1-500 | 501-772
(...) De re publica
Liber
501 VI | concidat omne caelum omnisque natura et consistat necesse est
502 VI | suo; nam haec est propria natura animi atque vis. Quae si
Cato Maior de senectute
Caput
503 1 | exerceas, aut etiam si sis natura tardior. Themistocles omnium
504 1 | corporis hominibus dicebat a natura datam, cuius voluptatis
505 2 | voluptatis; cumque homini sive natura sive quis deus nihil mente
506 1 | iudicabant esse profecto aliquid natura pulchrum atque praeclarum,
507 1 | etiam ipsius terrae vis ac natura delectat. Quae cum gremio
508 2 | delectent? Vitis quidem, quae natura caduca est et, nisi fulta
509 3 | dixi, sed etiam cultura et natura ipsa delectat, adminiculorum
510 1 | provectus sum, et senectus est natura loquacior, ne ab omnibus
511 4 | omne vinum, sic non omnis natura vetustate coacescit. Severitatem
512 3 | boni! quid est in hominis natura diu? Da enim summum tempus,
513 5 | adversante et repugnante natura. Itaque adulescentes mihi
514 1 | eadem quae coagmentavit, natura dissolvit. Ut navem, ut
515 1 | optime quae conglutinavit natura dissolvit. Iam omnis conglutinatio
516 2 | cum simplex animi esset natura, neque haberet in se quicquam
517 2 | Atque etiam cum hominis natura morte dissolvitur, ceterarum
518 3 | e domo. Commorandi enim natura devorsorium nobis, non habitandi
519 4 | optabile est. Nam habet natura, ut aliarum omnium rerum,
In Catilinam
Oratio, Caput
520 I, 25 | voluptatem. Ad hanc te amentiam natura peperit, voluntas exercuit,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
521 Fr | solet; neque enim hoc mea natura fert nec municipi, praesertim
In Vatinium
Caput
522 4 | nimium es vehemens feroxque natura: non putas fas esse verbum
523 8 | 8] scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, gravis
Laelius de amicitia
Caput
524 7 | alio quodam modo non solum natura et moribus, verum etiam
525 19 | cum his enim amicitiam natura ipsa peperit; sed ea non
526 20 | humani, quam conciliavit ipsa natura, ita contracta res est et
527 23 | Quod si exemeris ex rerum natura benevolentiae coniunctionem,
528 24 | vaticinatum ferunt, quae in rerum natura totoque mundo constarent
529 24 | fuisse? Facile indicabat ipsa natura vim suam, cum homines, quod
530 26 | et pulchrior et magis a natura ipsa profecta alia causa.
531 27 | 27] Quapropter a natura mihi videtur potius quam
532 27 | sumus cuius cum moribus et natura congruamus, quod in eo quasi
533 31 | beneficium faeneramur sed natura propensi ad liberalitatem
534 32 | ipsi autem intellegamus natura gigni sensum diligendi et
535 32 | capientur et erit eius ortus a natura quam ab imbecillitate gravior
536 32 | commutata dissolveret; sed quia natura mutari non potest, idcirco
537 50 | propinquitate coniunctos atque natura. Nihil est enim appetentius
538 50 | similium sui nec rapacius quam natura. Quam ob rem hoc quidem,
539 50 | qui est amicitiae fons a natura constitutus. Sed eadem bonitas
540 63 | malint? Imbecilla enim est natura ad contemnendam potentiam;
541 75 | et infirmus est mollisque natura et ob eam ipsam causam in
542 81 | quanto id magis in homine fit natura! qui et se ipse diligit
543 83 | virtutum amicitia adiutrix a natura data est, non vitiorum comes,
544 87 | suppeditans omnium rerum, quas natura desiderat, abundantiam et
545 88 | narraret, habuisset.' Sic natura solitarium nihil amat semperque
546 88 | Sed cum tot signis eadem natura declaret, quid velit, anquirat,
547 103 | quas mihi aut fortuna aut natura tribuit, nihil habeo quod
Orator
Caput
548 4 | concupiverunt. Quod si quem aut natura sua [aut] illa praestantis
549 16 | distinguere. Quid dicam de natura rerum, cuius cognitio magnam
550 18 | nostrorum tribuebat aetas, vir natura peracutus et prudens, in
551 41 | concupiscat; inest enim natura philosophia in huius viri
552 57 | 57] mira est enim quaedam natura vocis, cuius quidem e tribus
553 58 | suavitatis in vocibus: ipsa enim natura, quasi modularetur hominum
554 125 | volet, id est ut causae natura et ratio temporis postulabit.
