1-500 | 501-772
Academica
Liber, Caput
1 I, 4 | rebus occultis et ab ipsa natura involutis, in quibus omnes
2 I, 5 | vita et moribus, altera dc natura et rebus occultis, tertia
3 I, 5 | illam partem bene vivendi a natura petebant eique parendum
4 I, 5 | ulla alia in re nisi in natura quaerendum csse illud summum
5 I, 5 | bonorum adeptum esse omnia e natura et animo et corpore et vita.
6 I, 6 | adipisci quae essent prima in natura quaeque ipsa per sese expetenda
7 I, 6 | appetitione> earum rerum quas natura praescriberet. hinc gignebatur
8 I, 6 | forma atque descriptio. ~De natura autem (id enim sequebatur)
9 I, 7 | sit nihil omnino in rerum natura minimum quod dividi nequeat.
10 I, 7 | qualia; e quibus in omni natura cohaerente et continuata
11 I, 7 | quae insint in eo, quae natura sentiente teneantur, in
12 I, 10 | sed quasdam virtutes quasi natura aut more perfectas. hic
13 I, 11 | posset relinqueret, quodque natura quasi normam scientiae et
Brutus
Caput
14 22 | aliquando sit habitura tua et natura admirabilis et exquisita
15 25 | exercitatione quadam sive natura, rem unam esse omnium difficillumam.
16 31 | philosophia non illa de natura, quae fuerat antiquior,
17 33 | laus sit —; verum tamen natura magis tum casuque nonnunquam,
18 34 | 34] Ipsa enim natura circumscriptione quadam
19 111 | quid bene dicitur adiuvante natura, tamen id, quia fortuito
20 112 | continebat, fidem. habebat hoc a natura ipsa, quod a doctrina non
21 113 | versatus est. erat uterque natura vehemens et acer; itaque
22 141 | permanens, verum subrauca natura. sed hoc vitium huic uni
23 169 | quidem et exercitatus et natura volubilis; omnium autem
24 204 | intellegentis est videre, quo ferat natura sua quemque, et ea duce
25 233 | instructus, angustius etiam a natura, labore et industria et
26 236 | eruditus fuit. habuit a natura genus quoddam acuminis quod
27 239 | diligentia socors i psius natura neglegensque tardaverat.
28 245 | disciplina Molonis et a natura ad dicendum satis solutus
29 272 | acutaeque sententiae; gestusque natura ita venustus, ut ars etiam,
30 276 | arbitraretur, sive quod natura non esset ita factus sive
31 285 | Hyperides, quam Lysias: natura quaedam aut voluntas ita
Commentariolum petitionis
Caput
32 I | ponerentur. Quamquam plurimum natura valet, tamen videtur in
33 II | nullarum partium, cum semper natura tum etiam aetate quietum,
34 III | tibi, si facies ea quae natura et studia quibus semper
35 XI | videtur. Deinde id quod natura non habes induc in animum
36 XI | animum ita simulandum esse ut natura facere videare; nam comitas
De divinatione
Liber, Par.
