 I, 120 | occultent, tum a dextra, tum a sinistra parte canant
227 I, 121 | cum bonis, cogitationibus, tum rebus ad tranquillitatem
228 I, 123 | in oculum suum recidisse, tum Socrates: 'Non enim paruisti
229 I, 131 | ex habitu atque ex colore tum salubritatis, tum pestilentiae
230 I, 131 | colore tum salubritatis, tum pestilentiae signa percipi,
231 II, 135 | sex de re publica, quos tum scripsimus, cum gubernacula
232 II, 136 | excellentes viri cum subtilitate tum copia, cum philosophia dicendi
233 II, 138 | rerum publicarum, ut eae tum a principibus tenerentur,
234 II, 138 | principibus tenerentur, tum a populis, aliquando a singulis.
235 II, 139 | accidisset nostrae rei publicae, tum pristinis orbati muneribus
236 II, 140 | satisque ambulatum videretur, tum in bibliotheca quae in Lycio
237 II, 154 | Crasso putas utile fuisse tum, cum maxumis opibus fortunisque
238 II | ostentisque praedicerent, tum augurum eorumque qui signis
239 II, 163 | esse nugis, ut non videret tum futurum id veri simile,
240 II, 165 | ab igni pericula monent; tum hereditates, tum damna denuntiant;
241 II, 165 | monent; tum hereditates, tum damna denuntiant; fissum
242 II, 166 | luna simul senescente, quia tum exsiccatae sint, tempestive
243 II, 168 | immolare quispiam velit, tum fieri extorum mutationem,
244 II | viveret, iudicandum esse tum interisse cor, cum immolaretur.
245 II, 177 | crebrius facere et vehementius, tum et fulgores et tonitrua
246 II | iniecit sedibus ignis." ~Tum statua Nattae, tum simulacra
247 II | ignis." ~Tum statua Nattae, tum simulacra deorum Romulusque
248 II, 181 | liniamenta oris perventum est, tum intellegas illud, quod iam
249 II | locum Etruriam convenisse. Tum illum plura locutum multis
250 II, 187 | omnis enim praedictio mali tum probatur, cum ad praedictionem
251 II | reperitur oratio.~Quas autem res tum natura, tum casus adfert (
252 II | Quas autem res tum natura, tum casus adfert (nonnumquam
253 II, 189 | canere non solent? "At tum canebant nec vicerant: id
254 II, 191 | cum creduntur facilius, tum finguntur impunius.
255 II, 195 | vectem circumiectus fuisset: "Tum esset" inquit "ostentum,
256 II, 197 | mediis divom vorsarier aris.~Tum Calchas haec est fidenti
257 II, 199 | habent; quae cum facta sunt, tum ad coniecturam aliqua interpretatione
258 II, 203 | verius dicimus; de quibus tum dicemus, cum ad naturalem
259 II, 205 | respondet silentium esse videri. Tum ille: "Dicito, si pascentur." "
260 II, 205 | offa cecidit ex ore pulli, tum auspicanti tripudium solistimum
261 II, 206 | tripudium facere posse. Tum igitur esset auspicium,
262 II, 206 | ei liberum se ostendisse; tum avis illa videri posset
263 II, 213 | ut significent aliquid et tum vetent agere, tum iubeant
264 II, 213 | aliquid et tum vetent agere, tum iubeant aut cantu aut volatu?
265 II, 215 | consuetudinem dixit Ennius:~"tum tonuit laevum bene tempestate
266 II, 227 | sentiunt. Haec igitur cum sit tum serenitas, tum perturbatio
267 II, 227 | igitur cum sit tum serenitas, tum perturbatio caeli, estne
268 II, 234 | Quae cum ille dixisset, tum ego rursus quasi ab alio
269 II, 244 | incitationis et motus), tum vero ea, quae a(krostixi/
270 II, 247 | aliquem nostrum, qui ibi tum eramus, me, Catonem, Varronem,
271 II, 251 | prope trecentos fuit, iam tum filippi/zein Pythiam dicebat,
272 II, 266 | cum dixisset obscurius, tum Attici respondent: ~"non
273 II, 267 | quantulum visum est de argento. Tum ille "Nihilne" inquit "de
274 II | adsidens somno est consopitus. Tum secundum quietem visus ei
275 II, 272 | animus languore corporis, tum agitatur ipse per sese.
De fato
Caput
276 3 | frui malis, optio sit tua. Tum Hirtius: Gratissumum, inquit,
277 6 | puto enim, etiamsi Icadius tum in spelunca non fuisset,
278 27 | saeculis ante dictum? Et si tum non esset vera haec enuntiatio: '
De finibus
Liber, Par.