555 159 | elegantius, quod non fit natura, sed quodam instituto? Indoctus
556 162 | locus hic late patens de natura usuque verborum—longius
557 164 | opponuntur contraria, suapte natura numerosa sunt, etiam si
558 165 | accepimus, legimus, verum ex natura ipsa arripuimus, hausimus,
559 170 | sed plerumque casu saepe natura; et quae valde laudantur
560 173 | graviumque vocum iudicium ipsa natura in auribus nostris conlocavit. ~
561 174 | origo, deinde causa, post natura, tum ad extremum usus ipse
562 178 | quidem serius, sed eadem natura admonente, esse quosdam
563 182 | fere sunt in quibus rei natura quaerenda sit. ~
564 183 | ratione est cognitus, sed natura atque sensu, quem dimensa
565 187 | non litterarum accidere natura, sed intervallorum longorum
566 204 | 204] Satis multa de natura; sequitur usus, de quo est
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
567 I, 14 | ita dicam, rerum omnium natura dederit animum, quo nihil
568 III, 24 | Causa igitur haec, non natura distinguit; quae quoniam
569 IV, 29 | potest. An tu civem ab hoste natura ac loco, non animo factisque
Phaenomena Aratea
Pars
570 Eridan | Nam quas sideribus claris natura polivit,~~~~ ~~~~405~~~~~~
Philippicae
Oratio, Caput
571 II, 18 | verebare, ne non putaremus natura te potuisse tam improbum
572 III, 15 | Caesaris filio, cuius etiam natura pater, si vita suppeditasset,
573 IV, 13 | Quamquam mortem quidem natura omnibus proposuit, crudelitatem
574 V, 49 | 49] Ea natura rerum est, patres conscripti,
575 VIII, 13 | publica civis; sin eos, qui natura cives sunt, voluntate hostes,
576 XI, 22 | liberandum, tamen rerum natura cogit te necessario referre
577 XII, 30 | quoad vel dignitas vel natura patietur, patriae reservetur;
578 XIII, 16 | suam. Bonos civis primum natura efficit, adiuvat deinde
579 XIV, 32 | locum consecuti. Brevis a natura vita vobis data est, at
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
580 2 | dulcius hominum generi ab natura datum est quam sui cuique
Pro Archia
Caput
581 16 | sine doctrina quam sine natura valuisse doctrinam. Atque
582 20 | et arte constare: poetam natura ipsa valere, et mentis viribus
583 23 | regiis quondam opibus et ipsa natura et regione vallatum: populi
Pro Balbo
Caput
584 | bellicas quot sunt in rerum natura genera bellorum. An ingenium?
Pro Caecina
Caput
585 10 | eius de quo iudicium est et natura causae coegerit, quaeso
586 78 | iustus est et bonus vir ut natura, non disciplina, consultus
Pro Caelio
Caput
587 14 | tam varia multiplicique natura cum omnes omnibus ex terris
588 28 | aliqui ludus aetati, et ipsa natura profundit adulescentiae
589 41 | Multa enim nobis blandimenta natura ipsa genuit, quibus sopita
590 79 | Nolite, iudices, aut hunc iam natura ipsa occidentem velle maturius
Pro Cluentio
Caput
591 3 | hominum sensibus atque in ipsa natura positum atque infixum est,
592 1 | fecit, – quem leges exsilio, natura morte multavit: auditis
593 3 | accusatione quam Cluentius et natura et voluntate et instituta
594 1 | Erat ipse immani acerbaque natura Oppianicus: incendebat eius
595 2 | quique ea vitia quae a natura habebat etiam studio atque
596 1 | ratio illius iudicii, alia natura totius negotii nunc est
597 3 | tulerunt ut, si quid haberet a natura boni, prodesse ei putarent
598 3 | dictum est: ut mare, quod sua natura tranquillum sit, ventorum
599 2 | Sin autem, id quod vestra natura postulat, pudorem, veritatem,
Pro Deiotaro
Caput
600 4 | praestans singularisque natura hunc mihi metum minuit.