37 I, 1 | quaque proxime ad deorum vim natura mortalis possit accedere.
38 I, 5 | Epicurum balbutientem de natura deorum, divinationem probaverunt,
39 I | iis tribus libris quos de natura deorum scripsimus. Nam cum
40 I, 8 | tuum paulo ante tertium de natura deorum, in quo disputatio
41 I, 10 | arbitraria conceditur. Nam et natura significari futura sine
42 I, 12 | oportere. Est enim vis et natura quaedam, quae tum observatis
43 I, 15 | inest in ranunculis vis et natura quaedam significans aliquid,
44 I, 111 | rationis humanae; nam et natura futura praesentiunt, ut
45 I, 113 | quod ea proficiscuntur a natura, sint summa sane, modo ne
46 I | innumerabilibus animis, omnia quae in natura rerum sunt videt, si modo
47 I, 116 | argentum, aes, ferrum frustra natura divina genuisset, nisi eadem
48 I, 117 | quaestionem ea ratio, quae est de natura deorum, quae a te secundo
49 I, 118 | parvis enim momentis multa natura aut adfingit aut mutat aut
50 I, 125 | deinde a fato, deinde a natura vis omnis divinandi ratioque
51 I, 125 | causas id ipsum efficientes natura contineat.
52 I, 129 | 129 A natura autem alia quaedam ratio
53 I, 130 | Posidonius. Esse censet in natura signa quaedam rerum futurarum.
54 I, 131 | fertilitas futura. Quae si a natura profecta observatio atque
55 II, 135 | tres libri perfecti sunt de natura deorum, in quibus omnis
56 II, 141 | permotione mentis magis quam natura ipsa sentiamus? Aut num
57 II, 150 | sequuntur? Aut in qua rerum natura inest id futurum? Quodsi
58 II, 159 | rebus, a deo, a fato, a natura. Sed tamen cum explicare
59 II, 161 | necesse est eam aut cum rerum natura esse coniunctam aut conformari
60 II, 161 | vique divina. Cum rerum natura, tanta tamque praeclara,
61 II, 166 | incognitarum; cum rerum autem natura quam cognationem habent?
62 II, 166 | amplificatio ostenditur idque fit natura, primum exta sunt coniuncta
63 II, 166 | mundo, deinde meum lucrum natura rerum continetur. Nonne
64 II, 166 | Ut enim iam sit aliqua in natura rerum contagio, quam esse
65 II, 167 | cum caelo, terra rerumque natura? ~
66 II, 170 | omnium interitus atque ortus natura conficiet, et erit aliquid
67 II | pariat, aut omnino quae natura partum animantis faciat,
68 II | oratio.~Quas autem res tum natura, tum casus adfert (nonnumquam
69 II, 190 | dedisse cantandi, cum id vel natura vel casus efficere potuisset? ~
70 II, 193 | qualecumque est, causam habeat a natura necesse est, ut, etiamsi
71 II, 213 | constantiam. Quae est igitur natura, quae volucris huc et illuc
72 II, 223 | dumtaxat qualis quisque natura et ad quam quisque maxume
73 II, 227 | contingeret, si haec non vis et natura gignentium efficeret, sed
74 II, 229 | restituerentur et corrigerentur ab Natura, cum se ipsa revocasset,
75 II, 233 | genera, quae habere dicimur a natura, non ab arte, vaticinandi
76 II | Stoici, quem ad modum quod in natura rerum omne esse dicimus
77 II | enim vera cernentes utuntur natura atque sensu; animi, si quando
78 II, 255 | 122 Quodsi ita natura paratum esset ut ea dormientes
79 II | licentia, ut hoc deus, hoc natura fecerit potius quam aut
80 II | quod negatis, aut omnia natura? Quod quoniam illud negatis,
81 II, 262 | coniectorem mane deferant, an natura fieri ut mobiliter animus
82 II, 272 | Animorum est ea vis eaque natura, ut vigeant vigilantes nullo
83 II, 276 | erroris effecerit. Quae igitur natura obtulit illam speciem Simonidi,
84 II, 281 | dictum est, qui sunt de natura deorum, et hac disputatione
De fato
Caput
85 1 | libris feci, qui sunt de natura deorum, itemque in iis,
86 6 | omnino nullum nomen, nulla natura, nulla vis esset et forte
87 8 | 8] Quid enim loci natura adferre potest, ut in porticu
88 8 | Ut igitur ad quasdam res natura loci pertinet aliquid, ad
89 8 | quoniam igitur, inquit, tantum natura a natura distat, quid mirum
90 8 | inquit, tantum natura a natura distat, quid mirum est has
91 11 | tolluntur omnia, si vis et natura fati ex divinationis ratione
92 25 | eius rei enim causa ipsa natura est. ~
93 28 | non inclusae in rerum natura atque mundo; et tamen tam
94 32 | dicere nisi ea, quorum causas natura ita contineret, ut ea fieri
95 33 | praedicere nullis in rerum natura causis praepositis, cur
96 36 | Philocteta quae causa in rerum natura continebatur, fore ut is
97 42 | autem cum accidit, suapte natura, quod superest, et cylindrum
98 43 | reliquum est, suapte vi et natura movebitur. Quodsi aliqua
99 46 | Quae ergo nova causa in natura est, quae declinet atomum?
De finibus
Liber, Par.
