De divinatione
   Liber, Par.
 1        I, 25    |         dirigit; est enim ab omni aeternitate repetita, in qua, cum paene
 2        I        |            Qui quia vixit ab omni aeternitate versatusque est cum innumerabilibus
 3        I, 125   |         se gignat. Ea est ex omni aeternitate fluens veritas sempiterna.
 4       II, 151   |      quaeque futura sunt, ex omni aeternitate definita dicis esse fataliter,
 5       II, 151   |        evenire, nisi quod ab omni aeternitate certum fuerit esse futurum


De fato
   Caput
 6  21             |          si enim alterum utrum ex aeternitate verum sit, esse id etiam
 7  27             |        Numantiam Scipio', nisi ex aeternitate causa causam serens hoc
 8  29             |      sententiam, hoc modo: 'Si ex aeternitate verum hoc fuit: "Ex isto
 9  29             |       convalesces; itemque, si ex aeternitate falsum hoc fuit: "Ex isto
10  32             |       dicere: 'Si omne futurum ex aeternitate verum est, ut ita certe
11  32             |          utrum causa naturalis ex aeternitate futura vera efficiat, an
12  32             |           efficiat, an etiam sine aeternitate naturali, futura quae sint,
13  33             |          Erat hoc quidem verum ex aeternitate, sed causas id efficientis
14  33             |       futura sunt ea vera esse ex aeternitate dicunt non idem dicendum
15  37             |    eventus aperuit causam; sed ex aeternitate vera fuit haec enuntiatio: '
16  38             |            ratio ipsa coget et ex aeternitate quaedam esse vera, et ea


De finibus
   Liber, Par.
17       II,       |          et aeternum? dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter
18       II,       |     igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? in qua quid


Timaeus
   Caput
19 <LIV2           | sapientiaque conprehenditur atque aeternitate inmutabili continetur. Ex


Topica
   Caput
20  59             |         Ex hoc genere causarum ex aeternitate pendentium fatum a Stoicis


Tusculanae
   Liber, Caput
21     Tusc, XVII  |       omnia primumque de animorum aeternitate, non solum sensisse idem
22     Tusc, XXXIII|           enim ignorantis, cum de aeternitate animorum dicatur, de mente
23     Tusc, XXXIII|          propositum, cum satis de aeternitate dixissemus, ne si interirent
24     Tusc, XXXIII|         vero memineram, sed te de aeternitate dicentem aberrare a proposito
25     Tusc, XXXIX |           longissimam aetatem cum aeternitate: in eodem propemodum brevitate