Pro Flacco
Caput
601 35 | nobilitata virtus non solum natura corroborata verum etiam
602 43 | rusticani; agros habent et natura perbonos et diligentia culturaque
Pro Fonteio
Caput
603 Exc | quod consuetudo, quod rei natura respuit, id credendumne
604 24 | stultis ac sapientibus ab natura datum.
605 32 | ceterarum gentium more ac natura dissentiunt, quod ceterae
Pro Ligario
Pars, Caput
606 XII | maius quam ut possis, nec natura melius quam ut uelis seruare
607 XII | forsitan postulet, tua certe natura breuiorem. Quare cum utilius
Pro Marcello
Caput
608 2 | consilio, et in victoria, quae natura insolens et superba est—
609 4 | fortuna et gloria, tum etiam natura et moribus tuis: ex quo
610 1 | numquam his angustiis, quas natura nobis ad vivendum dedit,
Pro Milone
Caput
611 | accepimus, legimus, verum ex natura ipsa adripuimus, hausimus,
612 1 | gentibus, et feris etiam beluis natura ipsa praescripsit,—ut omnem
613 1 | Reliquum est ut iam illum natura ipsius consuetudoque defendat,
Pro Murena
Caput
614 4 | praedonum et locorum, quod natura adfert ut eis faveamus qui
615 6 | et misericordiae quas me natura ipsa docuit semper egi libenter,
616 60 | videare. Finxit enim te ipsa natura ad honestatem, gravitatem,
617 60 | durior quam aut veritas aut natura patitur. ~
618 61 | requirimus, ea sunt omnia non a natura verum a magistro. Fuit enim
619 64 | fortuna, Cato, cum ista natura detulisset, non tu quidem
620 65 | officiorum paulo longius quam natura vellet protulisse ut, cum
621 79 | et bonum imperatorem et natura et fortuna cum rei publicae
Pro Plancio
Caput
622 3 | eodemque adiungas quos natura putes asperos atque omnibus
623 1 | me vis aliqua morbi aut natura ipsa consumpsisset, tamen
Pro Quinctio
Caput
624 II | copiam facultatemque dicendi natura largita est. Ita fit ut
625 III | existimatus. Quid ergo est? Cum ei natura nihil melius quam vocem
626 X | posse facere; quod tibi natura dat ut semper possis, id
627 XVIII | gravioribus utar verbis quam natura fert, aut levioribus quam
628 XVIII | semper inculte atque horride; natura tristi ac recondita fuit;
Pro Rabirio
Caput
629 24 | Atqui videmus haec in rerum natura tria fuisse, ut aut cum
630 30 | exiguum nobis vitae curriculum natura circumscripsit, immensum
Pro Rabirio Postumo
Caput
631 2 | hoc generi hominum prope natura datum ut, <si> qua in familia
632 4 | numquam viderat, tamen et natura ipsa duce, quae plurimum
633 45 | iudicio et voluntate filius, natura sororis? tune ille in omnis
Pro Roscio Amerino
Caput
634 9 | summus timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
635 26 | Homines antiqui, qui ex sua natura ceteros fingerent, cum ille
636 46 | patrius in liberos esset, at natura certe dedit, ut humanitatis
637 63 | modi suspicionibus ipsa natura; portentum atque monstrum
638 63 | partus atque educatio et natura ipsa conciliet. ~
639 70 | excogitaverunt ut, quos natura ipsa retinere in officio
640 71 | videntur hunc hominem ex rerum natura sustulisse et eripuisse
641 85 | veritatis erat amicus, tamen natura non tam propensus ad misericordiam
642 146 | quae tam fera immanisque natura? Quis umquam praedo fuit
643 154 | videmus aut audimus, etiam qui natura mitissimi sumus adsiduitate
Pro Roscio Comoedo
Caput
644 20 | invisa in huius moribus, natura vitaque est expressa. Qui
645 34 | 34] Verum tamen, quoniam natura tam malivolus es, numquam
646 44 | senatores, aetate grandis natu, natura sanctos et religiosos, copiis
Pro Scauro
Caput
647 24 | at qui homines! prudentes natura, callidi usu, doctrina eruditi.