100 I, | referenda, quid sequatur natura ut summum ex rebus expetendis,
101 I, | primis, quod, cum in rerum natura duo quaerenda sint, unum,
102 I, | illud vel maxime, quod ipsa natura, ut ait ille, sciscat et
103 I, | maiora enim quaedam nos natura genuit et conformavit, ut
104 I, | facere nondum depravatum ipsa natura incorrupte atque integre
105 I, | naturam aut contra sit, a natura ipsa iudicari. ea quid percipit
106 I, | praeterea est res ulla, quae sua natura aut sollicitare possit aut
107 I, | splendore nominis capti quid natura postulet non intellegunt,
108 I, | desiderant, propterea quod ipsa natura divitias, quibus contenta
109 I, | afficit cum vi sua atque natura, quod tranquillat animos,
110 I, | earum rerum defuturum, quas natura non depravata desiderat. [
111 I, | Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile explentur
112 I, | ad se et alliciat suapte natura, non potest esse dubium,
113 I, | scientia et verborum vis et natura orationis et consequentium
114 I, | perspici. omnium autem rerum natura cognita levamur superstitione,
115 I, | erimus, cum didicerimus quid natura desideret. tum vero, si
116 I, | 64] Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo
117 I, | ignoratione sublata et moderatio natura cupiditatum generibusque
118 I, | loquuntur magistra ac duce natura nihil esse prosperum nisi
119 II, | definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod prodesset
120 II, | skoteinñw perhibetur, quia de natura nimis obscure memoravit',
121 II, | non videat haec esse in natura rerum tria? unum, cum in
122 II, | discimus. si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse
123 II, | ut diceret ab iis duce natura hanc voluptatem expeti nihil
124 II, | utitur, ut probet voluptatem natura expeti, quod ea voluptas,
125 II, | aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem depravata
126 II, | depravata mala disciplina, sed natura sua. nec vero ut voluptatem
127 II, | vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tantum
128 II, | ea, quae prima data sunt natura, appetat asperneturque contraria. ~
129 II, | virtute adhibita frui primis a natura datis. Callipho ad virtutem
130 II, | intellegentia rerum earum, quae natura evenirent, eligentem ea,
131 II, | quam omnia, quae prima natura approbavisset, ea cum honestate
132 II, | quod rationem habent a natura datam mentemque acrem et
133 II, | hominum adpetentem cumque iis natura et sermone et usu congruentem,
134 II, | 46] et quoniam eadem natura cupiditatem ingenuit homini
135 II, | specieque laudabile. itaque idem natura victus, cui obsisti non
136 II, | ipsumque per se sua vi, sua natura, sua sponte laudabile. ~
137 II, | iustitia proficiscantur a natura, et si omnia haec ad utilitatem
138 II, | Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus
139 II, | parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Certe, nisi voluptatem
140 II, | faciunt duce sua quaeque natura partim indulgenter vel cum
141 II, | plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? ~
142 II, | plurimae, quae, nisi honestas natura plurimum valeat, cur non
143 III, | laudabilia fecerunt, eos melius a natura institutos fuisse, quam
144 III, | adsentior, ne, si voluptatem natura posuisse in iis rebus videatur,
145 III, | quae prima sunt adscita natura, diligamus, quod est nemo,
146 III, | videntur propter eorum usum a natura esse donata, ut manus, crura,
147 III, | adhibentem earum rerum, quae natura eveniant, seligentem quae
148 III, | definierit id, quod esset natura absolutum. id autem sequens
149 III, | aut statum esse dixit e natura absoluto. cumque rerum notiones
150 III, | se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. itaque
151 III, | causa, opinio facit, non natura, vim doloris aut maiorem
152 III, | intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant, tam insipientem
153 III, | rem arbitrantur intellegi natura fieri ut liberi a parentibus
154 III, | ipsa declarant procreandi a natura habitam esse rationem. neque
155 III, | se congruere possent, ut natura et procreari vellet et diligi
156 III, | quare <ut> perspicuum est natura nos a dolore abhorrere,
157 III, | abhorrere, sic apparet a natura ipsa, ut eos, quos genuerimus,
158 III, | coniunctius homines. itaque natura sumus apti ad coetus, concilia,
159 III, | esse partem; ex quo illud natura consequi, ut communem utilitatem
160 III, | natos. Inpellimur autem natura, ut prodesse velimus quam
161 III, | docendum. Atque ut tauris natura datum est ut pro vitulis
162 III, | servandum genus hominum natura incitantur. Atque etiam
163 III, | habeamus, sic inter nos natura ad civilem communitatem
164 III, | sine iniuria. Quoniamque ea natura esset hominis, ut ei cum
165 III, | rem publicam atque, ut e natura vivat, uxorem adiungere
166 III, | appellarique possit, id esse natura, alienumque esse a sapiente
167 III, | et utrum conveniat necne natura hominis cum universa. quaeque