279 I, | alia; sed neque tam docti tum erant, ad quorum iudicium
280 I, | cum omnia in philosophia, tum id, quod his libris quaeritur,
281 I, | utriusque cum multa non probo, tum illud in primis, quod, cum
282 I, | est) ficta pueriliter, tum ne efficit [quidem], quod
283 I, | vocant, tota ab illo est, tum innumerabiles mundi, qui
284 I, | provocarem quam ut ipse loquerer, tum Triarius leniter arridens:
285 I, | maledicta, contumeliae, tum iracundiae, contentiones
286 I, | 28] Tum Torquatus: Prorsus, inquit,
287 I, | interrogari. Ut placet, inquam. Tum dicere exorsus est. Primum
288 I, | paulo ante cum memoriter, tum etiam erga nos amice et
289 I, | carere possent sine dolore tum in morbos gravis, tum in
290 I, | dolore tum in morbos gravis, tum in damna, tum in dedecora
291 I, | morbos gravis, tum in damna, tum in dedecora incurrunt, saepe
292 I, | quod tranquillat animos, tum spe nihil earum rerum defuturum,
293 I, | dein sermo atque fama, tum accusator, tum iudex;
294 I, | atque fama, tum accusator, tum iudex;
295 I, | cum conscientia factorum, tum poena legum odioque civium?
296 I, | animo et attento intuemur, tum fit ut aegritudo sequatur,
297 I, | Tantalo semper impendet, tum superstitio, qua qui est
298 I, | didicerimus quid natura desideret. tum vero, si stabilem scientiam
299 I, | ut Epicuri ratio docet, tum denique poterit aliquid
300 I, | familiaritatem effecerit, tum amorem efflorescere tantum,
301 II, | eorum erat iste mos qui tum sophistae nominabantur,
302 II, | res huic voci subiciatur. Tum ille ridens: Hoc vero, inquit,
303 II, | ais, cum dolore careamus, tum in summa voluptate nos esse,
304 II, | motum afferant sensibus, tum esse in motu voluptatem,
305 II, | qui illud sitiens bibat? Tum ille: Finem, inquit, interrogandi,
306 II, | quae cum leviter agnovit, tum discernere incipit, ut ea,
307 II, | honestate ornatissimam, tum etiam ipsis initiis naturae
308 II, | simplicia, constantia, tum vana, falsa, fallentia odimus,
309 II, | si quando turpe non sit, tum esse non turpe, cum id a
310 II, | conscientia improbos excruciari, tum etiam poenae timore, qua
311 II, | suae filium, cum doctus, tum omnium vir optimus et iustissimus,
312 II, | consul vel civis cum semper, tum post consulatum fuit! quo
313 II, | Karthaginem revertisset, tum ipsum, cum vigiliis et fame
314 II, | Ap. Claudii libidini, qui tum erat summo <ne> imperio,
315 II, | quid eam tu velis esse? tum enim eam ipsam vis, quam
316 II, | faciat aliquam varietatem, tum aliam quandam summam voluptatem,
317 II, | quo addi nihil possit; eam tum adesse, cum dolor omnis
318 II, | adeundum vitae periculum? ne tum quidem te respicies et cogitabis
319 II, | autem usus accessisset, tum ipsum amari per se etiam
320 II, | qui in summo malo est, is tum, cum in eo est, non est
321 II, | Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Recte,
322 II, | Stoicorum more nos vexat. Tum Triarius: Posthac quidem,
323 III, | genus, idque cum Graecis tum magis nobis, quibus etiam
324 III, | qui cum in philosophia, tum in optimo genere philosophiae
325 III, | publicae detrahens. quo magis tum in summo otio maximaque
326 III, | virtutibus omnibus excellens, tum mecum et amicitia et omni
327 III, | 10] Tum ille: Tu autem cum ipse
328 III, | aliquid dignum adsumptione, tum quod constent ex cognitionibus
329 III, | rapiunt; ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. ~
