Brutus
Caput
1 39 | sit eloquentia, quam ea sero prodierit in lucem? si quidem
De finibus
Liber, Par.
2 I, | maximeque cruciantur, cum sero sentiunt frustra se aut
De inventione
Liber, Caput
3 I, 32 | genus utile relinquatur aut sero extra partitionem, id quod
De oratore
Liber, Caput
4 I, XVIII | 82] Namque egomet, qui sero ac leviter Graecas litteras
5 II, LIX | tibi ego, Antipho, has sero", inquit; seniumst, quom
6 II, LXXXIX| se haec nescire? Quae ego sero, quae cursim arripui, quae
De partitione oratoria
Caput
7 99 | ita dicitur: plus petisti; sero petisti; non fuit tua petitio;
Laelius de amicitia
Caput
8 11 | tempore, rei publicae paene sero, qui duabus urbibus eversis
Orator
Caput
9 155 | Atque etiam a quibusdam sero iam emendatur antiquitas,
10 160 | dicerem; aliquando, idque sero, convicio aurium cum extorta
Philippicae
Oratio, Caput
11 II, 47 | opinor, media ne nimis sero ad extrema veniamus.~
12 II, 61 | qui non indoluerit tam sero se, quam nequam hominem
Pro Cluentio
Caput
13 1 | fratrem adgressus est: qui sero, iam exhausto illo poculo
Pro Ligario
Pars, Caput
14 IX | semper auctor fui, sed tum sero; erat enim amentis, cum
Pro Quinctio
Caput
15 XIII | societatis volt diiudicari. Sero, verum aliquando tamen;
16 XXV | dicere; intellego; verum et sero et nequiquam pudet. ~Deicitur
Pro Rabirio Postumo
Caput
17 24 | tam semper stulti quam sero sapientis est, cum stultitia
Pro Roscio Comoedo
Caput
18 51 | Roscius Cluvium! Cur tam sero? cur cum altera pensio solvenda
Pro Sestio
Caput
19 77b | discessione contionis, vix sero et raro ad manus pervenitur:
Tusculanae
Liber, Caput
20 Tusc, II | II. sero igitur a nostris poetae
21 Tusc, I | maxime in is studiis, quae sero admodum expetita in hanc
|