168 III, | reliquas caritates quid natura valeat haec una cognitio
169 III, | miraris? quid enim aut in natura, qua nihil est aptius, nihil
170 IV, 3 | eos , ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi exercitatio
171 IV, 4 | tamen est dux certior quam natura. Aliud est enim poëtarum
172 IV, 5 | difficilis, num quinta quaedam natura videretur esse, ex qua ratio
173 IV, 5 | modo, divina mente atque natura mundum universum et eius
174 IV, 6 | scientiam earum rerum, quae natura evenirent. Hunc ipsum Zenonis
175 IV, 7 | 16] Omnis natura vult esse conservatrix sui,
176 IV, 7 | ars, ut tueatur, quod a natura datum sit, quod desit, adquirat.
177 IV, 7 | primique ex omnibus philosophis natura tributum esse docuerunt,
178 IV, 7 | coniugis virorum et uxorum natura coniuncta esse dicerent,
179 IV, 7 | 18 ] Principiis autem a natura datis amplitudines quaedam
180 IV, 7 | ante dixi, <et> seminibus a natura datis temperantia, modestia,
181 IV, 8 | artium finis is esset, quem natura maxime quaereret, idem statui
182 IV, 9 | esse paria, eosque, qui natura doctrinaque longe ad virtutem
183 IV, 10 | esse nobis primamque ex natura hanc habere appetitionem,
184 IV, 11 | tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia
185 IV, 13 | appetendarum. Omnis enim est natura diligens sui. Quae est enim,
186 IV, 13 | motum aut statum? Quae autem natura suae primae institutionis
187 IV, 13 | igitur evenit, ut hominis natura sola esset, quae hominem
188 IV, 13 | genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Hanc ergo intuens
189 IV, 13 | 35] Qualem igitur hominem natura inchoavit? et quod est munus,
190 IV, 14 | igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
191 IV, 15 | ut se conservaret in ea natura, in qua ortus esset. Nondum
192 IV, 15 | satis, erat, quid maxime natura vellet. Explanetur igitur.
193 IV, 15 | convenienter naturae vivere, a natura discedere. ~
194 IV, 16 | quam ceteri, quod penitus a natura recessit. Stoici autem,
195 IV, 16 | finem bonorum, desciscunt a natura et quodam modo sunt non
196 IV, 16 | quidem sua summa bona esse a natura profecta, uti isdem argumentis,
197 IV, 17 | naturam revertemini. Quibus natura iure responderit non esse
198 IV, 19 | constitutione Zeno tuus a natura recessit, cumque summum
199 IV, 19 | Sensus enim cuiusque et natura rerum atque ipsa veritas
200 IV, 20 | non optinens repugnante natura verba versare coepit et
201 IV, 20 | omnibus iis rebus, quas natura desideret. Totamque eam
202 IV, 21 | esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit.
203 IV, 21 | virtutibus iis, quibus a natura essemus ornati, opteri posse,
204 IV, 28 | vivendum accommodatarum natura profectam? Ita cum ea volunt
205 V, 32 | altera, vivendi tertia. Natura sic ab iis investigata est,
206 V, 34 | quod ita moveat itaque a natura in primo ortu appetatur,
207 V, 35 | aliquid sit, quo primum natura moveatur vel ad appetendum
208 V, 35 | statuerit esse, quo primum natura moveatur, existet recti
209 V, 37 | vitam tuendam appetitus a natura datur, se ut conservet atque
210 V, 37 | quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit. Cum autem
211 V, 37 | autem sua cuiusque animantis natura est, necesse est finem quoque
212 V, 37 | quoque omnium hunc esse, ut natura expleatur—nihil enim prohibet
213 V, 37 | communia, quoniam omnium est natura communis —, sed extrema
214 V, 37 | ad id apta, quod cuiusque natura desideret. ~
215 V, 37 | diversas, ut aliud equo sit e natura, aliud bovi, aliud homini.
216 V, 37 | rebus omnibus iis, quas natura alit, auget, tuetur. In
217 V, 37 | necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem,
218 V, 37 | interpretemur: vivere ex hominis natura undique perfecta et nihil
219 V, 38 | est enim in fixum in ipsa natura comprehenditur[que] suis
220 V, 39 | nisi quaedam essent modica natura. Nec vero dico eorum metum
221 V, 39 | et stirpium eadem paene natura sit sive enim, ut doctissimis
222 V, 39 | iis, qui haec omnia regi natura putant, quae si natura neglegat,
223 V, 39 | regi natura putant, quae si natura neglegat, ipsa esse non
224 V, 39 | philosophi initium summi boni a natura petiverunt et illum appetitum
225 V, 40 | apertum est sibi quemque natura esse carum, quae sit hominis
226 V, 40 | carum, quae sit hominis natura. Id est enim, de quo quaerimus.
227 V, 40 | mentis, cui tota bominis natura pareat, in qua sit mirabilis
228 V, 40 | debilitatumve sit; id enim natura desiderat. Est autem etiam
229 V, 40 | corpore immutari hominis natura videatur. ~
230 V, 41 | quae ingenerantur suapte natura appellanturque non voluntariae,
231 V, 41 | informatum est quid hominis natura postulet. ~
232 V, 41 | omnium rerum, quas et creat natura et tuetur, quae aut sine
233 V, 42 | extollat, adminiculet, ut, quo natura ferat, eo possint ire, ut
234 V, 43 | quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci
235 V, 43 | illa commendatio, quae a natura nostri facta est nobis,
236 V, 43 | 43] Est enim natura sic generata vis hominis,