330 III, | selectio, deinde ea perpetua, tum ad extremum constans consentaneaque
331 III, | Graeci dicant, id dicere tum extremum, tum ultimum, tum
332 III, | id dicere tum extremum, tum ultimum, tum summum; licebit
333 III, | tum extremum, tum ultimum, tum summum; licebit etiam finem
334 III, | animus collatione rationis, tum ad notionem boni pervenit.
335 III, | 41] Tum ille: His igitur ita positis,
336 III, | emergere, quam si etiam tum essent in profundo, nec
337 III, | malum solum, quod turpe, tum inter illa, quae nihil valerent
338 III, | 76] uti tum denique iudicetur beatusne
339 IV, 1 | est facile perdiscere. ~Tum ille: Ain tandem? inquit,
340 IV, 1 | 2] Tum ego: Non mehercule, inquam,
341 IV, 3 | polite apteque dixerunt tum definientes, tum partientes,
342 IV, 3 | dixerunt tum definientes, tum partientes, ut vestri etiam;
343 IV, 4 | deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum sit in singulis,
344 IV, 5 | de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Quod idem
345 IV, 8 | quaedam deesse sapientibus tum, cum sint beatissimi; itaque
346 IV, 13 | facienda. Quo constituto tum licebit otiose ista quaerere,
347 IV, 13 | ultimum, de quo quaeritur? Tum enim esset simile, si in
348 IV, 17 | esse, quod honestum sit, tum rursum dicitis initia proponi
349 IV, 20 | igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. ~
350 IV, 22 | tempore responsurus essem, tum scilicet, cum tibi. ~
351 IV, 23 | cum acutius disseruisse, tum sensisse gravius et fortius,
352 IV, 27 | defenderem. apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid
353 V, 29 | 2] Tum Piso: Naturane nobis hoc,
354 V, 29 | 3] Tum Quintus: Est plane, Piso,
355 V, 29 | scilicet, sed commovit tamen. Tum Pomponius: At ego, quem
356 V, 30 | 5] Tum Piso: Quoniam igitur aliquid
357 V, 30 | 6] Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit,
358 V, 30 | grata hortatio tua est. Tum ille amicissime, ut solebat:
359 V, 30 | belle videris attendere. Tum ille timide vel potius verecunde:
360 V, 31 | 7] Tum Piso: Etsi hoc, inquit,
361 V, 31 | sermo elegans sumi potest, tum varietas est tanta artium,
362 V, 31 | qui te id ipsum rogavi? Tum, Quintus et Pomponius cum
363 V, 37 | pertineat perspicere coepit, tum sensim incipit progredi
364 V, 38 | in mala scientes inruunt, tum se optime sibi consulere
365 V, 43 | animantibus ceteris differamus, tum ea sequi incipimus, ad quae
366 V, 49 | administrandi scientia, tum prudens, temperata, fortis,
367 V, 51 | foras, cognationibus primum, tum affinitatibus, deinde amicitiis,
368 V, 51 | amicitiis, post vicinitatibus, tum civibus et iis, qui publice
369 V, 54 | 76] Tum Lucius: Mihi vero ista valde
370 V, 54 | item fratri puto.~ Tum mihi Piso: Quid ergo? inquit,
371 V, 58 | numquam beatus; si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete,
372 V, 60 | 96] Tum Quintus: Mihi quidem, inquit,
De haruspicum responso
Caput
373 4 | pontificis maximi emissum. Tum, inquam, tum vidi ac multo
374 4 | maximi emissum. Tum, inquam, tum vidi ac multo ante prospexi
375 8 | riseritis impudentiam hominis, tum a me de tota contione audietis.
376 18 | extremum paene discrimen, tum hanc recentem urbis inflammandae
377 22 | dato inmissa inrupit. Tua tum, tua, Cn. Lentule, eadem
378 29 | multa regia sunt in Deiotaro tum illa maxime, quod tibi nummum
379 31 | tantum modo sit demoliendum, tum videbo num mihi necesse
380 34 | hominum praesidio munitum sit, tum etiam divino iure esse vallatum.