Pro Sestio
Caput
648 5 | Sesti, de genere vitae, de natura, de moribus, de incredibili
649 47 | omnium rerum quas mihi aut natura aut fortuna dederat, vita
650 97 | neque nocentes sunt nec natura improbi nec furiosi nec
651 137 | viris sapientibus et bene natura constitutis laudari et diligi;
Pro Sulla
Caput
652 8 | personam, vehementer erras. Me natura misericordem, patria severum,
653 8 | crudelem nec patria nec natura esse voluit; denique istam
654 8 | imposuit iam voluntas et natura ipsa detraxit. Illa enim
655 69 | repente vita mutari aut natura converti. ~
656 71 | crimini, non sua vita ac natura convicit? Semper audax,
657 73 | sunt a fortuna ut tamen a natura inchoata compareant. Quae
658 73 | videretur huius vita et natura accipere potuisse. Honestatis
659 78 | gubernat dolor, moderatur natura cuiusque cum animi tum corporis,
660 79 | solam videtis per se ex sua natura facillime perspici, subito
661 83 | dignitate revocaret, tamen hoc natura est insitum ut, quem timueris,
Timaeus
Caput
662 <LIV2 | diligens earum rerum quae a natura involutae videntur; denique
663 <LIV2 | Quocirca si forte de deorum natura ortuque mundi disserentes
664 <LIV2 | mali nihil admiscere quoad natura pateretur, quicquid erat
665 <LIV2 | reperiebat nihil esse eorum quae natura cernerentur inintellegens
666 <LIV2 | enim pulcherrimum in rerum natura intellegi potest et quod
667 <LIV2 | eadem iunctus alteraque natura, adiuncta materia, temperatione
668 <LIV2 | et lunae ...~... alterius natura converteret, ut terram lunae
669 <LIV2 | cernuntur quique sunt orti natura praefati sumus habeant hunc
670 <LIV2 | aptissimum. Sed cum duplex esset natura generis humani, sic se res
671 <LIV2 | honeste curriculum vivendi a natura datum confecerit ad illud
672 <LIV2 | nisi in animo nulla alia in natura reperiantur; animus autem
Topica
Caput
673 62 | perturbatione animi aut habitu aut natura aut arte aut casu: voluntate,
674 62 | facile et cito irascitur; natura, ut vitium in dies crescat;
675 63 | in aliis non inest. In natura et in arte constantia est,
676 73 | quaeritur; sed auctoritatem aut natura aut tempus affert. Naturae
677 76 | sunt; ex quibus alterum natura valet alterum industria.
