Brutus
   Caput
 1 166          |     propter summam nobilitatem et singularem potentiam magnus erat, tamen
 2 253          |     maluit quam se dicere, laudem singularem; nam scripsit his verbis,
 3 293          |      hominem vel potius summum et singularem virum—nemo dicet secus—sed


De haruspicum responso
   Caput
 4   2          |           vim et gravitatem illam singularem ac paene divinam adsequi


De oratore
   Liber, Caput
 5      III,  IV|          publicam incredibilem et singularem pertulimus ac sensimus,


In Catilinam
   Oratio, Caput
 6       IV,   7|           ea sempiterna, certe ad singularem poenam nefarii sceleris


Philippicae
   Oratio, Caput
 7       II,  15|        principem senatorem, civem singularem tam propinquum habeas, ad
 8       II,  83|        DIE' inquit. O inpudentiam singularem! Quid videras, quid senseras,
 9        V,  50|                  50] Cuius igitur singularem prudentiam admiramur, eius
10     VIII,  19|        iratissimus, tamen propter singularem eius civitatis gravitatem
11       XI,  35|        liberavit. Maximam eius et singularem laudem praetermitto; cuius
12     XIII,  29|          rebus, tum in salute mea singularem, si M. Bibulum, cuius est


Pro Balbo
   Caput
13              |            homine nato ad dicendi singularem quandam facultatem, si hanc
14              |            Cn. Pompeius excellat, singularem quandam laudem et praestabilem <


Pro Caecina
   Caput
15  50          | impudentiam summam aut stultitiam singularem putabimus in verborum errore


Pro Caelio
   Caput
16  71          | stultitiamne dicam an impudentiam singularem! Audetisne, cum ab ea muliere


Pro Cluentio
   Caput
17   1          |          et indomitam! o audaciam singularem! Nonne timuisse, si minus
18   2          |          70. Itaque rem excogitat singularem. Atque haec, iudices, quae
19   4          |           O innocentiam Oppianici singularem, quo in reo qui absolvit


Pro Flacco
   Caput
20  11          |      liberalitatis laudem adsequi singularem? Communem enim hereditatem,


Pro Plancio
   Caput
21   1          |           Cum propter egregiam et singularem Cn. Planci, iudices, in


Pro Roscio Amerino
   Caput
22  38          |            qui in crimen vocetur, singularem ostendere et mores feros
23  71          |                             71] O singularem sapientiam, iudices! Nonne


Pro Sestio
   Caput
24 38a          |      fuissem, quaeque non modo ad singularem meam gloriam sed ad communem


Timaeus
   Caput
25 <LIV2        |         atque unus esset, idcirco singularem deus hunc mundum atque unigenam