237 V, 44 | dixi, quam perfectissima natura haberemus, confitendum est,
238 V, 45 | revertatur? Etenim, cum omnes natura totos se expetendos putent,
239 V, 45 | animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quem ad modum quis
240 V, 45 | expetemus. quoniam enim natura suis omnibus expleri partibus
241 V, 45 | expetit, qui est maxime e natura, quae tota perturbatur,
242 V, 46 | quin ad eas res hominum natura nullo emolumento invitata
243 V, 47 | Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset
244 V, 48 | motusque solutos et vagos a natura sibi tributos requirunt. ~
245 V, 49 | caelestium et earum, quas a natura occultatas et latentes indagare
246 V, 49 | et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.
247 V, 49 | 59] Natura igitur corpus quidem bominis
248 V, 49 | quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus. ~
249 V, 50 | diligamus, praeterea suapte natura per se esse expetenda. Indicant
250 V, 50 | in quibus ut in speculis natura cernitur. Quanta studia
251 V, 50 | honesta, quae intellegimus, a natura tamquam adumbrantur. ~
252 V, 51 | 66] Nam cum sic hominis natura generata sit, ut habeat
253 V, 52 | sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; non perfecti
254 V, 55 | homine, cur tantum habeat in natura boni; illud urgueam, non
De haruspicum responso
Caput
255 57 | immortalibus et patriae nos primum natura conciliat; eodem enim tempore
De inventione
Liber, Caput
256 I, 2 | cuiusdam sive facultatis ab natura profectae considerare principium,
257 I, 5 | antecellat. Hoc si forte non natura modo neque exercitatione
258 I, 14 | quaeque ex se et ex sua natura simpliciter consideratur,
259 I, 14 | est, in qua aequi et recti natura aut praemii aut poenae ratio
260 I, 35 | incommoda considerantur ab natura data animo aut corpori,
261 I, 35 | contra; et omnino quae a natura dantur animo et corpori
262 I, 35 | considerabuntur [et haec in natura consideranda]. Nam quae
263 I, 36 | aliquam commoditatem non natura datam, sed studio et industria
264 I, 38 | solitudine, celebritate, natura ipsius loci et vicinitatis
265 I, 42 | conferunda atque assimulanda natura iudicatur. ~C o n t r a
266 I, 43 | scientia, artificium; deinde natura eius, evenire vulgo soleat
267 I, 49 | minus dilucide, quam rei natura ferebat, demonstratus est;
268 I, 82 | demonstrabitur diversum esse genere, natura, vi magnitudine, tempore,
269 II, 3 | omnibus ex partibus perfectum natura expolivit. Itaque, tamquam
270 II, 25 | demonstrandum, quae vis et natura sit eius affectionis, qua
271 II, 25 | proferundae et ipsa diligenter natura eius affectionis quam lenissime
272 II, 29 | 29] Et de natura licet aliquantum ducere
273 II, 42 | Nam et ex fortuna et ex natura et ex victu, studio, factis,
274 II, 50 | et graviter, quemadmodum natura ipsorum desiderat. Atque
275 II, 62 | inlata controversia vis et natura et genus ipsius negotii
276 II, 65 | est. Initium ergo eius ab natura ductum videtur; quaedam
277 II, 69 | in qua aequi et iniqui natura et praemii aut poena ratio
278 II, 71 | et ex iuris utilitate et natura multos et graves sumere
279 II, 76 | utilis et necessarii vis et natura in deliberationis praeceptis
280 II, 109 | in qua aequi et iniqui natura et praemii aut poenae ratio
281 II, 151 | conferatur, diversum esse genere, natura, vi, magnitudine, tempore,
282 II, 160 | dignitatem. Eius initium est ab natura profectum; deinde quaedam
283 II, 160 | venerunt: postea res et ab natura profectas et ab consuetudine
284 II, 161 | opinio genuit, sed quaedam in natura vis insevit, ut religionem,
285 II, 162 | est, quod aut leviter a natura tractum aluit et maius fecit
286 II, 162 | eorum, quae ante diximus, ab natura profectum maius factum propter
287 II, 176 | ex consilio, non ex sua natura considerandae; quibus in
De lege agraria
Oratio, Caput
288 II, 9 | qua non modo ei quibus natura sensum dedit sed etiam tecta
289 II, 14 | adiutor essem. Non enim natura neque discidio neque odio
290 II, 40 | iure factae sunt, urbs et natura ac situ et descriptione
291 II, 87 | hominum copiis, tum ipsa natura ac loco, succincta portibus,
292 II, 95 | ex eis rebus quae ab ipsa natura nobis ad vitae consuetudinem
293 II, 95 | mendaces non genere, sed natura loci, quod propter portus
De legibus
Liber, Caput
294 I, 2 | commemoratione manent quam natura stare potuerunt. Quare glandifera
295 I, 16 | patefieri, quid sit homini a natura tributum, quantam uim rerum
296 I, 17 | angustum locum concludatur. Natura enim iuris explicanda nobis
297 I, 17 | eaque ab hominis repetenda natura, considerandae leges quibus
298 I, 18 | est ratio summa, insita in natura, quae iubet ea quae facienda
299 I, 20 | repetam stirpem iuris a natura, qua duce nobis omnis <haec>
300 I, 23 | distinguuntur status, id in rerum natura tanto est magnificentius
301 I, 24 | 24] Nam cum de natura hominis quaeritur, <haec>
302 I, 25 | perfecta et ad summum perducta natura: est igitur homini cum deo