678 76 | industria. Deorum enim virtus natura excellit, hominum autem
679 82 | ortum: ut cum quaeritur, natura an doctrina possit effici
680 83 | eiusdem generis, in quibus et natura et vita describitur. ~
681 90 | cernuntur bipertito, et natura et instituto. Natura partes
682 90 | et natura et instituto. Natura partes habet duas, tributionem
Tusculanae
Liber, Caput
683 Tusc, I | disciplina. iam illa, quae natura, non litteris adsecuti sunt,
684 Tusc, X | sic ex corporis totius natura et figura varios motus cieri
685 Tusc, X | Pythagorae visum erat, in natura maxuma esset. eius doctor
686 Tusc, XIII | sibi persuaserant, quantum natura admonente cognoverant, rationes
687 Tusc, XIII | atque haec ita sentimus, natura duce, nulla ratione nullaque
688 Tusc, XIV | deceat ex optima quaque natura? quae est melior igitur
689 Tusc, XIV | igitur in hominum genere natura quam eorum, qui se natos
690 Tusc, XV | eos arbitrabimur, quia natura optima sint, cernere naturae
691 Tusc, XVI | 36 Sed ut deos esse natura opinamur, qualesque sint,
692 Tusc, XVII | locum subvolent, sive ipsa natura superiora adpetente sive
693 Tusc, XVII | quod a gravioribus leviora natura repellantur. quae cum constent,
694 Tusc, XVII | magis quam non intellecta natura, multo etiam integriora
695 Tusc, XIX | ponemus, propterea quod et natura inest in mentibus nostris
696 Tusc, XX | dilucidiora cernentur, cum, quo natura fert, liber animus pervenerit. ~
697 Tusc, XX | callidissimo artificio natura fabricata est, tamen terrenis
698 Tusc, XXI | intellegi potest, quam acuti natura sint, quoniam haec sine
699 Tusc, XXIII | concidat omne caelum omnisque natura <et> consistat necesse est
700 Tusc, XXIII | suo; nam haec est propria natura animi atque vis. quae si
701 Tusc, XXIV | ut per eum viveremus, tam natura putarem hominis vitam sustentari
702 Tusc, XXV | tibi terrena mortalique natura et caduca concreta ea videtur?
703 Tusc, XXV | et temperata varietate et natura sonorum, et astra suspeximus
704 Tusc, XXVI | animus hominis. nam ut illa natura caelestis et terra vacat
705 Tusc, XXVI | autem est quinta quaedam natura, ab Aristotele inducta primum,
706 Tusc, XXVII | singularis est igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta
707 Tusc, XXVII | hoc e genere atque eadem e natura est humana mens.' ~
708 Tusc, XXIX | quidem in te est. quae est ei natura? propria, puto, et sua.
709 Tusc, XXXVI | habeas quod tibi nec usu nec natura sit aptum, non careas, etiamsi
710 Tusc, XXXVIII | id non agas,consequatur. Natura vero <si> se sic habet,ut,
711 Tusc, XXXIX | atqui ab hoc acerbius exegit natura quod dederat. 'nondum gustaverat',
712 Tusc, XLII | censeamus esse malum, quod sit a natura datum omnibus, intellegamusque,
713 Tusc, XLIX | diis inmortalibus vel a natura parente omnium constitutum.
714 Tusc, 0 | ad summum, ut iam, quod natura fert in omnibus fere rebus,
715 Tusc, 0 | confirmat vim fortitudinis. Te natura excelsum quendam videlicet
716 Tusc, 0 | Fruges, tamen ipsae suapte natura enitent, ~sic animi non
717 Tusc, 0 | 16 Ergo, id quod natura ipsa et quaedam generosa
718 Tusc, 0 | melius et verius, omnia quae natura aspernetur, in malis esse,
719 Tusc, 0 | feres?" "Fieri non potest; natura non patitur."- Audio. Pueri
720 Tusc, 0 | quod tot locis perferatur, natura patiatur? Illa vero non
721 Tusc, 0 | Est in animis omnium fere natura molle quiddam, demissum,
722 Tusc, 0 | honestum sit. Sumus enim natura, ut ante dixi (dicendum
723 Tusc, 0 | quicquid asperum alienumque natura sit, id appellari placeat
724 Tusc, I | aegrotet. ~[2] Quodsi talis nos natura genuisset,ut eam ipsam intueri
725 Tusc, I | ipsa nos ad beatam vitam natura perduceret. Nunc autem,