381 39 | ineas cubile non sentis, tum baccharis, tum furis, tum
382 39 | non sentis, tum baccharis, tum furis, tum das eas poenas
383 39 | tum baccharis, tum furis, tum das eas poenas quae solae
384 41 | dimicare erat omnino illis qui tum rem publicam gubernabant
385 45 | Metellus et concors etiam tum senatus, senatus principe
386 48 | fallacissime venditare; tum leges Iulias contra auspicia
387 49 | 49] Tum vero elatus <est> spe posse
388 49 | hostiumque victorem adfligere; tum est illa in templo Castoris
389 49 | huius imperi sica deprensa; tum ille cui nulla hostium diutius
390 50 | dissensionibus eorum qui tum a vobis seiuncti videbantur
391 50 | sentio. Mihi me dius fidius tum de illius amplissima dignitate
392 54 | iterum Sulla superavit; tum sine dubio habuit regalem
393 55 | iam ista serpens, quae tum hic delitiscit, tum se emergit
394 55 | quae tum hic delitiscit, tum se emergit et fertur illuc,
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
395 6 | deinde de magnitudine, tum de imperatore deligendo
396 6 | cum magna in omnibus rebus tum summa in re militari tradita
397 9 | misit ad eos duces quibuscum tum bellum gerebamus, ut, cum
398 15 | rebus cum venit calamitas, tum detrimentum accipitur; at
399 19 | memoria retinere debemus. Nam tum, cum in Asia res magnas
400 31 | maria omnia cum universa, tum in singulis oris omnes sinus
401 38 | imperatores fecerint recordamini: tum facilius statuetis quid
402 41 | sine causa maiores suos, tum cum ea temperantia magistratus
403 48 | communis solutis atque imperi tum ipsius hominis causa, sicuti
404 53 | 53] Quid? tum (per deos immortalis!) si
405 53 | imperium teneremus? An tibi tum imperium hoc esse videbatur,
406 55 | salvos praestare poteramus,—tum cum insula Delos, tam procul
407 56 | 56] Bono te animo tum, Q. Hortensi, populus Romanus
408 64 | conantur. Sin autem vos plus tum in re publica vidistis,
409 67 | non cum suis virtutibus tum etiam alienis vitiis magnum
De inventione
Liber, Caput
410 I, 1 | intellego cum animi ratione tum facilius eloquentia comparatas. ~
411 I, 3 | dicendi copiam consecuta est, tum ingenio freta malitia pervertere
412 I, 16 | exempla autem cuiusque generis tum commodius exposituri videamur,
413 I, 17 | constitutionibus, quinque sunt. Nam tum verba ipsa videntur cum
414 I, 17 | sententia scriptoris dissidere, tum inter se duae leges aut
415 I, 17 | leges aut plures discrepare, tum id, quod scriptum est, duas
416 I, 17 | plures res significare, tum ex eo, quod scriptum est,
417 I, 17 | scriptum est, invenire, tum vis verbi quasi in definitiva
418 I, 18 | argumentatione consistit. ~Ac tum, considerato genere causae, [
419 I, 19 | iudicationes, firmamenta reperire. ~Tum his omnibus in causa repertis
420 I, 19 | cogitatione pertractata, tum denique ordinandae sunt
421 I, 30 | postulet, narretur. Obest tum, cum ipsius rei gestae expositio
422 I, 30 | Nihil prodest narratio tum, cum ab adversariis re exposita
423 I, 30 | postulat; quo de genere agemus tum, cum de dispositione dicemus;
424 I, 47 | turpe est conducere." Haec tum vera sunt, hoc pacto: "Quoniam
425 I, 47 | cicatrix est, fuit vulnus"; tum veri similia, hoc modo: "
426 I, 66 | perspicuum est approbationem tum adiungi, tum non adiungi.
427 I, 66 | approbationem tum adiungi, tum non adiungi. Ex quo cognoscitur
428 I, 76 | distinguere convenit, hoc est, tum inductione uti, tum ratiocinatione,
429 I, 76 | est, tum inductione uti, tum ratiocinatione, deinde in
430 I, 76 | partes ratione expolire, sed tum ab assumptione incipere,
431 I, 76 | ab assumptione incipere, tum adprobatione alterutra,
432 I, 76 | adprobatione alterutra, tum utraque, tum hoc, tum illo
433 I, 76 | alterutra, tum utraque, tum hoc, tum illo genere conplexionis
434 I, 76 | alterutra, tum utraque, tum hoc, tum illo genere conplexionis
435 I, 97 | Hermagoras digressionem deinde, tum postremam conclusionem ponit.
436 I, 98 | satietatem vitare poterit. Quare tum oportebit ita facere, ut
437 I, 98 | breviter argumentationes; tum autem, id quod difficilius
438 I, 98 | quamque partem confirmaris; tum ab iis, qui audiunt, quaerere,
439 I, 99 | generibus, ut ante dictum est, tum tuas argumentationes transire
440 I, 99 | argumentationes transire separatim, tum, id quod artificiosius est,