303 I, 25 | usus tantam rerum ubertatem natura largita est, ut ea, quae
304 I, 26 | innumerabiles repertae sunt, docente natura, quam imitata ratio res
305 I, 26 | Ipsum autem hominem eadem natura non solum celeritate mentis
306 I, 28 | natos, neque opinione sed natura constitutum esse ius. Id
307 I, 33 | communicandumque inter omnes ius <n>os natura esse factos. Atque hoc in
308 I, 33 | igniculi exstinguantur a natura dati, exorianturque et confirmentur
309 I, 33 | Quodsi, quo modo s<un>t natura, sic iudicio homines 'humani,
310 I, 33 | omnibus. Quibus enim ratio <a> natura data est, isdem etiam recta
311 I, 34 | nostrae, quo facilius ius in natura esse positum intellegi possit.
312 I, 34 | uidetur mihi quidem certe ex natura ortum esse ius. ~
313 I, 35 | concesserimus, qui iam licet nobis a natura leges et iura seiungere? ~
314 I, 36 | separatim hoc ipsum, <a> natura esse ius, disputarint. ~
315 I, 40 | homines ab iniuria poena, non natura arcere deberet, quaenam
316 I, 41 | solum? Noster quidem hic natura iustus uir ac bonus etiam
317 I, 41 | eam causam negabit quod id natura turpe iudicet, sed quod
318 I, 42 | omnino iustitia, si neque natura est <et> ea quae propter
319 I, 43 | 43] Atqui si natura confirmatura ius non erit,
320 I, 43 | haec nascuntur ex eo quod natura propensi sumus ad diligendos
321 I, 44 | ut eorum suffragiis rerum natura uertatur, cur non sanciunt
322 I, 44 | Nec solum ius et <in>iuria natura diiudicatur, sed omnino
323 I, 45 | opinione existimare, non in natura posita, dementis est. Nam
324 I, 45 | opinione <po>sita est, sed in natura. Quod si ita est, honesta
325 I, 45 | honesta quoque et turpia natura diiudicanda sunt. Nam si
326 I, 45 | perfecta ratio, quod certe in natura est: igitur omnis honestas
327 I, 45 | inconstantia, quod est uitium, sua natura proba<b>i<tur>; nos ingenia
328 I, 46 | 46] An ingenia natura, uirtutes et uitia quae
329 I, 46 | non est opinionibus, sed natura. Nam ni ita esset, beati
330 I, 46 | Quare quom et bonum et malum natura iudicetur, et ea sint principia
331 I, 47 | contingit in sensibus, hos natura certos putamus; illa quae
332 I, 47 | blanditiis corrupti, quae natura bona sunt, quia dulcedine
333 I, 51 | uituperari potest, si ab eius natura recesseris quod aut laudandum
334 I, 56 | ita res se habet, ut ex natura uiuere summum bonum sit,
335 I, 56 | praetermittere, quominus ea quae natura postulet consequatur . . .
336 I, 59 | intelleget quem ad modum a natura subornatus in uitam uenerit,
337 I, 60 | co<h>ae<s>erit cum suis, omnesque natura coniunctos suos duxerit,
338 II, 65 | delectationemque quaeruntur, natura dominatur. Quare antea mirabar —
339 II, 73 | ratio, profecta a rerum natura, et ad recte faciendum inpellens
340 II, 122 | communia. Quod quidem maxime e natura est, tolli fortunae discrimen
341 II, 130 | sumi sepulcro; sed quae natura agri tantum modo efficere
342 III, 135 | universum genus stare, nec rerum natura omnis nec ipse mundus potest.
De officiis
Liber, Caput
343 I, 11 | generi animantium omni est a natura tributum, ut se, vitam corpusque
344 I, 12 | 12] Eademque natura vi rationis hominem conciliat
345 I, 13 | animus bene informatus a natura velit nisi praecipienti
346 I, 14 | sentit; quam similitudinem natura ratioque ab oculis ad animum
347 I, 14 | etiamsi a nullo laudetur, natura esse laudabile. ~
348 I, 21 | Sunt autem privata nulla natura, sed aut vetere occupatione,
349 I, 21 | cuiusque fit eorum, quae natura fuerant communia, quod cuique
350 I, 44 | licet plerosque non tam natura liberales quam quadam gloria
351 I, 50 | ulla re longius absumus a natura ferarum, in quibus inesse
352 I, 51 | ad communem hominum usum natura genuit, est servanda communitas,
353 I, 54 | 54] Nam cum sit hoc natura commune animantium, ut habeant
354 I, 65 | honestum illud, quod maxime natura sequitur, in factis positum,
355 I, 72 | 72] Sed iis qui habent a natura adiumenta rerum gerendarum,
356 I, 89 | iracundiam et dicerent utiliter a natura datam. Illa vero omnibus
357 I, 96 | excellentiae in eo, in quo natura eius a reliquis animantibus
358 I, 97 | autem personam imposuit ipsa natura magna cum excellentia praestantiaque
359 I, 98 | videbunt, nobis autem cum a natura constantiae, moderationis,
360 I, 98 | datae sint cumque eadem natura doceat non neglegere, quemadmodum
361 I, 100 | quod acutum et perspicax natura est, et id, quod ad hominum
362 I, 101 | enim vis animorum atque natura; una pars in appetitu posita
363 I, 103 | neque enim ita generati a natura sumus, ut ad ludum et iocum
364 I, 105 | promptu habere, quantum natura hominis pecudibus reliquisque
365 I, 106 | considerare volumus, quae sit in natura excellentia et dignitas,
366 I, 107 | etiam est duabus quasi nos a natura indutos esse personis; quarum
367 I, 110 | adversante et repugnante natura. ~
368 I, 112 | incredibilem tribuisset natura gravitatem, eamque ipse
369 I, 118 | pubesceret, quod tempus a natura ad deligendum, quam quisque
