Brutus
   Caput
 1  81              | fuerunt, in primis est habitus eloquens, qui pro L. Cotta dixit


De oratore
   Liber, Caput
 2        I,  IX    | prudens et gravis, haudquaquam eloquens, et saepe alias et maxime
 3        I, XVIII  |       et paris; ita, qui esset eloquens, eum virtutes omnis habere
 4        I, XXI    |      solum disertus, sed etiam eloquens dici possit; qui tamen mea
 5        I, XLIX   |     est aut hic disertus atque eloquens, si est idem in procuratione
 6        I,   L    |        si P. Crassus idem fuit eloquens et iuris peritus, ob eam
 7       II, LVII   |  facere posset, quis esset non eloquens? Quis enim haec non vel
 8       II, LXXXIII|      sine multitudine audiente eloquens esse non possit.


Orator
   Caput
 9  18              |      plane qui recte appellari eloquens posset videbat;
10  61              |     eloquendo rhetor et Latine eloquens dictus est; ceterarum enim
11  69              |                69] Erit igitur eloquens—hunc enim auctore Antonio
12                  |     inventus profecto est ille eloquens, quem numquam vidit Antonius.
13                  | disseram pluribus. Is est enim eloquens, qui et humilia subtiliter
14 101              |      cuius qui sit compos, sit eloquens; quod nihil est aliud nisi
15 101              |       possumus. Is erit igitur eloquens, ut idem illud iteremus,
16 105              |       ut ait Antonius, auditus eloquens nemo erat.
17 106              |       Atqui si Antonio Crassus eloquens visus non est aut sibi ipse,
18                  |            XXXVI. Is erit ergo eloquens qui ad id quodcumque decebit
19 236              |      qui est contentus utatur. Eloquens vero, qui non approbationes


Philippicae
   Oratio, Caput
20       II,  11    |        homo sapiens, non solum eloquens, apud eos quorum consilio