441 I, 99 | dixeris argumentationem, tum, contra eam quod adferretur,
442 I, 99 | modis variare oportebit. Nam tum ex tua persona enumerare
443 I, 99 | loco dixeris, admoneas; tum vero personam aut rem aliquam
444 II, 1 | Heracleoten Zeuxin, qui tum longe ceteris excellere
445 II, 2 | 2] Neque tum eos illa opinio fefellit.
446 II, 3 | 3] Tum Crotoniatae publico de consilio
447 II, 5 | eo numero virginum, quae tum erant, eligere potuit; nobis
448 II, 18 | Ea dictur interfuisse tum, cum aliquid [faciendi aut
449 II, 21 | sunt. Res alio modo est tum, cum aut id, quod bonum
450 II, 23 | 23] Eventus autem tum fallit, cum aliter accidit,
451 II, 46 | negotii partes considerabit, tum illi ipsi in medium coacervati
452 II, 46 | quibus ante dictum est; et tum ex singulis, tum ex coniunctis
453 II, 46 | est; et tum ex singulis, tum ex coniunctis argumenta
454 II, 49 | argumentis confirmato. Nam [et] tum conceditur commune quiddam
455 II, 51 | et ornatius et cum verbis tum etiam sententiis excellentibus.
456 II, 71 | consideremus. Adsumptiva igitur tum dicitur, cum ipsum ex se
457 II, 80 | quam iudicium interponere. Tum leges quoque et iudicia
458 II, 86 | Id fit bipertito; nam tum causa, tum res ipsa removetur. ~
459 II, 86 | bipertito; nam tum causa, tum res ipsa removetur. ~
460 II, 96 | urbem ex agro coepit agere. Tum subito magnis commotis tempestatibus
461 II, 100 | necessitudini optemperare. Atque tum ex iis locis, de quibus
462 II, 112 | honestentur; ex tempore autem, si tum, cum indigeremus, cum ceteri
463 II, 112 | aut nollent opitulari, si tum, cum spes deseruisset; ex
464 II, 122 | qui sententia se defendet, tum semper ad idem spectare
465 II, 122 | idem velle demonstrabitur; tum ex facto aut ex eventu aliquo
466 II, 122 | IN TUTELAM SUAM VENERIT, TUM MIHI ", dicet, " HERES ESTO ".
467 II, 123 | maxime sustinetur. Nam tum inducitur comparatio, ut
468 II, 124 | 124] tum relatio criminis, ut in
469 II, 124 | afferre conaretur, occidit; tum remotio criminis, ut in
470 II, 124 | dedit, profectus non est; tum concessio per purgationem
471 II, 125 | modis variare oportebit, tum ipsum secum admirantem,
472 II, 125 | quidnam contra dici possit, tum ad iudicis officium revertentem
473 II, 125 | audire aut exspectare debeat; tum ipsum adversarium quasi
474 II, 127 | adversarius omnia confiteatur, tum iudicem legi parere, non
475 II, 127 | oportere.Hoc loco confirmato tum diluere ea, quae contra
476 II, 134 | haec cum summe inutilia tum multo turpissima sint, legem,
477 II, 138 | aequitatem causae exornaverit, tum ex his locis fere contra
478 II, 166 | quae nos cum dignitate tum quoque fructu suo ducunt;
479 II, 172 | effugere aut adipisci elimus, tum adiunctio illa quid habeat
De lege agraria
Oratio, Caput
480 I, 3 | ornamenta pacis eripias? Tum vero hoc me inertiorem consulem
481 I, 5 | eximia virtute possessos; tum vero ipsam veterem Carthaginem
482 I, 9 | cum fasces formidolosi, tum vero iudicium ac potestas
483 I, 16 | 16] Quid tum? quae erit in istos agros
484 II, 5 | laetitiam duco esse permagnum, tum ad curam sollicitudinemque
485 II, 5 | difficilis et magna ratio, tum vero mihi praeter ceteros
486 II, 17 | Romano proficisci convenit, tum eas profecto maxime quae
487 II, 25 | insidiis, cum xviros creetis, tum vitiis omnibus et sceleribus
488 II, 26 | patriciis magistratibus, tum iterum de eisdem iudicabatur,
489 II, 30 | tribunicia potestas minuitur, tum in eo deridendum quod consuli,
490 II, 41 | hereditatis aditae sentio tum cum Alexa mortuo nos tris
491 II, 44 | ut antea, cur non item ut tum, derecto et palam regionem
492 II, 54 | nondum legibus datis etiam tum imperatore bellum administrante
493 II, 64 | verissime posse dicere: tum cum haberet haec res publica
494 II, 64 | paupertatis ornatos, et tum cum erant Catones, Phili,
495 II, 64 | sua voluntate fecisset, tum denique emeret a quibus
496 II, 67 | quaestus de vestra pecunia, et tum denique ager emetur cum
497 II, 71 | vectigalia, regna vendiderit, tum harenam aliquam aut paludes
498 II, 81 | praesidiis oppidorum tegatur, tum neque bellis infestum nec
499 II, 87 | quod cum hominum copiis, tum ipsa natura ac loco, succincta
500 II, 95 | ipsum Hannibalem armis etiam tum invictum voluptate vicit.
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1883 |