370 I, 120 | rationem quoniam maximam vim natura habet, fortuna proximam,
371 I, 120 | ipsa mortalis cum immortali natura pugnare videatur. Qui igitur
372 I, 121 | sint imitanda, deinde si natura non feret, ut quaedam imitari
373 I, 126 | Principio corporis nostri magnam natura ipsa videatur habuisse rationem,
374 I, 127 | hominum verecundia. Quae enim natura occultavit, eadem omnes,
375 I, 129 | generis verecundia, praesertim natura ipsa magistra et duce. ~
376 I, 131 | elaborandum est, ne animi motus a natura recedant, quod assequemur,
377 I, 133 | suavis, utrumque omnino a natura petundum est, verum alterum
378 I, 147 | fere deferri solet, quo a natura ipsa deducitur. In quibus
379 I, 154 | perspicienda cognoscendaque rerum natura, ut, si ei tractanti contemplantique
380 I, 157 | congregantur, sed cum congregabilia natura sint, fingunt favos, sic
381 I, 157 | homines, ac multo etiam magis, natura congregati adhibent agendi
382 I, 158 | necessitatem vitae, quod ea, quae natura desideraret, consequi sine
383 II, 179 | quorum studiis ea, quae natura desiderat, expleta cumulataque
384 II, 193 | placet animosque omnium natura et specie sua commovet maximeque
385 II, 193 | eas virtutes esse remur, a natura ipsa diligere cogimur. Atque
386 II, 212 | inhumanum, quam eloquentiam a natura ad salutem hominum et ad
387 II, 230 | animadvertendum est diligentius, quae natura rerum sit. Nimirum enim
388 II, 234 | constitutae sunt. Nam, etsi duce natura congregabantur homines,
389 III, 262 | solitum eos, qui primum haec natura cohaerentia opinione distraxissent.
390 III, 273 | concessum est non repugnante natura, illud natura non patitur,
391 III, 273 | repugnante natura, illud natura non patitur, ut aliorum
392 III, 274 | 23] Neque vero hoc solum natura, id est iure gentium, sed
393 III, 278 | 27] Atque etiam si hoc natura praescribit, ut homo homini,
394 III, 286 | convenientia et constantia natura desiderat aspernaturque
395 III, 303 | si tibi non dico, quae natura deorum sit, qui sit finis
396 III, 304 | meministi esse inter homines natura coniunctam societatem." "
397 III, 322 | solum ius civile ductum a natura malitiam fraudemque vindicat,
398 III, 323 | intellegitur, quoniam iuris natura fons sit, hoc secundum naturam
399 III, 326 | verum hoc expedit", res a natura copulatas audebit errore
400 III, 329 | adversante et repugnante natura. ~
401 III, 346 | Sic multa, quae honesta natura videntur esse, temporibus
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
402 IV, 10 | eloquentiae sua facultate, non rei natura metiuntur. ~
De oratore
Liber, Caput
403 I, V | quos hominum generi rerum natura tribuit, penitus pernoscendi,
404 I, VIII | unum, qui id, quod omnibus natura sit datum, vel solus vel
405 I, XI | morum, iuris scientia neque natura hominum incognita ac moribus
406 I, XV | res inciderit, in qua de natura, de vitiis hominum, de cupiditatibus,
407 I, XVIII | ornate et graviter aut de natura rerum aut de humanis rebus
408 I, XXI | tamen in re positum atque natura:
409 I, XXVII | intellegerent ei, quos usus ac natura docuisset, non numquam summis
410 I, XXVIII | permulta, quae orator a natura nisi haberet, non multum
411 I, XXIX | videor audisse; quae quibus a natura minora data sunt, tamen
412 I, XXIX | adsecutus es), quoniam, quae a natura expetenda sunt, ea dicis
413 I, XLIV | rei tanta est vis ac tanta natura, ut Ithacam illam in asperrimis
414 I, XLVI | antistes, cuius cum ipsa natura magnam homini facultatem
415 I, L | interdictum aut a rerum natura aut a lege aliqua atque
416 I, LI | homine nobis opus est et natura usuque callido, qui sagaciter
417 II, XI | habuit, principio dixit: quae natura aut fortuna darentur hominibus,
418 II, XIV | ob causam ambulem, fieri natura tamen, ut colorer, sic,
419 II, XV | de cuiusque vita atque natura;
420 II, XVI | sensu hominis communi, in natura, in moribus, comprehendenda
421 II, XVII | ac multo etiam maius de natura deorum quam de hominum litibus
422 II, XXI | magnificum atque praeclarum natura ipsa ducebat sed ea non
423 II, XXIII | neminem imitentur et suapte natura, quod velint, sine cuiusquam
424 II, XXIX | dicat, ut ei nihil neque a natura denegatum neque a doctrina
425 II, XXXI | non omnia, quae sunt in natura rerum, celeriter animo comprehendenti
426 II, XXXVIII | ex re sua sumi vi atque natura aut adsumi foris? [Ex] sua
427 II, XXXVIII | foris neque haerent in rei natura, conliguntur.
428 II, XLIV | etiam consuetudo valentis et natura corporis cognoscenda est,
429 II, XLIV | excitanda, nihil adiuvante natura. Sed tantam vim habet illa,
430 II, XLVI | et fallaciis; ipsa enim natura orationis eius, quae suscipitur
431 II, LIV | festivitatis ars non desideretur (natura enim fingit homines et creat
432 II, LVII | ducamur sed ut ea, quae natura, quae studio, quae exercitatione
433 II, LX | aliquam haberemus! Sed domina natura est. ~
434 II, LXIV | cum aliud est exspectatum. Natura enim nos, ut ante dixi,
