De fato
Caput
1 5 | ex equo cadere atque ita perire, ex hocne equo, qui cum
De inventione
Liber, Caput
2 II, 76| venissent, utrum satius fuerit perire milites, an ad hanc pactionem
3 II, 171| haec: "Nisi si malunt fame perire"; si enim id malunt, non
4 II, 171| famem perpeti atque ita perire, necesse est Casilinum venire
5 II, 172| extra quam si nolint fame perire". ~
De legibus
Liber, Caput
6 I, 9| tempora incurrunt, quae ego perire non patior, ut si qui dies
De provinciis consularibus
Caput
7 12 | liberalitate sustentant, hos perire patiemur? An, si qui frui
In Catilinam
Oratio, Caput
8 II, 21| vivere honeste non possunt, perire turpiter velint, aut cur
9 IV, 14| omnibus potius quam soli perire voluerunt. ~
Philippicae
Oratio, Caput
10 II, 112| dicit. Non igitur miliens perire est melius quam in sua civitate
11 V, 11| Romani tam brevi tempore perire potuisse. Quid? illi immanes
12 VIII, 15| vituperandos putas? Ego Catilinam perire volui. Num tu, qui omnes
13 XIII, 27| proverbii loco dici solet, perire eum non posse, nisi ei crura
14 XIII, 35| si tantum modo patiuntur perire eum, qui meruit.' Quam benigne!
Pro Milone
Caput
15 2 | quantum interesset P. Clodi se perire, et quanto illi odio esset,
16 | faceret insidias. Aliter perire pestis illa non potuit:
Pro Quinctio
Caput
17 XV | locis proponuntur, huic ne perire quidem tacite obscureque
Pro Sestio
Caput
18 44 | mortifera qui imposuisset, semel perire tamen, iudices, maluissem
Pro Sulla
Caput
19 32 | statuis fuisse ut haec omnia perire voluerit, aut tam miserum
20 32 | aut tam miserum ut et se perire cuperet et nihil haberet
21 75 | sublevantur adversae, crudelissime perire voluit, ut cum Lentulo et
22 91 | malo adflictum uno in luctu perire. ~
|