Pro Quinctio
Caput
1 V| ex eo tempore res esse in vadimonium coepit. Cum vadimonia saepe
2 V| profectum esset, venit ad vadimonium Naevius. ~
3 VI| neque vadari amplius neque vadimonium promittere; si quid agere
4 VIII| Venit Romam Quinctius, vadimonium sistit. VIII. Iste, homo
5 XIV| consumpserit, qui postea vadimonium quoque missum fecerit, hunc
6 XIV| Quid igitur demonstrat? Vadimonium sibi ait esse desertum. ~
7 XV| Sex. Naevi considerare. Ad vadimonium non venerat, ut ais, is
8 XVI| incommodi cadere possit. Ad vadimonium non venit. Quis? Propinquus.
9 XVI| necessitudinis nomine levaretur. Ad vadimonium non venit. Quis? Socius.
10 XVI| fortuna coniunxisset. ~Ad vadimonium non venit. Quis? Is, qui
11 XVI| duae fuerunt: Quinctius ad vadimonium non venit. Quid ago?" Si
12 XVI| viros confitendum, qua tibi vadimonium non sit obitum, eadem te
13 XVII| Quinctili, M. Marcelle: vadimonium mihi non obiit quidam socius
14 XVIII| dubitavi," inquit, "cum vadimonium desertum esset, bona proscribere."
15 XVIII| et malitiam victa est, si vadimonium omnino tibi cum P. Quinctio
16 XVIII| Improbum? At etiam si desertum vadimonium esset, tamen in ista postulatione
17 XVIII| causa postulat. Ais esse vadimonium desertum. Quaesivit a te,
18 XVIII| rediit, Quinctius quo die vadimonium istuc factum esse diceres.
19 XVIII| nihil dicimus quin tibi vadimonium promiserit. Quid? hoc inveniri
20 XX| libellos Alfenum deiecisse, vadimonium promisisse, iudicium quin
21 XXI| sisti Quinctium. Venit ad vadimonium Quinctius. Iacet res in
22 XXIII| numero qui haec dicerent: "vadimonium mihi deservit, me fraudavit,
23 XXVII| procurator esset, eum qui tibi vadimonium non deservisset; haec omnia
24 XXVIII| cum desertum esse dicat vadimonium, omnino vadimonium nullum
25 XXVIII| dicat vadimonium, omnino vadimonium nullum fuisse; quo die hunc
|