726 Tusc, I | et opinioni confirmatae natura ipsa cedat. ~
727 Tusc, II | honestatem expetens, quam unam natura maxime anquirit, in summa
728 Tusc, III | sanationem multum ipsa corpora et natura valeat nec omnes, qui curari
729 Tusc, V | cui regnum totius animi a natura tributum est. Graeci autem
730 Tusc, VI | silice nati sumus, sed est natura in animis tenerum quiddam
731 Tusc, XIII | opinionem mali aegritudinem esse natura, ut quicumque intueatur
732 Tusc, XVI | naturam est, qui, <quod> a natura datum est, auxilium extorqueas
733 Tusc, XVIII | quae supra dixi, fore ut natura iis potiens dolore careat.' ~[
734 Tusc, XX | Alterum peccatum quod, cum in natura tria sint, unum gaudere,
735 Tusc, XXIII | videntur. Nam aut ipsius rei natura qualis et quanta sit, quaerimus,
736 Tusc, XXIII | et quam pauca sint quae natura desideret, aut a disputando
737 Tusc, XXIV | quaedam sanat illos, hos ipsa natura intellecto eo quod rem continet,
738 Tusc, XXVIII | Ex quo intellegitur non natura, sed in opinione esse aegritudinem. ~
739 Tusc, XXIX | ut sua voluntate maereat? natura adfert dolorem, cui quidem
740 Tusc, XXIX | aegritudines suscipi, quam natura cogat. Quae est igitur amentia?
741 Tusc, XXXI | quid opus est consolatione? natura enim ipsa terminabit modum;
742 Tusc, XXXIV | frustra suscipiatur, quod non natura exoriatur, sed iudicio,
743 Tusc, VI | concupitum ecferatur et gestiat. Natura enim omnes ea, quae bona
744 Tusc, VI | adipiscendum impellit ipsa natura. Id cum constanter prudenterque
745 Tusc, VI | elationem. Quoniamque, ut bona natura adpetimus, sic a malis natura
746 Tusc, VI | natura adpetimus, sic a malis natura declinamus, quae declinatio
747 Tusc, XIX | dicunt, sed etiam utiliter a natura datas? Quorum est talis
748 Tusc, XIX | utilitatem esse dicunt a natura datum; nihil enim quemquam
749 Tusc, XX | non sine magna utilitate a natura dicunt constitutam, ut homines
750 Tusc, XXVII | generi infensa atque inimica natura, ut corporibus tot res salutaris,
751 Tusc, XXIX | humana in conspectu posita natura; quae quo facilius expressa
752 Tusc, XXIX | invectum malum,~Quod non natura humana patiendo ecferat.'~
753 Tusc, XXXIII | quibus maiorem licentiam natura concessit, quis aut de Ganymedi
754 Tusc, XXXIV | Qui si quis est in rerum natura sine sollicitudine, sine
755 Tusc, XXXVII | perturbatio erroris est. Qui autem natura dicuntur iracundi aut misericordes
756 Tusc, XXXVII | adfectus potest videri [ut] natura ad aliquem morbum proclivior,
757 Tusc, XXXVII | propensior. Qui autem non natura, sed culpa vitiosi esse
758 Tusc, I | extimescere. Vereor enim ne natura, cum corpora nobis infirma
759 Tusc, III | hanc vitam ex alia vita et natura profectos alios gloriae
760 Tusc, XIII | possumus quam a communi parente natura? quae, quicquid genuit,
761 Tusc, XIII | bestiis, quod is sensus a natura est datus, vis ipsius naturae
762 Tusc, XIII | bestiis aliud alii praecipui a natura datum est, quod suum quaeque
763 Tusc, XX | eundem tamen maleficum natura et iniustum; ex quo omnibus
764 Tusc, XXV | enirn cogitatio de vi et natura deorum studium incendit
765 Tusc, XXV | invenitur, quid sit quod natura spectet extremum in bonis,
766 Tusc, XXXII | nisi quos a recta ratione natura vitiosa detorsisset, eodem
767 Tusc, XXXIII | sitas esse dicunt, easque si natura requirat, non genere aut
768 Tusc, XXXIV | epularum, quod parvo cultu natura contenta sit. Etenim quis
769 Tusc, XXXIV | obiectum est, quod modo a natura non sit alienum, eo contentae
770 Tusc, XXXIV | si quaedam etiam suaviora natura desideret, quam multa ex
771 Tusc, XXXV | minus. ~[101] Quae enim natura tam rnirabiliter temperari
772 Tusc, XXXV | est, et cotidie nos ipsa natura admonet, quam paucis, quam
1-500 | 501-772 |