435 II, LXIX | dicuntur; tum enim non sal, sed natura ridetur; in quo, ut mihi
436 II, LXXI | iocose volet dicere, quasi natura quadam apta ad haec genera
437 II, LXXVI | duplex; altera, quam adfert natura causarum, altera, quae oratorum
438 II, LXXVI | ita peroremus, hoc dicendi natura ipsa praescribit;
439 II, LXXVIII | postulatur! Nihil est denique in natura rerum omnium, quod se universum
440 II, LXXVIII | acerrime, lenioribus principiis natura ipsa praetexuit.
441 II, LXXXI | reprehendas, idcirco haec et natura et utilitate et tractatione
442 II, LXXXIII | videatur contionis esse, natura ipsa ad ornatius dicendi
443 II, LXXXVIII| obscurari etiam id, quod per se natura tenere potuisset: vidi enim
444 III, VI | 23] nam sive de caeli natura loquitur sive de terrae,
445 III, VII | VII] Natura nulla est, ut mihi videtur,
446 III, VIII | dicendum instructissimus a natura esse videatur. ~
447 III, IX | videndum, quo sua quemque natura maxime ferre videatur. Etenim
448 III, IX | utroque, quod utriusque natura pateretur. ~
449 III, XXII | copiam; quem quidem antea natura rebar ita dicere, ut mihi
450 III, XXII | necesse est; vis enim et natura rei, nisi perfecta ante
451 III, XXIV | enim et lingua nostra et natura rerum veterem illam excellentemque
452 III, XXV | sensus in nimia voluptate natura, non mente satiantur; in
453 III, XXX | convertunt, ut ei, qui audiant, natura et genere et universa re
454 III, XXXI | puerili et flagret studio et a natura adiuvetur et in universorum
455 III, XXXI | orationis ornamenta sine duce natura ipsa, si modo est exercitata,
456 III, XXXII | temporibus illis etiam de natura rerum et disseruit et scripsit.
457 III, XXXV | dicendum quoque non repugnante natura dedissent, eloquentia praestitisse.
458 III, XL | Nihil est enim in rerum natura, cuius nos non in aliis
459 III, XLV | rebus incredibiliter hoc natura est ipsa fabricata, sic
460 III, XLVII | Aristoteles, Catule, vester, qui natura tamen incurrunt ipsi in
461 III, XLVIII | quod hominum auribus vocem natura modulatur ipsa? Quod fieri,
462 III, L | quorum intellegentiam a natura minus habent instrumenti,
463 III, L | rerum quemquam funditus natura esse voluit expertem.
464 III, LI | iudicando. Ars enim cum a natura profecta sit, nisi natura
465 III, LI | natura profecta sit, nisi natura moveat ac delectet, nihil
466 III, LVII | motus animi suum quendam a natura habet vultum et sonum et
467 III, LIX | esse debet; oculos autem natura nobis, ut equo aut leoni
468 III, LIX | actionis, inest quaedam vis a natura data; qua re etiam hac imperiti,
469 III, LXI | isti adulescenti neque a natura neque a doctrina deesse
De partitione oratoria
Caput
470 17 | distinctio in verbis—altera natura, tractatione altera: natura,
471 17 | natura, tractatione altera: natura, ut sint alia sonantiora,
472 24 | dictum sit directe sicut natura ipsa tulerit, invertatur
473 35 | molestia. Atque haec quidem in natura spectantur. In fortuna genus,
474 49 | de singulis testibus, si natura vani, si leves, si cum ignominia,
475 50 | liberarent, alii autem aut natura corporis aut consuetudine
476 56 | 56] alia enim magna natura videntur, alia usu—natura,
477 56 | natura videntur, alia usu—natura, ut caelestia, ut divina,
478 131 | erunt in orationibus de natura, de legibus, de more maiorum,
De provinciis consularibus
Caput
479 34 | Alpibus Italiam munierat antea natura non sine aliquo divino numine.
480 43 | tempus debere, si ex rerum natura possim evellere, ex animo
De re publica
Liber
481 I | virtutis generi hominum a natura tantumque amorem ad communem
482 I | id miserum videri solet, natura se consumi et senectute,
483 I | deposuerit, eaque quae de natura quaererentur, aut maiora
484 I | Siculo ingenii quam videretur natura humana ferre potuisse iudicabam
485 I | Romulum tenebris etiamsi natura ad humanum exitum abripuit,
486 I | nihil desit quod quidem natura desideret, aut potentiorem
487 I | affluen<tia> ~(*****) ~idque ipsa natura non invitaret solum sed
488 I | publica, qualis eius aut natura aut voluntas qui illam regit.
489 I | salus, praesertim cum hoc natura tulerit, non solum ut summi
490 I | et ille (Scipio) 'qui natura omnium rerum pervestiganda
491 II | 57) Sed id quod fieri natura rerum ipsa cogebat, ut plusculum
492 II | vincit ipsa rerum publicarum natura saepe rationem. id enim
493 III | instrumenta animi, quae natura quaeque civilibus institutis
494 III | quoniam id est in rerum natura longe maximi consili, constituere
495 III | recipit, nec varietatem natura patitur, legesque poena,
496 III | efficitur, ne iustos quidem esse natura. an vero in legibus varietatem
497 III | varietatem esse dicunt, natura autem viros bonos eam iustitiam
498 III | genus; etenim iustitiae non natura nec voluntas sed inbecillitas
499 V | legibus, quam verecundia, quam natura homini dedit quasi quendam
500 VI | motus incitari possunt, et natura fert, ut extrema ex altera
1-500 | 501-772 |